podlist.gr

Και η Λιθουανία έχει τη λαϊκή της ιστορία για τον νεαρό ήρωα που σώζει τη δεσποσύνη από τον δράκο. Η διαφορά εδώ είναι οικολογικού χαρακτήρα και μας λέει να σεβόμαστε τα ζώα!

-----------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Περιέχει έντονες σκηνές βίας

-----------------------

Επισκεφθείτε μας: www.karakaxa.org

Τίτλοι αρχής: กระต่ายเต้น ระนาดเอก από τον χρήστη chat080222 μέσω pixabay.com

Ηχητικά εφέ: freesound.org

-----------------------

ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ

Οι Τρεις Πρίγκιπες και τα Θηρία τους

Μια φορά και έναν καιρό ζούσαν τρεις πρίγκιπες με την ετεροθαλή αδερφή τους. Μια μέρα βγήκαν όλοι έξω για κυνήγι. Προχωρώντας όλο και πιο βαθιά σε ένα πυκνό δάσος, βρέθηκαν μπροστά σε μια λύκαινα με τα τρία κουτάβια της. Σαν πήγαν να την χτυπήσουν με τα βέλη τους, η λύκαινα τους μίλησε και τους είπε: “Μην με σκοτώσετε και εγώ θα σας δώσω στον καθένα σας από ένα κουτάβι μου. Θα σας είναι παντοτινά πιστοί φίλοι”.

Οι πρίγκιπες συμφώνησαν και συνέχισαν το δρόμο τους χωρίς να πειράξουν τη λύκαινα, με τα κουτάβια να τους ακολουθούν.

Λίγο παρακάτω συνάντησαν μια λέαινα με τα δικά της τρία μικρά. Και εκείνη τους ζήτησε να μην τη σκοτώσουν και τους είπε ότι θα τους έδινε και εκείνη από ένα από τα μικρά της. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με μια αλεπού, μια λαγουδίνα, μια αγριογουρούνα και μια αρκούδα μέχρι που οι πρίγκιπες κατέληξαν να έχουν ολόκληρη συνοδεία να τους ακολουθεί όπου κι αν πήγαιναν.

Είχε σουρουπώσει πια όταν έφτασαν σε ένα ξέφωτο στη μέση του δάσους όπου και είδαν τρεις σημύδες να στέκονται εκεί όπου συναντιόντουσαν τρία μονοπάτια. Ο μεγαλύτερος πρίγκιπας έβγαλε το τόξο του και έριξε ένα βέλος που καρφώθηκε σε μια σημύδα. Είπε τότε στους υπόλοιπους: “Ας σημαδέψει ο καθένας μας ένα από αυτά τα δέντρα πριν πάρουμε ξεχωριστά αυτά τα μονοπάτια. Αν κάποιος από εμάς επιστρέψει εδώ, να κοιτάξει τα άλλα δύο δέντρα να δει αν βγαίνει αίμα από τα βέλη. Αυτό θα σημαίνει ότι σε όποιον ανήκει αυτό το βέλος είναι νεκρός, αλλά αν τρέχει γάλα θα σημαίνει ότι είναι ζωντανός”.

Οι άλλοι δύο πρίγκιπες έκαναν όπως τους είπε ο αδερφός τους και, όταν και τα τρία δέντρα είχαν από ένα βέλος, γύρισαν στην αδερφή τους και τη ρώτησαν με ποιον ήθελε να ταξιδέψει: “Με τον μεγαλύτερο”, αποκρίθηκε εκείνη. Οι αδερφοί τότε χωρίστηκαν και ο καθένας τους πήρε από διαφορετικό μονοπάτι με όλα τα ζώα τους να τους ακολουθούν. Η αδερφή τους ακολούθησε τον μεγαλύτερο.

