Η δημοσιογραφία στον πόλεμο εκτός από θύμα είναι και θύτης
Συχνά στον πόλεμο είναι πολύ δύσκολο για τους πολίτες να διακρίνουν τι είναι αλήθεια και τι προπαγάνδα. Στον πόλεμο της Ουκρανίας υπάρχει η ενημέρωση που προέρχεται από την πλευρά της Ρωσίας, όπου τα ΜΜΕ και η δημοσιογραφία ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό, και η ενημέρωση από τα δυτικά ΜΜΕ, όπου επίσης υπάρχει ατζέντα και παρατηρούνται συχνά φαινόμενα παραπληροφόρησης αλλά και προπαγάνδας.
Στο ουκρανικό ζήτημα, το οποίο δεν ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου, υπάρχουν προβλήματα στην ενημέρωση και αυτό δεν είναι κάτι νέο, λέει στο Lifo Politics ο δημοσιογράφος Νικόλας Λεοντόπουλος, συνιδρυτής του Reporters United, ενός δικτύου ρεπόρτερ που σκοπό έχει την υποστήριξη της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
«Τα τελευταία 10-15 χρόνια υπάρχει μια διαρκής προπαγάνδα και από τη ρωσική και από τη δυτική πλευρά, χωρίς βεβαίως να εξισώνεται το καθεστώς ελευθερίας των δημοσιογράφων στη Δύση με το καθεστώς ανελευθερίας των δημοσιογράφων στη Ρωσία. Από την άλλη, σωστή η κριτική για τα μέσα στη Ρωσία, αλλά "πρέπει να βλέπουμε τι γίνεται και με τα δικά μας ΜΜΕ"». Ο Νικόλας Λεοντόπουλος μιλάει και για τις αδυναμίες των μη mainstream μίντια και θίγει τα τρωτά σημεία ορισμένων δημοσιογραφικών ομάδων, οι οποίες εμφανίζονται ως ανεξάρτητες, αλλά χρηματοδοτούνται από κυβερνήσεις και πρεσβείες. «Δίπλα στα mainstream μίντια υπάρχει ένα καινούργιο οικοσύστημα που αυτοπροσδιορίζεται ως ανεξάρτητη ερευνητική δημοσιογραφία, στο οποίο ορισμένα μέσα χρηματοδοτούνται από δυτικές κυβερνήσεις ή πρεσβείες. Είναι αυτά που σαρώνουν τα διεθνή δημοσιογραφικά βραβεία» , λέει.
Κεντρικό θέμα σε αυτό το podcast είναι «το αγαθό της ελευθερίας του Τύπου και της έκφρασης, μια φιλελεύθερη δυτική παράδοση, την οποία οι δημοσιογράφοι της Δύσης οφείλουμε να υπερασπιστούμε».