105: Εκμάθηση γλωσσών και ψυχοθεραπεία
Η Δανάη είναι καλεσμένη στο podcast και συζητάει με τον Δημήτρη πώς η εκμάθηση γλωσσών μπορεί να βοηθήσει στην ψυχολογία μας αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Σημειώσεις εκπομπής AπομαγνητοφώνησηΔημήτρης:
[0:17] Γεια σας και καλώς ήρθατε στο Easy Greek podcast, το podcast που σας μαθαίνει ελληνικά με καθημερινούς, αυθεντικούς διαλόγους. Είμαι ο Δημήτρης και σήμερα έχω καλεσμένη την αγαπητή Δανάη. Γεια σου, Δανάη. Καλώς ήρθες στο podcast μας.
Δανάη:
[0:32] Γεια σου, Δημήτρη, και σε ευχαριστώ πάρα πολύ.
Δημήτρης:
[0:35] Τελικά τα καταφέρνουμε. Πόσο καιρό, χρόνια, δηλαδή θυμάμαι κιόλας πριν τρία χρόνια δεν συζητάγαμε να κάνουμε podcast μαζί, έτσι δεν είναι; (Έτσι ακριβώς) Στην Αθήνα, στα Εξάρχεια σε εκείνο το καφέ.
Δανάη:
[0:47] Ακριβώς, ακριβώς. Και ευτυχώς, δεν ξέρω, τα αστέρια έτσι αποφάσισαν και βρεθήκαμε τελικά ξανά. Και έχουμε να κουβεντιάσουμε κιόλας και πολύ καιρό. (Ναι) Δεν ξέρω, η πανδημία μάς έκανε τον χώρο και τον χρόνο λίγο να έχει περίεργες διαστάσεις.
Δημήτρης:
[1:12] Ναι, μία παραμόρφωση παίζει γενικότερα. Γιατί άμα σκεφτούμε πόσο καιρό πριν ξεκίνησε η πανδημία είμαι σε φάση, «Μμ, κανένα χρόνο τώρα, κανένα...;» αλλά είναι δυόμισι χρόνια και παραπάνω, είναι σχεδόν τρία χρόνια. (Ακριβώς) Πριν παντρευτούμε με τη Μαριλού, πριν γεννηθεί ο μικρός, πριν ξεκινήσουμε το podcast.
Δανάη:
[1:35] Ναι, ναι. (Χαμός) Ακριβώς. Αλλά χαίρομαι που έτσι σε ξαναβλέπω και μαθαίνω τα νέα σας και αναρωτιέμαι πώς είναι να έχεις ένα μικρό παιδάκι να μεγαλώνεις στην πανδημία. Ήδη για μας εδώ με τις δυο μας κόρες ήταν δύσκολο. Τα σχολεία άνοιγαν-έκλειναν, άνοιγαν-έκλειναν οπότε για όλους τους γονείς εκεί έξω.
Δημήτρης:
[2:00] Ναι, ευτυχώς δεν μεγάλωσε ο μικρός σε κλίμα πανδημίας. Η Μαριλού γέννησε στη μέση του μεγάλου lockdown πέρυσι. Έκτοτε... Ναι, δεν... Δηλαδή άντε το μόνο πράγμα που καταλαβαίνει ο μικρός από πανδημία είναι οι μάσκες που βλέπει πού και πού που τον προβληματίζουνε και τον παραξενεύουνε ακόμα και σήμερα. (Ναι) Νομίζω ότι μέχρι να πάει παιδικό σταθμό καλώς εχόντων των πραγμάτων δεν θα υπάρχει κάτι που να θυμίζει πια την πανδημία.
Δανάη:
[2:34] Έτσι όλοι ελπίζουμε, ναι, έτσι όλοι ελπίζουμε. Διάβαζα ότι τα μικρά παιδιά που έχουνε συνηθίσει τις μάσκες διαβάζουν καλύτερα τα μάτια, τα συναισθήματα και τις εκφράσεις των ανθρώπων στα μάτια. Ενδιαφέρον ε;
Δημήτρης:
[2:52] Οπότε θα κοιτάμε ο ένας τον άλλον στα μάτια πιο βαθιά. Το ελπίζω.
Δανάη:
[2:59] Τα μικρά παιδιά θα έχουν, έτσι, άλλες δεξιότητες. Αυτό είναι αλήθεια.
Δημήτρης:
[3:04] Φαντάζομαι τον μικρό Σταύρο να με κοιτάζει στα μάτια., «Μμ, μπαμπά»
Για την υπόλοιπη απομαγνητοφώνηση, γίνετε μέλη μας..