Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είχε καμία ανάγκη πια να φύγει ως «κάτι». Θα μπορούσε να φύγει απλά ως Μίκης. Διαλέγει όμως, από όλα τα καπέλα που φόρεσε (σωστά ή στραβά) κατά καιρούς στο κεφάλι του, να κρατήσει τις στιγμές που βρέθηκε κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Και το βροντοφωνάζει την ώρα του θανάτου του. «Θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής» γράφει.
Στην τελευταία του επιστολή, στη στερνή του δημόσια παρέμβαση, αυτή που ήξερε ότι θα ακουστεί και θα διαβαστεί περισσότερο από κάθε άλλη όταν θα είναι όλα τα φώτα στραμμένα πάνω στο φέρετρό του, τα λέει όλα.
Ας το ακούσουν οι Κασιδιαραίοι που κάποτε τους έδωσε την ευκαιρία να δια-γράψουν την ιστορία του Μίκη. Ας το ακούσουμε και εμείς ως ελάχιστη ανταπόδοση για τις λίγες φορές που μας πλήγωσε.
Καλό ταξίδι.
www.pisoselides.gr