Ένας μόνο χορός δεν είναι ποτέ αρκετός
Τι συνδέει τη μουσική που συνέθεσε το 1843 ο Μέντελσον για το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας»του Σαίξπηρ με την «Αρλεζιάνα» του Ζορζ Μπιζέ και τoν Έντβαρντ Γκριγκ με τον συμπατριώτη του Χένρικ Ίψεν κι ένα παλιό Νορβηγικό λαϊκό παραμύθι;
Η Ματούλα Κουστένη σε αυτό το podcastμιλά για τις Συμφωνικές Σουίτες. Το πλούσιο συναισθηματικά και ηχοχρωματικά μουσικό είδος που μας χορεύει τζαζ, λάτιν ρυθμούς και μπαλέτα, μας αφηγείται ιστορίες και κινηματογραφικές ταινίες, μας ταξιδεύει σε πίνακες και λογοτεχνικά αριστουργήματα. Άλλωστε οι Συμφωνικές Σουίτες υπήρξαν ανέκαθεν ένα μουσικό ταξίδι στην πιο ανέμελη, πλευρά της ζωής, σε αυτήν που δημιουργεί την αίσθηση ότι ένα στροβίλισμα και μερικές νότες μπορούν να σε τραβήξουν από το χέρι, να σε παρασύρουν και να τα διορθώσουν όλα.