Οι δυο τους συνέχισαν να περπατούν για λίγο στο μονοπάτι μέχρι που έφτασαν μπροστά σε ένα κάστρο που βρισκόταν στη μέση μιας βαθιάς κοιλάδας και ήταν περιτριγυρισμένο από πυκνό δάσος. Σε αυτό το κάστρο έμεναν κάτι σκληροτράχηλοι ληστές. Ο πρίγκιπας πήγε μέχρι την πύλη και τη χτύπησε. Με το που άνοιξε η πύλη, όλα τα ζώα του πρίγκιπα μπήκαν με φούρια μέσα, έπιασαν από έναν ληστή το καθένα, τον σκότωσαν και τον έσυραν μέχρι το κελάρι. Δεν είχαν σκοτωθεί όμως όλοι οι ληστές. Ένας είχε τραυματιστεί σοβαρά και προσποιήθηκε τον νεκρό. Τότε ο πρίγκιπας και η ετεροθαλής αδερφή του εγκαταστάθηκαν για τα καλά στο κάστρο.

Το επόμενο πρωί ο πρίγκιπας βγήκε για κυνήγι και, πριν αναχωρήσει, είπε στην αδερφή του να μπει σε όλα τα δωμάτια του κάστρου εκτός από αυτό στο οποίο βρίσκονταν οι νεκροί ληστές. Με το που γύρισε την πλάτη του και έφυγε, η κοπέλα ξέχασε ό,τι της είχε πει και, αφού γύρισε και εξερεύνησε όλα τα δωμάτια του κάστρου, κατέβηκε και στο κελάρι και άνοιξε την πόρτα. Σαν κοίταξε μέσα, ο ληστής που προσποιόταν τον νεκρό, ανασηκώθηκε και της είπε: “Μην φοβάσαι, μόνο κάνε ότι σου πω και θα γίνω φίλος σου για πάντα. Αν με παντρευτείς, θα σε κάνω πολύ πιο ευτυχισμένη απ’ ότι θα σε κάνει ο αδερφός σου. Πρώτα όμως, πρέπει να πας στο καθιστικό και να κοιτάξεις μέσα στα ντουλάπια. Εκεί θα βρεις τρία μπουκάλια. Το ένα έχει θεραπευτικά έλαια, φέρε το να μου αλείψεις το σαγόνι να γίνω καλά. Αν πιω από το δεύτερο μπουκάλι τότε θα γίνω τελείως καλά και με το τρίτο μπουκάλι θα γίνω πιο δυνατός από ποτέ. Μετά, μόλις γυρίσει ο αδερφός σου από το δάσος με τα θηρία του, πες του “αδερφέ μου, ξέρω ότι είσαι πολύ δυνατός, αλλά αν σου δέσω τους αντίχειρες πίσω από την πλάτη, θα καταφέρεις να ελευθερωθείς;” και, όταν δεις ότι δεν μπορεί, έλα να με φωνάξεις”.

Σαν επέστρεψε ο μεγαλύτερος πρίγκιπας από το κυνήγι με όλα τα θηρία του, η αδερφή έκανε όπως της είπε ο ληστής και έδεσε τους αντίχειρες του αδερφού της πίσω από την πλάτη του. Αλλά εκείνος με μια κίνηση ελευθερώθηκε και της είπε: “Αδερφή μου, αυτός ο σπάγκος δεν ήταν αρκετά δυνατός”.

Την επόμενη μέρα ο πρίγκιπας ξαναπήγε στο δάσος με όλα του τα ζώα και ο ληστής υπόδειξε στην αδερφή να χρησιμοποιήσει άλλο σπάγκο, πιο δυνατόν αυτή τη φορά. Εκείνη το έκανε, αλλά πάλι ο πρίγκιπας κατάφερε να ελευθερωθεί: “Ακόμη και αυτός ο σπάγγος δεν μπορεί να με κρατήσει”, της είπε.

Την τρίτη μέρα, συμφώνησε πάλι να του δέσει η αδερφή του τους αντίχειρες πισώπλατα, αλλά για τελευταία φορά. Εκείνη τον έδεσε, αυτή τη φορά με μεταξωτό σπάγκο, όπως την είχε δασκαλέψει ο ληστής, και αυτή τη φορά όσο και να τραβούσε και να προσπαθούσε ο πρίγκιπας, δεν μπορούσε να λυθεί. Φώναξε τότε στην αδερφή του: “Αδερφή μου, αυτή τη φορά ο σπάγκος είναι αρκετά δυνατός και δεν μπορώ να ελευθερωθώ. Έλα τώρα να με λύσεις”. Αλλά η αδερφή του δεν τον έλυσε παρά πήγε και φώναξε τον ληστή ο οποίος βγήκε από την κρυψώνα του και μπήκε στο δωμάτιο όπου στεκόταν ο πρίγκιπας, με ένα μαχαίρι στο χέρι έτοιμος να του επιτεθεί. Είπε όμως τότε ο πρίγκιπας: “Έχε λίγη ακόμη υπομονή και μετά με σκοτώνεις. Θα ήθελα πριν πεθάνω να σημάνω τρεις φορές το κυνηγετικό μου κέρας - μια φορά εδώ, μια φορά στις σκάλες και μια φορά στην αυλή”.

