podlist.gr

Νίκος Αλιβιζάτος: «Δύο βήματα μπρος ένα πίσω»

Το νέο βιβλίο του Νίκου Αλιβιζάτου - αποσπάσματα του οποίου διαβάζει ο ηθοποιός Στέλιος Μάινας- ,πέρα από αυτοβιογραφία και ανασκόπηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, είναι πρωτίστως μια πολιτική παρακαταθήκη. Έτσι, λίγο πριν από τη μέση, και μέχρι το τέλος, ο φακός απομακρύνεται σταδιακά από τα γεγονότα της οικογενειακής και προσωπικής ιστορίας όσο και από αυτά της ευρύτερης ιστορίας, και εστιάζει σε αυτό που θα λέγαμε θεσμική ιστορία. Την ιστορία δηλαδή σημαντικών παρεμβάσεων στους θεσμούς, παρεμβάσεις που εισάγουν και εγκαθιστούν σταδιακά την κοινωνία των Πολιτών στη χώρα μας. Από την ίδρυση του Ε.Σ.Ρ, έως την υπεράσπιση μειονοτήτων στο δικαστήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Από το σύμφωνο συμβίωσης, που αρχικά αφορούσε μόνο τα ετερόφυλα ζευγάρια, έως τους νέους νόμους για την ιθαγένεια και τα δικαιώματα των μεταναστών. Από τη μάχη για τις ταυτότητες και τις πρωτοβουλίες για το διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας, με το σύνθημα «Πολιτεία – Εκκλησία: ρόλοι καθαροί», έως την προσπάθεια θεσμικής αντιμετώπισης του φαινομένου της αστυνομικής βίας. Σε αυτές κι άλλες πολλές πρωτοβουλίες και μεταρρυθμίσεις ο Νίκος Αλιβιζάτος δηλώνει παρών, άλλοτε σε ρόλο στρατηγού κι άλλοτε σε ρόλο στρατιώτη.

Περισσότερα επεισόδια

Μια χούφτα βιβλία για τις γιορτές

Ο Κώστας Κατσουλάρης προτείνει 10 φτενά πλην ζουμερά βιβλιαράκια που χωράνε όλα μαζί στη χούφτα του ενός χεριού. Το μεγαλύτερο είναι 100 σελίδες και το μικρότερο 40, ορισμένα είναι μικρά και στο ύψος, ενώ η ράχη τους, και των 10 μαζί, με δυσκολία φτάνει τα 10 εκατοστά. Κι όμως, το καθένα από αυτά είναι ένα διαμαντάκι στο είδος του.

«Ο ήχος της σιωπής της» του Δημοσθένη Κούρτοβικ

Η λύση του προσωπικού μυστηρίου («τι ήθελε να μου πει η μητέρα με τα τελευταία λόγια της;») συναντά την υπαρξιακή αγωνία («ποιος είμαι, πού είναι το σπίτι μου;») καθώς το αίσθημα μιας συλλογικής απώλειας αναδεικνύεται μέσα από ανθρωπότυπους που χάνονται μαζί με την εποχή τους. Ο μανάβης των Σεπολίων και οι στρατιωτικοί που χορεύουν ζεϊμπέκικο αντικριστά συναντούν μορφές της αθηναϊκής ζωής. Ένα...

Θανάσης Βαλτινός (1932-2024): μερικές σκέψεις, ένας αποχαιρετισμός

Έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, στα 92 του χρόνια, ο Θανάσης Βαλτινός. Πεζογράφος με πολλές περγαμηνές, μεταφραστής αρχαίων κειμένων που ανέβηκαν από τον Κουν, σεναριογράφος βραβευμένος στις Κάννες, διέπρεψε σε ό,τι καταπιάστηκε. Παράλληλα, υπήρξε άνθρωπος που δεν δίσταζε να αναλαμβάνει δημόσιους ρόλους: Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων κατ’ εξακολούθηση, Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, Μέλος...