podlist.gr

Ουίλιαμ Γκόλντινγκ: «Ο άρχοντας των μυγών»

Ο Άρχοντας των Μυγών του νομπελίστα Ουίλιαμ Γκόλντινγκ, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1954, είναι ένα βιβλίο που πλέον ανήκει στον παγκόσμιο Λογοτεχνικό Κανόνα. Η μαεστρία με την οποία ο συγγραφέας εντάσσει στην περιπετειώδη δράση σειρά από σοφά επιλεγμένα ανθρωπολογικά, φιλοσοφικά και θρησκευτικά στοιχεία, έχει ως αποτέλεσμα ένα πυκνό και σύνθετο μυθιστόρημα, που όσο το σκαλίζεις, τόσο αναδίνει νέους χυμούς. Με τις φρικαλεότητες δύο παγκόσμιων πολέμων πίσω του, και τον Ολοκληρωτισμό να θεριεύει στη Σοβιετική Ένωση και αλλού, ο Γκόλντινγκ εντοπίζει τη ρίζα του κακού εκεί όπου το κακό αναπαράγεται, κι όπου μέχρι πρότινος ήταν το βασίλειο της αθωότητας: Στην παιδική ηλικία, την ηλικία των θαυμάτων και των τεράτων. Όπως όμως συμβαίνει με τα σπουδαία έργα, το βιβλίο ξεπέρασε τους ορίζοντες και τις βλέψεις του δημιουργού του: στέκει σήμερα απέναντί μας, πολύσημο και υποβλητικό, περιμένοντας τη δική μας, μοναδική ανάγνωση. Αποσπάσματα διαβάζει η Γωγώ Μπρέμπου.

Περισσότερα επεισόδια

«Μάθε, παιδί μου, γράμματα» – γιατί (δεν) διαβάζουν τα παιδιά μας

Μιλάμε για το βιβλίο του καθηγητή Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Μάθε, παιδί μου, γράμματα» (εκδ. Πεδίο), συνοπτική παρουσίαση της μεγάλης έρευνας «Παιδί και ανάγνωση». Θα βρούμε σχεδιαγράμματα, πίτες, θα δούμε πώς συσχετίζεται η οικονομική κατάσταση των γονιών με το πόσο και πώς διαβάζει ένα παιδί, αν σχετίζεται ή όχι το επάγγελμά τους, πόση σημασία έχει αν ζουν στην Αθήνα ή στην περιφέρεια, σε...

Πυρηνική ενέργεια; ΝΑΙ, παρακαλώ

Σε μια ανθρωπότητα 8 δισεκατομμυρίων με τεράστιες ενεργειακές ανάγκες τις οποίες ο ψηφιακός κόσμος αυξάνει, το να αρνείσαι τη μοναδική λύση που μπορεί να δώσει άφθονη, φτηνή και πρακτικά ακίνδυνη ενέργεια, είναι σκέτος παραλογισμός. Είπα, ακίνδυνη; Μα, φυσικά. Οι θάνατοι από πυρηνικά ατυχήματα, δεκαετίες τώρα, δεν συγκρίνονται ούτε με τους θανάτους από ατυχήματα στο σπίτι μέσα σε έναν μήνα....

Μαντάμ Μποβαρί, μια γυναίκα που διέρρηξε τα όρια

Η Μαντάμ Μποβαρί είναι η ιστορία μιας γυναίκας που τσακίστηκε πάνω στα κοινωνικά και ηθικά όρια που της επέβαλε η εποχή της, τα οποία προσπάθησε να υπερβεί. Ο Γκιστάβ Φλομπέρ δεν γράφει όμως για να δικαιώσει ή να καταγγείλει, αλλά για να καταδείξει. Τον ενδιαφέρουν, εκτός από την ψυχολογία της ηρωίδας του, πολλά άλλα πράγματα, εξού και ο υπότιτλος «Ήθη της επαρχίας». Μια φράση του μας λέει...