Ο κλέφτης δεν έβρισκε κανένα λόγο να μην τιμήσει την τελευταία επιθυμία του μελλοθάνατου και έτσι ο πρίγκιπας φύσηξε το κέρας του. Με τον πρώτο ήχο, η αλεπού που κοιμόνταν στο κλουβί της στην αυλή ξύπνησε και ήξερε πως ο αφέντης της χρειαζόταν βοήθεια. Πήγε τότε στον λύκο και τον ξύπνησε γαργαλώντας του τη μύτη με την ουρά της. Οι δυό τους πήγαν και ξύπνησαν το λιοντάρι, που με τη σειρά του πήρε φόρα και έσπασε το κλουβί του σε χίλια κομμάτια, ελευθερώνοντας έτσι και τα υπόλοιπα ζώα. Τρέξανε τότε όλα τα θηρία να βοηθήσουν τον αφέντη τους και σαν τον βρήκαν, η αλεπού βάλθηκε αμέσως να μασάει τον μεταξωτό σπάγγο που κρατούσε τον πρίγκιπα δεμένο και το λιοντάρι έπεσε πάνω στον ληστή. Σαν τον σκότωσε, του όρμησαν τότε όλα τα σαρκοφάγα θηρία, τον διαμέλισαν και όλα πήραν από ένα κόκκαλο. Τότε ο πρίγκιπας γύρισε στην αδερφή του και της είπε: “Δεν θα σε σκοτώσω, μόνο θα σε αφήσω μόνη σου εδώ μπας και μετανοήσεις”, και την έδεσε σε μια καρέκλα στον τοίχο. Μετά έβαλε μπροστά της ένα μεγάλο δοχείο: “Αν δεν γεμίσεις αυτό το δοχείο με τα δάκρυά σου, να μην σε ξαναδώ μπροστά μου”. Έπειτα, κάλεσε τα θηρία του κοντά του και συνέχισε το ταξίδι του.

Δεν περπάτησε και πολύ ο πρίγκιπας όταν συνάντησε στον δρόμο του ένα πανδοχείο. Όλοι που κάθονταν εκεί έμοιαζαν τρομερά λυπημένοι και ο πρίγκιπας τους ρώτησε τι τους είχε συμβεί:

Αχ, απάντησαν, σήμερα η κόρη του βασιλιά μας πρόκειται να πεθάνει. Θα τη δώσουν στον εννιακέφαλο δράκο, να φαγωθεί.

Και γιατί να πεθάνει; απόρησε ο πρίγκιπας. Εγώ είμαι δυνατός, θα πάω να τη σώσω.

