Στέργιος Στάμος: Η τέχνη ίσως δεν μπορεί να αλλάξει το κόσμο, αλλά ο καλλιτέχνης έχει χρέος να αφυπνίζει
Η επιμελήτρια τέχνης Βαλεντίνη Μαραγαριτοπούλου συναντά τον εικαστικό Στέργιο Στάμου με αφορμή την νέα του βιωματική έκθεση και παραστατική δράση “Ζωντανά Εδάφη” στα Τρίκαλα, στο Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη σε συνεργασία με το Ίδρυμα Λεωνίδα Κ. Μακρή.
Συνομιλούν για το έργο του και την προσωπική του διαδρομή, για το ρόλο της τέχνης στις σύγχρονες κοινωνίες, για την κοινωνική και πολιτική τέχνη γενικά και ως στοιχεία που διατρέχουν το έργο του, για το πως ο καλλιτέχνης μπορεί να είναι δημιουργικός σε περιόδους κρίσης...
Ο Στέργιος Στάμος γεννήθηκε στην Κρανιά Γρεβενών το 1964. Σπούδασε στην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων (1982-1984) και στη συνέχεια στη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης (1984-1989) στο εργαστήριο του Βαγγέλη Δημητρέα.
Στα πρώιμα έργα του κυριαρχούν η σύνθεση και το σχέδιο, ενώ το χρώμα λειτουργεί παραπληρωματικά. Απουσιάζει κατά κύριο λόγο η ανθρώπινη μορφή, ενώ κάνει σαφείς αναφορές στην γη (χωράφια, εδαφική τοπιογραφία) και στο απροσδιόριστο ορίζοντα (θάλασσα). Οι τοπιογραφικές επιρροές του είναι ο θεσσαλικός κάμπος και τα τοπία του Αγίου Όρους. Στις συνθέσεις του εισάγει τα όρθια τοπία, σε αντίθεση προς το παραδοσιακό, οριζόντιο παραλληλόγραμμο.
Την δεκαετία του 2000 αρχίζει να παρουσιάζει επιτοίχιες κατασκευές και εγκαταστάσεις, με αλουμίνιο, νέον, λάμπες φθορίου και πλέξιγκλας, στις οποίες ενσωματώνει τη γραφή όχι μόνο για τονώσει την εικόνα, αλλά ως αναφορά σε μια αρχετυπική μορφή επικοινωνίας. Δεν εγκαταλείπει, ωστόσο, την ζωγραφική την οποία χρησιμοποιεί αποσπασματικά, όπως και τον λόγο, για να εκφράσει συναισθήματα, να φορτίσει τον θεατή και να τον παρασύρει σ’ ένα παιχνίδι όπου η ζωή συνδιαλέγεται με τον θάνατο και η τέχνη συνομιλεί με την τεχνολογία.
Οι πιο πρόσφατες ενότητες έργων του Μεταναστεύσεις (2012), In my country (2014) και Γεωγραφίες (2017), οι οποίες αποτελούνται από πολύ-επίπεδες εγκαταστάσεις, φωτογραφικό υλικό και ζωγραφικά έργα, πραγματεύονται την πορεία των προσφύγων, κάνουν όμως παράλληλα σαφή αναφορά και στην Ελλάδα της κρίσης.
Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 20 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ενώ παράλληλα έχει λάβει μέρος σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό (Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ισπανία, Κίνα, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Βουλγαρία, κ.α.). Έχει φιλοτεχνήσει σκηνικά και κοστούμια για το θέατρο. Διδάσκει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στο εργαστήριο ζωγραφικής του Δήμου Τρικάλων. Έργα του βρίσκονται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Λάρισας, στην Πινακοθήκη Κομοτηνής, στο Μουσείο Τσιτσάνη στα Τρίκαλα, σε δημόσιους χώρους, καθώς και σε αρκετές ιδιωτικές συλλογές.
