podlist.gr

«Βράσε ένα αβγό, τον καλικάντζαρο να βρω» (Μικρά Ασία, Λεβίσι)

Το «Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς» παρουσιάζει σε συνεργασία με το «Παραμυθόφωνο» το λαϊκό παραμύθι «Βράσε ένα αβγό, τον καλικάντζαρο να βρω». Πρόκειται για ένα παραμύθι εμπνευσμένο από μια παράδοση του Λεβισίου της Μικράς Ασίας και μια ιστορία της Γερμανίας. Μια γυναίκα είναι τόσο ευτυχισμένη και απασχολημένη με το νεογέννητο μωράκι της που την παραμονή των Χριστουγέννων δεν αφήνει στο τζάκι φαγητά και γλυκά για να φάνε οι καλικάντζαροι. Εκείνοι θυμώνουν και της κάνουν το σπίτι άνω κάτω και όσο η γυναίκα τους διώχνει με το σκουπόξυλο, ένας από αυτούς της αρπάζει το μωρό από την κούνια και της αφήνει ένα καλικαντζαράκι. Η μητέρα βγαίνει απελπισμένη στους δρόμους και ρωτά όλο το χωριό, μέχρι που μια γερόντισσα της δίνει τη λύση. Το να βράζεις ένα αβγό φαίνεται τόσο αστείο στα μάτια των καλικαντζάρων, που ξεκαρδίζονται στα γέλια και κάνουν ότι τους ζητήσεις, αρκεί να κατεβάσεις το αβγό από τη φωτιά.
Οι Γερμανοί Jacob Ludwig Carl Grimm (1785-1863) και Wilhelm Carl Grimm (1786-1859) κατέγραψαν και διέσωσαν έναν πλούτο παραμυθιών της Γερμανίας μέσα από τις αφηγήσεις απλών λαϊκών ανθρώπων. Το σπουδαίο έργο τους εξέδωσαν στη συλλογή με τίτλο “Kinder und Haus Märchen”. Το 1812 εκδόθηκε ο πρώτος τόμος και το 1814 ο δεύτερος, αλλά μέχρι την έβδομη έκδοση που έγινε το 1857, οι Grimm έκαναν τροποποιήσεις και εμπλούτιζαν τον κατάλογο των παραμυθιών. Ο Edgar Taylor (1793-1839) ήταν ο πρώτος που μετέφρασε τα παραμύθια των αδελφών Grimm από τα γερμανικά στα αγγλικά δίνοντας τον τίτλο “German Popular Stories”, και έπειτα ακολούθησαν πολλές ακόμη μεταφράσεις και εκδόσεις με διάφορους τίτλους. Στο έργο των Grimm υπάρχει μια μικρή ιστορία που τα ξωτικά αρπάζουν το μωρό μιας γυναίκας από την κούνια και το ανταλλάσσουν με ένα ξωτικάκι. Η γειτόνισσα συμβουλεύει τη γυναίκα να βράσει νερό μέσα στα τσόφλια ενός αβγού και τα ξωτικά θα παραξενευτούν και θα της φέρουν πίσω το μωρό της. Τα πράγματα εξελίσσονται έτσι ακριβώς. Στο χωριό Λεβίσι της Μικράς Ασίας υπήρχε μια παρόμοια ελληνική παράδοση που λέει πως μπορείς να διώξεις τους καλικαντζάρους από το σπίτι εάν βράσεις νερό μέσα σε ένα κλούβιο αβγό. Σαν αντικρίσουν οι καλικάντζαροι τέτοιο αστείο θέαμα, το διασκεδάζουν και γελούν τόσο πολύ, που κάνουν ότι τους πεις. Η παράδοση διασώθηκε προφορικά και μας μεταφέρθηκε από τον Ιωάννη Ευγενικό (σήμερα ετών 94), όπως την άκουγε στην παιδική του ηλικία από την μητέρα του, Βαρβάρα Μαυρίκου, προσφυγοπούλα στην Ελλάδα από το Λεβίσι της Μικρασίας. Το παραμύθι «Βράσε ένα αβγό, τον καλικάντζαρο να βρω» αναπτύχθηκε από τον Γιώργο Ευγενικό και είναι βασισμένο στο συνδυασμό της γερμανικής ιστορίας και της μικρασιατικής παράδοσης.
Έρευνα, ελεύθερη απόδοση, επιμέλεια, αφήγηση: Γιώργος Ευγενικός

Μουσική σύνθεση: Μάρα Καίσαρη

Πηγή: https://podcasters.spotify.com/pod/show/-9911/episodes/ep-eo2lvm

Περισσότερα επεισόδια

Ο Ανάνσι και η σοφία του κόσμου (Αφρική)

Ο Ανάνσι, ο πανούργος θεός αράχνη της Αφρικής, πίστευε πως η σοφία του κόσμου ήταν σκορπισμένη και χαμένη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μια μέρα αποφάσισε να μαζέψει όλη τη σοφία σε ένα μεγάλο πιθάρι.Κάθε έξυπνη σκέψη και κάθε λύση που άκουγε την έβαζε μέσα στο πιθάρι του.Σιγά-σιγά, το πιθάρι γέμισε με τη σοφία όλου του κόσμου, μέχρι που μια απρόσμενη στιγμή έφερε μια μεγάλη...

Το βάζο με τις ελιές και η σοφία των παιδιών (1001 Νύχτες – Περσία)

Ένα παραμύθι από την συλλογή 1001 νύχτες.Πριν ο Αλί Κόγια πάει για προσκύνημα στη Μέκκα,κρύβει χίλια χρυσά νομίσματα σε ένα βάζο με ελιές και το αφήνει σε ένα καλό του φίλο να το φυλάξει μέχρι να επιστρέψει. Μετά από επτά χρόνια, η περιέργεια κυριεύει τον φίλο του ανοίγει το βάζο, βρίσκει την περιουσία του Αλί και την κλέβει. Πώς θα μπορέσει ο Αλί να πάρει τα πλούτη του πίσω όταν επιστρέψει;...

Ροδόπη - Η Ελληνίδα Σταχτοπούτα της Αρχαίας Αιγύπτου

Η Ροδόπη κατέβηκε στον Νείλο. Έβγαλε τα σανδάλια της και κάθισε στην όχθη. «Δεν είναι για μένα οι βασιλικοί χοροί…» ψιθύρισε μονάχη της. Εκείνη την ώρα, μια σκιά ξαφνικά σκέπασε τη Ροδόπη. Ένα πελώριο γεράκι με πλατιά φτερά πετούσε από πάνω της και έκανε κύκλους. Ήταν ο θεός-γεράκι Ώρος. Πέταξε πιο χαμηλά, άρπαξε το ένα σανδάλι με τα γαμψερά του νύχια και με δυνατά φτερουγίσματα έφυγε μακριά....