Και έφυγε αμέσως, κάλπασε σαν τον άνεμο μέχρι που έφτασε στην ακροθαλασσιά όπου ο δράκος θα συναντούσε την πριγκίπισσα. Καθώς περίμενε με όλα τα θηρία του τριγύρω, είδε να καταφτάνει η πομπή με τη δύστυχη πριγκίπισσα στο κέντρο. Σαν έφτασαν εκεί που έσκαγε το κύμα, οι συνοδοί της, άφησαν την πριγκίπισσα και επέστρεψαν με βαριά βήματα στα σπίτια τους. Ο πρίγκιπας όμως δεν πλησίασε και πράγματι σύντομα είδε τα νερά της θάλασσας να ταράζονται. Τότε πρόσεξε και κάτι σαν κύμα να σηκώνεται και να κατευθύνεται προς την ακτή. Κατάλαβε τι ήταν και αμέσως μετά φάνηκε ολόκληρος ο δράκος ο οποίος ορθώθηκε πάνω από τα νερά με τα εννιά του κεφάλια. Ο πρίγκιπας τότε στράφηκε στα θηρία του και γρήγορα η αλεπού έτρεξε μπροστά στον δράκο και με την ουρά της άρχισε να του πετάει άμμο στα μάτια. Κατέφτασαν και η αρκούδα με το λιοντάρι που άρχισαν και αυτοί να πετάνε στον δράκο άμμο στα μάτια με αποτέλεσμα το τέρας να ζαλιστεί και τυφλωθεί. Ο πρίγκιπας βρήκε την ευκαιρία και κάλπασε καταπάνω στον δράκο σκοτώνοντας τον, ενώ τα θηρία του όρμησαν και αυτά και ξέσκισαν το σώμα του σε χίλια κομμάτια. Η πριγκίπισσα τότε, με δάκρυα στα μάτια, ευχαρίστησε τον πρίγκιπα με όλη της την καρδιά και του είπε: “Έλα μαζί μου στην άμαξα που περίμενε να φέρει πίσω το άψυχο σώμα μου, θα πάμε μαζί πίσω στο παλάτι του πατέρα μου”, και έδωσε στον πρίγκιπα το δαχτυλίδι της και το μισό μαντηλάκι της σαν υπόσχεση αφοσίωσης.

Αλλά σαν γύρισαν οι δυο τους προς την άμαξα, ο οδηγός και ο υπηρέτης σκέφτηκαν και είπαν ο ένας στον άλλο: “Και γιατί να φέρουμε αυτόν τον ξένο στο παλάτι; Ας τον σκοτώσουμε και ας πούμε στον βασιλιά ότι εμείς σκοτώσαμε τον δράκο και σώσαμε την πριγκίπισσα και θα την παντρευτεί ένας από εμάς”. Και με ύπουλο τρόπο σκότωσαν τον πρίγκιπα και τον άφησαν στην άκρη του δρόμου. Τα πιστά του θηρία μαζεύτηκαν γύρω του και έκλαιγαν και αναρωτιόντουσαν τι να κάνουν. Τότε ο λύκος είχε μια ιδέα, έτρεξε κατά το δάσος και λίγο παρακάτω βρήκε ένα βόδι το οποίο και σκότωσε αμέσως. Μετά φώναξε την αλεπού και της είπε να κάτσει πάνω στο βόδι και να φυλάει σκοπός και, αν πλησίαζε κανένα πουλάκι να του τσιμπήσει τη σάρκα, να το έπιανε και να το έφερνε στο λιοντάρι. Έτσι και έκανε η αλεπού, μέχρι που πέρασε ένα κοράκι και άρχισε να τσιμπά με το ράμφος του το νεκρό βόδι. Η αλεπού το έπιασε και το πήγε στο λιοντάρι. Το λιοντάρι τότε είπε στο κοράκι: “Δεν θα σε σκοτώσουμε αν υποσχεθείς να πετάξεις πάνω από την πόλη με τα τρία θεραπευτικά πηγάδια και να φέρεις από εκεί νερό με το ράμφος σου για να ξαναζωντανέψουμε αυτόν τον άνδρα”.

Το κοράκι το υποσχέθηκε, πέταξε μέχρι την πόλη και έφερε πίσω στο ράμφος του νερό από το πηγάδι της γιατρειάς, το πηγάδι της ταχύτητας και το πηγάδι της δύναμης. Έσταξε το νερό στα χείλη του πρίγκιπα κι εκείνος ευθύς ξανάνιωσε, σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει. Ξεκίνησε τότε για την πόλη με τα πιστά του θηρία κοντά του.

