Luis Cernuda, Αν ο άντρας μπορούσε να πει
Λουίς Θερνούδα
Αν ο άντρας μπορούσε να πει
Αν ο άντρας μπορούσε να πει αυτό που αγαπά,
Αν ο άντρας μπορούσε να υψώσει στον ουρανό τον έρωτά του
Σαν ένα σύννεφο στο φως
Αν σαν τοίχους που γκρεμίζονται,
Για να χαιρετήσουν την αλήθεια τη στυλωμένη στη μέση,
Μπορούσε να γκρεμίσει το κορμί του, αφήνοντας μονάχα την αλήθεια
του έρωτά του,
Την αλήθεια του εαυτού του του ίδιου,
Που δεν την λένε δόξα, τύχη ή φιλοδοξία,
Μα έρωτα ή πόθο,
Εγώ θα ήμουνα αυτός που φανταζόταν
Αυτός που με τη γλώσσα του, τα μάτια και τα χέρια
Διαλαλεί στους ανθρώπους την αγνοημένη αλήθεια
Την αλήθεια του έρωτά του του αληθινού.
Ελευθερία δε γνωρίζω πέρα από την ελευθερία να 'μαι δέσμιος
κάποιου
Που τ'όνομά του δε μπορώ ν'ακούσω δίχως ανατρίχιασμα
Κάποιος που για χάρη του ξεχνάω την τσιγγούνική μου ύπαρξη,
που για χάρη του η μέρα και η νύχτα είναι για μένα αυτό που ήθελα.
Και το κορμί μου και το πνεύμα μου επιπλέουν στο κορμί του και το
πνεύμα του
Σαν μαδέρια χαμένα που η θάλασσα βυθίζει ή σηκώνει
Ελεύθερα με την ελευθερία του έρωτα,
Τη μόνη ελευθερία μου με εξυψώνει,
Τη μόνη ελευθερία γιατί πεθαίνω.
Εσύ δικαιολογείς την ύπαρξή μου:
Αν δεν σε γνωρίζω, δεν έχω ζήσει
Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω, γιατί δεν έχω ζήσει.
Μετ. Βασίλης Λαλιώτης. Περιοδικό Πλανόδιον 22
