Είναι όλα αυτά τα πράγματα πολύ παλιά…
«Είναι όλα αυτά τα πράγματα πολύ παλιά – η χρεοκοπία, τα μνημόνια, το δημοψήφισμα…» σκέφτομαι ολοένα και συχνότερα. Κοντεύουν δεκαπέντε χρόνια από όταν το κράτος φαλήρισε και η κοινωνία μας διχάστηκε. Πλην εξαιρέσεων, όσοι έπαιξαν τότε κρίσιμο ρόλο έχουν πάρει πιά άλλη ρότα. Ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ. Οι άνθρωποι κοιτούν πάντα μπροστά. Ευτυχώς. Γιατί όσοι μένουν πίσω, όσοι αναμασούν εμμονικά το παρελθόν, έχουν την τάση να το διαστρεβλώνουν κατά τις ψυχολογικές ή άλλες ανάγκες τους. Ξεβάβουν τα κόκκαλα των παππούδων τους και τα κάνουν ή ρόπαλα ή δεκανίκια. Ζητούμενο ωστόσο, πριν ανοιχτείς στο μέλλον, είναι να αποκομίζεις κάποια συμπεράσματα. Κάποια διδάγματα από τις πανωλεθρίες και από τους θριάμβους σου. Γιατί χρεοκοπήσαμε το 2010; Πώς αντέδρασε η ηγεσία της Ελλάδας στη χρεοκοπία; Ήταν νομοτελειακός ο εθνικός διχασμός που ξεκίνησε μετά το Καστελλόριζο και κορυφώθηκε το 2015; Εξυγιανθηκε η οικονομία μας με τα μνημόνια; Γίναμε άξιοι να ανήκουμε στην Ευρωζώνη; Μας έκανε η Διαβολοδεκαετία πιο σοφούς; Κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε ξανά στο ορατό μέλλον;