podlist.gr

Κείμενο - Αφήγηση - Φωτογραφία : Hλίας Γιαννόπουλος  Έφτιαξα κόκκινα έραψα κίτρινα πήρα μοβ σε άσπρο  και θυμήθηκα....  όταν άρχιζε να χαράζει με έζωσαν τα όνειρά μου κι όμως έμεινα να αγναντεύω εκείνη την ανατολή στο μικρό λιμάνι καθώς στεκόμουν και κοιτούσα αποσβολωμένος τον ορίζοντα περιμένοντας τον ήλιο να βγει Επανέλαβες μια φράση και έστρεψες προφίλ το πρόσωπο είχες βάλει πλώρη στο απέναντι σπιτάκι με τα γαλάζια κάγκελα έχτιζες τους νοητούς τοίχους του μέλλοντός σου και όταν ο ολόγιομος ήλιος έβαφε κόκκινη την θάλασσα ένα πράσινο μαμούνι περπατούσε αμέριμνο πάνω στην πολύχρωμη σου φούστα   πήγες να το σκοτώσεις μα δεν σ άφησα  και ενώ νόμιζα ότι κοιτούσες το σπιτάκι  εσύ κοιτούσες εμένα που νόμιζα ότι είχα παγώσει την στιγμή στον χρόνο αλλά αυτή είχε ήδη περάσει χωρίς προειδοποίηση και εγώ έστεινα καρτέρι στις σκέψεις μου και δεν ήμουν καν στο λιμάνι αλλά στο δωμάτιό μου ένα άθλιο απόγευμα που μύριζε ιδρώτα και κούραση απο την κραιπάλη της ημέρας παγιδεύοντας την θύμηση μου στην τέλεια φράση σου, πράσινο μαμούνι πάνω στη φούστα μου.... και μετά κοιτάζω την θάλασσα... κατακόκκινη όχι μόνο απ τον ήλιο μα από το αίμα ενός εγκλωβισμένου ξιφία στο μικρό λιμάνι της Τήλου Τον είχαν σκοτώσει γιατί νόμισαν ότι ήταν καρχαρίας θα τους έτρωγε το θεριό έλεγαν... σκοτώστε το θα φάει τα παιδιά μας 4  πυροβολισμοί η ηχώ περιτριγύρισε τον κόλπο με τα βουνά που είχε για στολίδια και μετά κόκκινο παντού μα ο ξιφίας άφαντος  βάλθηκε να μείνει για πάντα εκεί που είχε γεννηθεί ποτέ δεν τον βρήκαν το πράσινο μαμούνι όμως είχε περάσει και εσύ δεν το κατάλαβες καθώς και η στιγμή αυτή 15 χρόνια μετά τον ξιφία και αν δεν με πιστεύετε έχω μάρτυρες μία ,δύο ,τρεις ,τέσσερις είναι οι γωνίες του δωματίου μου εκεί που το βλέμμα παγιδεύεται και το μυαλό φτιάχνει ιστορίες , κορίτσια είναι .... έχουν κι ονόματα κόκκινα ακρογιάλια , γαλάζιες σκέψεις , πράσινα μαμούνια Δεν θα αφήσω το πράσινο μαμούνι να παει εκεί ούτε θα το σκοτώσω θα το αφήσω να περάσει έτσι όπως πέρασε εκείνο το πρωί από πάνω σου χωρίς να το καταλάβεις Κόκκινα νερά άσπρες σελίδες οι μνήμες μου αφήνουν μελάνι στο δωμάτιο ανεξίτηλο μελάνι θύμησης