Οι ελπίδες που για λύση στο Κυπριακό, στηρίζονται στην κοινωνία των πολιτών.
Ο Μάριος Ι. Ηλία είναι διεθνούς φήμης Κύπριος μουσικοσυνθέτης και το έργο του έχει παρουσιαστεί σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Ανήκει όμως και στην κατηγορία των θυμάτων της τουρκικής εισβολής του 1974. Η οικογένειά του όχι μόνο είναι από τους εκτοπισμένους της Κυρήνειας αλλά έχει και δυο αγνοούμενους. Είναι επομένως φυσικό το κυπριακό δράμα να έχει επηρεάσει το έργο του. Τα δυο τελευταία συμφωνικά του έργα αντλούν τη θεματολογία τους από το τραύμα της εισβολής και έχουν παρουσιαστεί στην Κύπρο, και στην Ελλάδα το ένα από αυτά, ενώ το δεύτερο, με τίτλο «Οι καμπάνες θα ηχήσουν και πάλι» θα παρουσιαστεί σύντομα και στην Αθήνα. Ο Μάριος Ι. Ηλία ανήκει στη νέα γενιά Ελληνοκυπρίων που δεν έζησαν τα γεγονότα του 74. Σαφώς κουβαλά το τραύμα αλλά ανήκει σε αυτούς που προσπαθούν να δουν με μια διαφορετική ματιά το μέλλον και τις πιθανότητες συνύπαρξης με τους Τουρκοκύπριους μέσα στο ίδιο κράτος. Μιλά για το ρόλο της τέχνης, το «ευγενές όπλο» όπως το αποκαλεί, στην προσπάθεια συμφιλίωσης των δυο κοινοτήτων και εύχεται να μπορέσει να παρουσιάσει κάποια στιγμή το έργο του στις περιοχές που σήμερα είναι κατεχόμενες. Σε αυτή τη συζήτηση, ο διακεκριμένος μουσικοσυνθέτης μιλά δημόσια για πρώτη φορά όχι τόσο για τη μουσική, αλλά για το ατομικό του και το συλλογικό τραύμα του κυπριακού ελληνισμού όπως το βίωσε και το βιώνει η επόμενη γενιά μετά το ‘74.
