podlist.gr

Το Καλοκαίρι των Φίλων

Η μέχρι τώρα έκπληξη των φετινών θερινών είναι αναμφισβήτητα Το Καλοκαίρι της Κάρμεν του Ζαχαρία Μαυροειδή, μια queer meta κωμωδία, η οποία επικεντρώνεται στην προσπάθεια δύο φίλων να γράψουν μια ταινία με τις εμπειρίες τους από ένα προηγούμενο καλοκαίρι.

Η εστίαση της Κάρμεν στη φιλία, με έκανε να σκεφτώ τη θέση αυτής της μορφής σχέσης στο σινεμά και τα βιβλία, και το ότι είναι μάλλον η πιο παραγκωνισμένη ανθρώπινη σχέση στην τέχνη της αφήγησης και της μυθοπλασίας. Η μήπως είναι η πιο παραγκωνισμένη σχέση γενικά;

Οι ταινίες, τα βιβλία, και το θεατρικό έργο σε αυτό το επεισόδιο:

  • Το Καλοκαίρι της Κάρμεν (Mavroeidis, 2023)
  • Toy Story (Lasseter, 1995)
  • Harry Potter (J.K. Rowling, 1997-2007)
  • Lord of the Rings (J. R. R. Tolkien, 1954)
  • The Great Gatsby (Fitzgerald, 1925) 
  • On the Road (Kerouac, 1957)
  • Γιούγκερμαν (Καραγάτσης, 1938)
  • Frances Ha (Baumbach, 2013)
  • The Social Network (Fincher, 2010)
  • The Secret History (Tartt, 1992)
  • Jules and Jim (Truffaut, 1962)
  • Waiting for Godot (Beckett, 1953)
  • The Nickel Boys (Whitehead, 2019)
  • Drive my Car (Hamaguchi, 2021)
  • Sideways (Payne, 2005)

------------------------------------------------------------------------------------------------
Επεισόδια στο email σου ΕΔΩ

Μανώλης: instagram.com/manolis_babl

Περισσότερα επεισόδια

Μάτια ερμητικά κλειστά: Η Οδύσσεια των Χριστουγέννων

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το Μάτια ερμητικά κλειστά είναι η απόλυτη χριστουγεννιάτικη ταινία: Νέα Υόρκη, Jazz, Sex, και αστική οδύσσεια. Από το παράδοξο στην αγωνία, και από εκεί στο αναδυόμενο νουάρ. Και φυσικά, η τελευταία ταινία του Stanley Kubrick, είναι η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον τεράστιο auter. Που υπάρχει μια πιθανότητα να μην έχω αναφέρει ξανά το όνομα του στα Αρμυρίκια. Το...

Το καλύτερο βιβλίο που διάβασα φέτος

Ένα βιβλίο για την τέχνη και την καλλιτεχνική δημιουργία. Ένα βιβλίο για τους κόσμους των video games. Και πάνω από όλα, ένα βιβλίο για τη φιλία. Το Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow της Gabriele Zevin είναι το μυθιστόρημα που με ενθουσίασε περισσότερο από κάθε άλλο φέτος, και με έκανε να σκεφτώ πόσο ισχυρές δυνάμεις δημιουργίας είναι τόσο η δυστυχία, όσο και η χαρά. Και πως άλλες τέχνες μας...

Αιώνιες λιακάδες

20 χρόνια από όταν Η Αιώνια Λιακάδα Ένός Καθαρού Μυαλού κυκλοφόρησε στις αίθουσες. 18-19 χρόνια από την πρώτη και μοναδική φορά που την είχα δει μέχρι πριν από μερικές μέρες. Ένα rewatch που με έκανε να σκεφτώ το ζήτημα της μνήμης, την επιστημονική φαντασία σε μικρή κλίμακα, αλλά και την ανάμιξη της με μια ιστορία έρωτα και χωρισμού, τον Charlie Kaufman, και πολλούς (πάρα πολλους) συνειρμούς...