Κώστας Μόντης, Στιγμές. Διαβάζει ο Γεώργιος Ράλλης
Όχι τους καθρέφτες,
τις φωτογραφίες να κυττάζετε
που δεν εξελίσσονται,
που δεν ενδιαφέρονται τι θα επακολουθήση.
***
Με το παραμικρό άνοιγμα
εισορμά η ανάμνησή σου
έτσι όπως το γατάκι
που καραδοκεί έξω απ' την κλειστή πόρτα.
***
Μη λέτε εκείνο το "για να μας δοκιμάση ο Θεός",
"για να δοκιμάση την πίστη μας ο Θεός".
Θεός είναι, ξέρει, δεν χρειάζεται να δοκιμάση.
Κι' ούτε θάπαιζε ποτέ με τον πόνο μας
για να λύση τις απορίες Του.
Μην Του προσδίδετε τ'ανθρώπινα,
μην Του προσδιδετε τα καθ' ημάς.
***
Τις νύχτες όταν οι μικρές ασήμαντες έγνοιες
φορέσουν τα ξυλοπόδαρά τους
και βηματίσουν πελώριες απάνω μας...
***
Οχι, δεν ειν' άχρηστα τ' άχρηστα όνειρα,
οχι δεν ειν' περιττά τα περιττά όνειρα.
***
Δηλαδή τί? Πάμε να θέσουμε το Θεό
προ τετελεσμένου γεγονότος?
***
Ξέρουμε πως η ζωή
κλείνει πίσω μας το μάτι,
μη νομίζη πως δεν ξέρουμε.
Και ξέρουμε πως έχει και δίκιο,
μη νομίζη πως δεν ξέρουμε.
***
Αν θες νάρθουν γρήγορα οι μέρες που περιμένεις
μην τις αφήσης ν' αντιληφθούν ότι τις περιμένεις,
κύτταζε αλλού
***
Αν είπαν την κουβέντα τους τα μάτια
ειν' εν τάξει.
***
Αφήνετε πάντα ένα χαμόγελο
εκτός των τειχών σας,
αφήνετε πάντα ένα χαμόγελο
για τους περαστικούς.
***
Πρέπει ν'αχω φύγει. Νιώθω τη σιωπή
που επακολουθεί,
νοιώθω τ'αδειο που επακολουθεί
όταν ήταν κάποιος στο δωμάτιο και βγήκε
***
-Είναι ολότελα μάταιοι αυτοί οι αγώνες.
-Το ξέρω. Γι' αυτό αναμείχθηκα,
γι' αυτό ακριβώς αναμείχθηκα.