Όταν πλησίαζαν στην πόλη, από μακριά κιόλας, άκουγαν τους ήχους της γιορτής που ετοιμαζόταν για τον γάμο της πριγκίπισσας με τον… αμαξά. Ο πρίγκιπας μπήκε κατευθείαν στο παλάτι, έφτασε τον αμαξά και του είπε οργισμένα: “Τι απόδειξη έχεις ότι σκότωσες τον δράκο και έσωσες την πριγκίπισσα; Να τι έχω εγώ, το δαχτυλίδι της και το μισό μαντήλι της”. Σαν ο βασιλιάς είδε τα δώρα υπόσχεσης της πριγκίπισσας κατάλαβε ότι ο πρίγκιπας έλεγε αλήθεια. Ο αμαξάς αμέσως αλυσοδέθηκε και οδηγήθηκε στα μπουντρούμια. Ο πρίγκιπας παντρεύτηκε την πριγκίπισσα και του δόθηκε το μισό βασίλειο.

Ένα βράδυ, όχι και πολύ μετά τον γάμο του, ο πρίγκιπας περπατούσε σ΄ ένα κοντινό δάσος μαζί με τα θηρία του. Το σκοτάδι ξαφνικά έγινε βαθύ, έχασε τον δρόμο του και άρχισε να ψάχνει το μονοπάτι που θα τον οδηγούσε πίσω στο παλάτι του. Καθώς περπατούσε είδε από μακριά μια φωτιά στο κέντρο ενός ξέφωτου και, καθώς πλησίασε, είδε μια γριά γυναίκα να μαζεύει φύλλα και κλαδιά και να τα πετάει στη φωτιά που είχε ανάψει. Ο πρίγκιπας ήταν πολύ κουρασμένος και η βραδιά πολύ σκοτεινή και έτσι, αποφασίζοντας ότι δεν υπήρχε νόημα να συνεχίσει την αναζήτησή του, ρώτησε τη γριά αν θα μπορούσε να μοιραστεί τη ζεστασιά της φωτιάς της:

Βεβαίως και μπορείς, του απάντησε εκείνη. Αλλά σκιάζομαι λίγο τα θηρία σου. Άσε με να τα χτυπήσω με το ραβδί μου και δεν θα τα φοβάμαι πια.

Κάνε όπως νομίζεις, δεν με νοιάζει, είπε ο πρίγκιπας.

Με μια κίνηση του ραβδιού της τότε η γριά έκανε πέτρα όλα τα ζώα και τον πρίγκιπα μαζί.

Εντωμεταξύ, ο μικρότερος αδερφός του πρίγκιπα επέστρεψε στο σταυροδρόμι με τις σημύδες απ’ όπου τα αδέρφια είχαν χωριστεί. Θυμήθηκε τη συμφωνία τους και κοίταξε τα βέλη στο κάθε δέντρο. Είδε τότε ότι, από το βέλος του μεγαλύτερου αδερφού του, έσταζε αίμα και κατάλαβε πως έπρεπε να είναι νεκρός. Γρήγορα κατευθύνθηκε προς το βασίλειο που ήξερε ότι ζούσε ο αδερφός του και που η πριγκίπισσά του τον περίμενε. Όταν έφτασε στην πόλη βρήκε όλους τους κατοίκους να θρηνούν τον χαμό του πρίγκιπά τους. Σαν είδαν όμως τον μικρότερο περικυκλωμένο από τα θηρία του, νόμισαν ότι είχε επιστρέψει ο πρίγκιπάς τους και χάρηκαν πάρα πολύ, τον πλησίασαν και του είπαν ότι τον έψαχναν παντού. Τον πήγαν στον βασιλιά και μέχρι και αυτός πίστεψε ότι μπροστά του στεκόταν ο γαμπρός του. Μα η πριγκίπισσα κατάλαβε ότι αυτός δεν ήταν ο αγαπημένος της και παρακάλεσε τον μικρότερο πρίγκιπα να πάει, μαζί με τα θηρία του, στο δάσος και να μην γυρίσει αν δεν βρει τον αδερφό του.

Έτσι ο νεαρός πήγε να ψάξει για τον αδερφό του και αυτός με τη σειρά του χάθηκε σαν τον κύκλωσε το πυκνό σκοτάδι. Έφτασε και στο ξέφωτο όπου έλαμπε η ζεστή φωτιά της γριάς γυναίκας και τη ρώτησε αν θα την πείραζε να ξαποστάσει εκεί το βράδυ μιας και ήταν πολύ αργά για να επιστρέψει στην πόλη: “Μα βέβαια και μπορείς να κάτσεις”, του είπε η γριά, “αλλά σκιάζομαι τα θηρία σου. Θα μπορούσα να τα χτυπήσω με το ραβδί μου να μην τα φοβάμαι πια;” και ο νεαρός πρίγκιπας της απάντησε ότι μπορούσε μιας και δεν ήξερε ότι η γυναίκα ήταν μάγισσα. Εκείνη έβγαλε το ραβδί της και μεμιάς ζώα και πρίγκιπας έγιναν πέτρα.

