podlist.gr

8 ταινίες για 1 Oscar

Πριν από μερικές εβδομάδες είχα μια ιδέα.

Πρότεινα σε 4 αγαπημένους μου φίλους: τον Μιχάλη, την Αφροδίτη, τη Λία, και φυσικά τον Λευτέρη, να μοιραστούν και να δουν ο καθένας μερικές από τις 8 ταινίες που διεκδικούν φέτος το μεγάλο Oscar, το Oscar καλύτερης τανίας δηλαδή, και να τις κουβεντιάσουν μαζί μου, αναλύoντας τα πάντα για την κάθε ταινία, και προσπαθώντας να απαντήσουμε το  βαρυσήμαντο ερώτημα:

Kατά πόσο θα άξιζε η καθεμία από αυτές τις ταινίες τον τίτλο ενός Oscar καλύτερης ταινίας;

Η διανομή:

Τhe Trial of the Chicago 7 - Λευτερης & Μιχαλης
Judas and the Black Messiah - Μιχάλης
Sound of Metal - Λια
Promising Υoung Woman - Λια & Aφροδιτη
Nomadland - Μιχάλης
The Father - Λια
Mank - Λευτερης
Minari - Λια & Λευτέρης

------------------------------------------------------------------------------------------------

Μανώλης: instagram.com/manolis_babl

Αφροδίτη: instagram.com/foustoon/

Λία: instagram.com/leaki/

Λευτέρης: instagram.com/lefterisec/

Μιχάλης: instagram.com/michalis_ka/

Περισσότερα επεισόδια

Μάτια ερμητικά κλειστά: Η Οδύσσεια των Χριστουγέννων

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το Μάτια ερμητικά κλειστά είναι η απόλυτη χριστουγεννιάτικη ταινία: Νέα Υόρκη, Jazz, Sex, και αστική οδύσσεια. Από το παράδοξο στην αγωνία, και από εκεί στο αναδυόμενο νουάρ. Και φυσικά, η τελευταία ταινία του Stanley Kubrick, είναι η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον τεράστιο auter. Που υπάρχει μια πιθανότητα να μην έχω αναφέρει ξανά το όνομα του στα Αρμυρίκια. Το...

Το καλύτερο βιβλίο που διάβασα φέτος

Ένα βιβλίο για την τέχνη και την καλλιτεχνική δημιουργία. Ένα βιβλίο για τους κόσμους των video games. Και πάνω από όλα, ένα βιβλίο για τη φιλία. Το Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow της Gabriele Zevin είναι το μυθιστόρημα που με ενθουσίασε περισσότερο από κάθε άλλο φέτος, και με έκανε να σκεφτώ πόσο ισχυρές δυνάμεις δημιουργίας είναι τόσο η δυστυχία, όσο και η χαρά. Και πως άλλες τέχνες μας...

Αιώνιες λιακάδες

20 χρόνια από όταν Η Αιώνια Λιακάδα Ένός Καθαρού Μυαλού κυκλοφόρησε στις αίθουσες. 18-19 χρόνια από την πρώτη και μοναδική φορά που την είχα δει μέχρι πριν από μερικές μέρες. Ένα rewatch που με έκανε να σκεφτώ το ζήτημα της μνήμης, την επιστημονική φαντασία σε μικρή κλίμακα, αλλά και την ανάμιξη της με μια ιστορία έρωτα και χωρισμού, τον Charlie Kaufman, και πολλούς (πάρα πολλους) συνειρμούς...