podlist.gr

Συζητούν ο Χρήστος Τριανταφύλλου και ο Μάνος Αυγερίδης

Ο Μάνος Αυγερίδης συζητά με τον διδάκτορα Ιστορίας Χρήστο Τριανταφύλλου για τις πολιτικές χρήσεις του Ελευθέριου Βενιζέλου και για τη συγκρότησή του ως εθνικού ηγέτη, από τον θάνατό του το 1936 μέχρι σήμερα. Αν και ο Βενιζέλος όσο ζούσε ήταν μια διχαστική προσωπικότητα, μετά τον θανατό του μετατράπηκε σταδιακά σε σύμβολο κοινής αποδοχής. Ήδη από την επαύριο του αποτυχημένου βενιζελικού κινήματος του 1935, σημειώθηκε η διαρραγή του βενιζελισμού και η διασπορά των στελεχών και των συμβόλων του σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Ο ίδιος ο Βενιζέλος χρησιμοποιήθηκε από νωρίς ως σύμβολο σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα: ένα τμήμα του βενιζελισμού συμμάχησε με τη φιλοβασιλική Δεξιά, ένα άλλο με την ΕΑΜική Αριστερά, ενώ ένα τρίτο παρέμεινε στο Κόμμα Φιλελευθέρων και αποτέλεσε τον κορμό του μεταπολεμικού Κέντρου. Μετά την ανάδυση της εμφυλιοπολεμικής εθνικοφροσύνης και τη συμμαχία του Κέντρου με τη Δεξιά, ο Βενιζέλος χρησιμοποιήθηκε και πάλι ως εργαλείο ανασυγκρότησης των πολιτικών παρατάξεων. Κατέστη πρόγονος της δεξιάς εθνικοφροσύνης στη δεκαετία του 1950 και σύμβολο της αντιδεξιάς συσπείρωσης στη «σύντομη δεκαετία» του 1960. Ταυτόχρονα με τις πολιτικές του χρήσεις, εμφανίστηκε ένα ευρύ σώμα ιστοριογραφικών κειμένων που στόχευε στην ιστορικοποίηση της εποχής του, καθώς και μια σειρά από τελετουργίες και μνημεία αφιερωμένα σε αυτόν. Η εκδοχή που επικράτησε για τον Ελευθέριο Βενιζέλο στη Μεταπολίτευση ήταν κυρίως αυτή του Κέντρου, εκδοχή βάσει της οποίας κατέκτησε, τελικά, τη θέση του ως «εθνάρχης».