podlist.gr

Σάτιρα: Η μαγική δύναμη της αφήγησης

Επειδή ίσως κουράστηκες και εσύ να ακούς να μιλάνε τόσο αόριστα όλοι για τη σάτιρα, και τα αόρατα όρια της, ένιωσα την τεράστια ανάγκη να ασχοληθώ με αυτή τη μαγική δύναμη της τέχνης της αφήγησης. Για να το κάνω, ταξίδεψα μέχρι την Αρχαία Ρώμη, αλλά κυριώς στον κόσμο της κινηματογραφικής δημιουργίας από το τη δεκαετία του 1960 μέχρι και σήμερα.

Οι ταινίες (και η μια σειρά) που αναφέρονται σε αυτό το επεισόδιο:

  1. Anchorman: The Legend of Ron Burgundy (McKay, 2004)
  2. Network (Lumet, 1976)
  3. Brazil (Gilliam, 1985)
  4. Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (Kubrick, 1964)
  5. Don’t Look Up (McKay, 2021)
  6. Glass Onion (Johnson, 2022)
  7. Fight Club (Fincher, 1999)
  8. American Psycho (Harron, 2000)
  9. Get Out (Peele. 2017)
  10. Atlanta (Glover, 2016-2022)
  11. Exit Through the Gift Shop (Banksy)
  12. Dune 1 & 2 (Villeneuve, 2021 & 2024)
  13. Parasite (Bong Joon-ho, 2019)

------------------------------------------------------------------------------------------------
Επεισόδια στο email σου ΕΔΩ

Μανώλης: instagram.com/manolis_babl

Περισσότερα επεισόδια

Μάτια ερμητικά κλειστά: Η Οδύσσεια των Χριστουγέννων

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το Μάτια ερμητικά κλειστά είναι η απόλυτη χριστουγεννιάτικη ταινία: Νέα Υόρκη, Jazz, Sex, και αστική οδύσσεια. Από το παράδοξο στην αγωνία, και από εκεί στο αναδυόμενο νουάρ. Και φυσικά, η τελευταία ταινία του Stanley Kubrick, είναι η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον τεράστιο auter. Που υπάρχει μια πιθανότητα να μην έχω αναφέρει ξανά το όνομα του στα Αρμυρίκια. Το...

Το καλύτερο βιβλίο που διάβασα φέτος

Ένα βιβλίο για την τέχνη και την καλλιτεχνική δημιουργία. Ένα βιβλίο για τους κόσμους των video games. Και πάνω από όλα, ένα βιβλίο για τη φιλία. Το Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow της Gabriele Zevin είναι το μυθιστόρημα που με ενθουσίασε περισσότερο από κάθε άλλο φέτος, και με έκανε να σκεφτώ πόσο ισχυρές δυνάμεις δημιουργίας είναι τόσο η δυστυχία, όσο και η χαρά. Και πως άλλες τέχνες μας...

Αιώνιες λιακάδες

20 χρόνια από όταν Η Αιώνια Λιακάδα Ένός Καθαρού Μυαλού κυκλοφόρησε στις αίθουσες. 18-19 χρόνια από την πρώτη και μοναδική φορά που την είχα δει μέχρι πριν από μερικές μέρες. Ένα rewatch που με έκανε να σκεφτώ το ζήτημα της μνήμης, την επιστημονική φαντασία σε μικρή κλίμακα, αλλά και την ανάμιξη της με μια ιστορία έρωτα και χωρισμού, τον Charlie Kaufman, και πολλούς (πάρα πολλους) συνειρμούς...