Andrei Bely, ГОЛОС ПРОШЛОГО
Μετάφραση: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Αντρέι Μπέλι
Η φωνή του παρελθόντος
1
Αιώνες κοιμόμουν … Περίμενα όμως,
Εσένα Βορρά, μνηστή μου!
Για να σε σώσω, βρήκα από
Τις υπόγειες αίθουσες, για να σε σώσω!
Είμαστε ιππότες χωρών μακρινών.
Είμαι το κέρας που σαλπίζει στο σκοτάδι.
Μέσα στην υγρή, την βροχερή ομίχλη –
Προς το Βορρά τραβάμε.
Στων αλόγων τα στήθη τα κυρτά
Μια μαραμένη βάτος κρέμεται…
Σα νεροποντή είναι το ρεύμα των ημερών
Σα θύελλα τα λόγια των χειλιών!
Το επτάχρωμο αδιάβροχο των αστεριών
Πετάει προς την ομίχλη από τον ώμο,
Βαρύς του φάντη ο σταυρός –
Η λαβή του σπαθιού μου.
Χέρι ατσάλινο τον έφερε
Ως εδώ την ερημιά.
Την κόψη του ξίφους ακόνιζαν –
Όχι ο άνεμος – μα οι χρόνοι, οι αιώνες!
2
Ερχόμαστε απ’ την Ανατολή
Μεσ’ την ομίχλη να σε συναντήσουμε:
Πιστεύω, - θα λάμψεις μέσα στο σκοτάδι
Ιππότη εσύ μιας χώρας μακρινής..
Ακούω των καλπασμό των αλόγων
Την αυγή που πυρπολεί τη βάτο
Πετώντας από τις χλομές μέρες
Θα έρθει το κάλεσμα των χειλιών του μέλλοντος.
Βαρύς ο σιδερένιος ο σταυρός
Βαριά η λαβή του ξίφους
Λάμψε μεσ’ την ομίχλη
Κερί μου!
1911. Μπογκολιούμπι.
