Στο πρώτο της ταξίδι στη Κωνσταντινούπολη, το 2001, και ενώ ταξιδεύει για την Μπιενάλε η Κατερίνα Ζαχαροπούλου ανακαλύπτει έναν κοινό τόπο με εκείνον των αναμνήσεων της. Μια πόλη που θυμίζει κάτι από τα οικογενειακά της τραπέζια και από τους ήχους των βραχιολιών στα χέρια της θείας της.