Τότε ήταν που ο μεσαίος αδερφός έφτασε στο σταυροδρόμι και, βλέποντας ότι έτρεχε αίμα από τα βέλη των αδερφών του, άρχισε να κλαίει: “Αλίμονο, και τα δυο μου αδέρφια είναι νεκρά!” και ξεκίνησε και αυτός να πάει στο βασίλειο όπου ήξερε ότι ο μεγαλύτερος αδερφός του είχε παντρευτεί την πριγκίπισσα. Σαν έφτασε, όπως είχε γίνει και με τον μικρότερο αδερφό, οι κάτοικοι άρχισαν να περικυκλώνουν τον νέο πρίγκιπα και τα θηρία του, μιας και τον νόμισαν για τον πρίγκιπά τους. Τον ρώτησαν που ήταν τόσον καιρό και γιατί δεν είχε φανεί και τον οδήγησαν μπροστά στον βασιλιά. Η πριγκίπισσα, που ήξερε ότι ούτε αυτός ήταν ο άντρας της, τον παρακάλεσε να τον βρει και να τον φέρει πίσω.

Ο μεσαίος πρίγκιπας τότε κάλεσε όλα του τα θηρία κοντά του και μπήκε στο δάσος να βρει τον αδερφό του. Έβαλε το αυτί του στο έδαφος για να αφουκραστεί τα θηρία του αδερφού του και κάτι άκουσε να έρχεται από μακριά, αλλά δεν ήξερε από ποια κατεύθυνση. Σήμανε τότε το κυνηγετικό του κέρας και αυτή τη φορά κάτι άκουσε να έρχεται από την κατεύθυνση μιας φωτιάς μέσα στο δάσος. Κατευθύνθηκε προς τη φωτιά και είδε τη γριά γυναίκα να ρίχνει φύλλα και κλαδιά μέσα στις φλόγες. Τη ρώτησε αν θα μπορούσε να κάτσει μαζί της γύρω από τη φωτιά και εκείνη του είπε ότι τη φόβιζαν τα θηρία του και ήθελε να της δώσει την άδεια να τα χτυπήσει με το ραβδί της για να μην τα φοβάται πια. Αλλά ο πρίγκιπας της είπε: “Όχι βέβαια. Είμαι ο αφέντης τους και μόνο εγώ μπορώ να τα χτυπήσω αν το θέλω. Δώσε μου το ραβδί”. Πήρε τότε το ραβδί και άγγιξε την αλεπού, που μεταμορφώθηκε αμέσως σε πέτρα. Κατάλαβε τότε πως η γυναίκα ήταν μάγισσα και οργισμένος γύρισε προς το μέρος της και της είπε: “Λύσε τα μάγια που έχεις κάνει στα αδέρφια μου και στα ζώα τους αυτή τη στιγμή αλλιώς θα βάλω το λιοντάρι μου να σε κάνει μια χαψιά!”.

Η μάγισσα τρομοκρατήθηκε. Πήρε μια νεαρή βελανιδιά, την έκαψε και με τις λευκές της στάχτες πασπάλισε τις πέτρες που βρίσκονταν στο έδαφος. Μονομιάς στάθηκαν μπροστά στον πρίγκιπα τα δυο του αδέρφια και όλα τους τα θηρία.

Οι τρεις τους τότε επέστρεψαν στην πόλη. Ο βασιλιάς δεν κατάλαβε ποιος από τους τρεις ήταν ο γαμπρός του, αλλά η πριγκίπισσα ήξερε και έτρεξε στην αγκαλιά του. Γιορτές και πανηγύρια οργανώθηκαν για την επιστροφή των πριγκίπων και όλοι τους έζησαν μια ευτυχισμένη ζωή.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.