Δίχως Τόπο & Χρόνο: Αυτό με την 'Εμιλυ και τη διαχείριση του πένθους
'Οταν η νύχτα φεύγει και είναι το χάραμα τόσο κοντά που τα κενά σχεδόν αγγίζεις - ώρα να στρώσεις τα μαλλιά, να ετοιμάσεις τα λακκάκια και ν' απορήσεις τι να ήσαν τα γηραιά, ξεθωριασμένα μεσάνυχτα και σε φόβισαν.
Ντυμένη στα λευκά, φεύγει σαν σήμερα η ποιήτρια που δεν έμαθε ποτέ να ζει φωναχτά.
• • • >
Βρείτε το "Δίχως Τόπο & Χρόνο" στο 20/20 Magazine:
