Υπόθεση: Βέλμα Μπάρφιλντ
Η Βέλμα Μπάρφιλντ (Μπουλάρντ, το πατρικό της) ήταν η πρώτη κόρη ενός αγρότη και μιας νοικοκυράς από τα 9 παιδιά που έκαναν μαζί. Όταν γεννήθηκε, στις 29 Οκτωβρίου 1932, η οικογένεια ζούσε σε ένα άβαφο ξύλινο σπίτι στην αγροτική Νότια Καρολίνα. Το σπίτι δεν είχε ούτε ρεύμα ούτε τρεχούμενο νερό. Οι γονείς του πατέρα ζούσαν στο ίδιο σπίτι, όπως και η ανάπηρη από πολιομυελίτιδα αδερφή του. Καθώς η Μεγάλη Ύφεση χειροτέρευε, ο πατέρας ήταν αδύνατο να βγάλει τα προς το ζην πουλώντας το βαμβάκι και τον καπνό που καλλιεργούσε. Βρήκε δουλειά ως υλοτόμος σε πριονιστήριο και μετέφερε την οικογένειά του σε ένα μικροσκοπικό σπίτι πιο κοντά στην πόλη. Όταν γεννήθηκε το τρίτο παιδί της οικογένειας, ο πατέρας έπιασε δουλειά σε κλωστοϋφαντουργείο και μετέφερε την οικογένεια πίσω στο σπίτι όπου είχαν μείνει οι γονείς του, που σύντομα πέθαναν.
Η οικογένεια είχε παραδοσιακές, πατριαρχικές αρχές. Ο πατέρας ήταν αυταρχικός, οργιζόταν εύκολα και έπινε όταν δεν κατάφερνε να επιβάλει πειθαρχία στα πολλά παιδιά του -που δε γλίτωναν τις ξυλιές του με καλάμια ή με τη ζωστήρα του. Η γυναίκα του ήταν η υποτακτική σύζυγος. Ένα πράγμα που τον θύμωνε ιδιαίτερα ήταν τα έξυπνα και φλύαρα παιδιά -τόσο το μεγαλύτερο αγόρι του, όσο και η πρώτη κόρη του η Βέλμα.
Η Βέλμα Μπάρφιλντ δυσανασχετούσε με την υποχωρητική στάση της μητέρας της που κινδύνευε συχνά να δεχτεί και η ίδια τις γροθιές του, επειδή ήταν ένας παθολογικά ζηλιάρης σύζυγος και ταυτόχρονα κατάφωρα άπιστος. Κάθε φορά που η Βέλμα έτρωγε ξύλο από τον μπαμπά της, στενοχωριόταν τόσο με την παθητική στάση της μαμάς της, που έβλεπε και δεν έκανε τίποτα, όσο και με τον επιθετικό μπαμπά της.
Συντελεστές
Έρευνα - Κείμενο: Μιμή Φιλιππίδη
Αφήγηση, Sound Design, Ηχοληψία: Δάφνη Γερογιάννη
