Στην «Έρημη χώρα» μπορεί ο καθένας να βρει ένα μέρος του εαυτού του
Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητά με τον ποιητή και μεταφραστή Γιάννη Αντιόχου για το ποίημα του Τ.Σ.Έλιοτ «Ερημη χώρα», με αφορμή τα 100 χρόνια από την έκδοσή του.
Το 1936 ο Γιώργος Σεφέρης μετάφρασε την «Έρημη χώρα» (Τhe Waste Land) του Έλιοτ και το ποίημα πέρασε σχεδόν αμέσως στον κανόνα της ελληνικής ποίησης του 20ου αιώνα.
Αρκετά χρόνια αργότερα ο δίσκος του Μάνου Χατζιδάκι «Πασχαλιές μέσ’ απ’ τη νεκρή γη», τίτλος δανεισμένος από τους πρώτους στίχους του ποιήματος του Έλιοτ, έκανε την «Έρημη χώρα» ακόμη πιο δημοφιλή στο ελληνικό κοινό. Εκατό χρόνια μετά την πρώτη έκδοση το ποίημα απασχολεί συνεχώς τους μελετητές, από τον συμβολισμό μέχρι τα queer studies, κυρίως όμως ενδιαφέρει τους αναγνώστες. Ανάλογα με τον αναγνώστη το ποίημα μεταμορφώνεται. Ο Γιάννης Αντιόχου πρότεινε μια νέα μετάφραση της «Έρημης χώρας», που κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη σε έναν τόμο μαζί με τα ποιήματα «Προύφροκ» και «Κούφιοι άνθρωποι». Το βιβλίο αγαπήθηκε και τώρα κυκλοφορεί σε τέταρτη έκδοση από τις εκδόσεις Κείμενα. Το επίμετρο του Αντιόχου, ένας είδος συνομιλίας με τον Έλιοτ αλλά και με τον Σεφέρη, δίνει στο σημερινό αναγνώστη πολλά κλειδιά για να κατανοήσει αυτό το κορυφαίο έργο του μοντερνισμού.