podlist.gr

O Χρήστος Χωμενίδης θυμάται ένα καλοκαίρι, που από το πένθος για τον πατέρα του και τον βαρύ κλοιό συγγενών και φίλων γύρω από τη χήρα μητέρα και το ορφανό βρέθηκε για πρώτη φορά στη Μύκονο: «Μου φάνηκε σαν την πεντάμορφη του παραμυθιού μεταμορφωμένη σε νησί. Βγήκαμε βόλτα και μου ‘φυγε το κλαπέτο. Κατάλαβα πώς ένιωθε ο Οδυσσέας με τις σειρήνες τριγύρω του να τον κολάζουν»...

10 λεπτά

Οι κίνδυνοι στην εφηβεία υπήρχαν σ’ όλες τις εποχές, διαπιστώνει ο Χρήστος Χωμενίδης, που με αφορμή την ανησυχία για την κόρη του, θυμάται τη δική του εφηβεία. Θεωρεί ότι υπήρξε πολύ τυχερός και ότι εκείνο που τον έσωσε ήταν η μάνα του. « Όχι οι συστάσεις που μού έκανε με ψευτοαυστηρό ύφος. Αλλά το γεγονός ότι εγώ δεν θα άντεχα να την πικράνω, να την πονέσω, να της βγάλω ξινή την εμπιστοσύνη...

11 λεπτά

Βάζεις, κοπέλα μου, φουστάνι με φουσκωτά μανίκια, φιόγκο και βραχιολάκι, κρατάς την τσάντα σου την πιο λουσάτη, έχεις τις βλεφαρίδες κάγκελο, πας προφανώς σε ραντεβού… και είσαι ξεβράκωτη; Και δεν φοράς τίποτα κάτω από τη μέση; Μα πώς γίνεται; Ο Χρήστος Χωμενίδης θυμάται -και απαντά- στο ερώτημα που έχει απασχολήσει όσους -από την παιδική τους ηλικία και μέχρι σήμερα ίσως- σύχναζαν στη Λιμνούπολη!

11 λεπτά

Ο Χρήστος Χωμενίδης εξομολογείται το πρώτο κεραυνοβόλο ερωτικό σκίρτημα, στα 9 του χρόνια στην πλαζ της Βουλιαγμένης: «Αίφνης, εκεί ακριβώς που έσκαγε το κύμα, εμφανίστηκε ένα πλάσμα, αρκετά πιο μικροκαμωμένο από μένα, ακαθορίστου φύλου και ακαταμάχητης -στα μάτια μου- γοητειας. Ταραχή! Μου ήταν αδύνατο να ξεκολλήσω το βλέμμα. Κοίταζα τα ίσια -μακριά για αγόρι, κοντά για κορίτσι- μαλλιά του,...

14 λεπτά

Ο πατέρας του Χρήστου Χωμενίδη αγαπούσε τη μουσική και αγόραζε πολλούς δίσκους. Όταν πέθανε, το 1979, άφησε πίσω του πάνω από χίλιους δίσκους. Τα πρωινά της Κυριακής -θυμάται ο συγγραφέας- χτύπαγε τον διπλό του νες καφέ, σήκωνε τα μανίκια και καθόταν στην τραπεζαρία, με ένα τσιγάρο πάντοτε αναμμένο στο τασάκι. Μπροστά του είχε κομμένες σελίδες εφημερίδων και ξένων περιοδικών, ψαλίδι, σελοτέιπ,...

12 λεπτά

Ο Χρήστος Χωμενίδης πιστεύει ότι τα ανέκδοτα είναι αυτό που σήμερα θα ονομάζαμε το βιάγκρα του γέλιου. Η σανίδα σωτηρίας του ξενέρωτου. Ο τρόπος που έβρισκε ο δειλός να μιλήσει για σεξ, να γαργαλήσει λεκτικά τις κυρίες της παρέας. Η γέφυρα δήθεν του ηλικιωμένου θείου με τη νεολαία. «Το άλλο το ακούσατε;» ρώταγε ο ανεκδοτάκιας και -δίχως να περιμένει απάντηση- ξεκινούσε ακάθεκτος. Και βέβαια στο...

10 λεπτά

O Χρήστος Χωμενίδης συγκρίνει τον παλιό με το σημερινό κόσμο, χωρίς εξωραϊσμούς και μυθοποίηση καταστάσεων: «Διακρίνω όμως δύο χαρακτηριστικά του παλιού κόσμου που τα βρίσκω θελκτικά: η επιθυμία, πρώτον. Η γυναικεία κυρίως επιθυμία. Αντιμαχόταν εξ ορισμού τα κυρίαρχα ήθη, γεννιόταν στο σκοτάδι και εκπληρωνόταν πίσω από κλειστές πόρτες. Ό,τι έχανες σε ελευθερία το κέρδιζες σε πάθος, σε ένταση. Ο...

11 λεπτά

Το αλφαβητάρι «Λόλα να Ένα Μήλο!» είχε σκηνές με ψαράδες, με θεριστάδες και μια καθημερινότητα που δεν είχε καμία σχέση με ό,τι ήξεραν τα παιδιά της Αθήνας, θυμάται ο Χρήστος Χωμενίδης. Μοναδικό -εκκωφαντικό όμως- φάλτσο το όνομα της μικρής πρωταγωνίστριας. Λόλα… Μα Λόλα; Από γερμανικό καμπαρέ την είχαν πάρει οι γονείς της;

11 λεπτά

Ο Χρήστος Χωμενίδης θυμάται τις προεκλογικές περιόδους τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όπου γινόταν το σώσε. Τα κέντρα των αριστερών κομμάτων περικύκλωναν την Ομόνοια, περπατούσες και άκουγες αντάρτικα και Θεοδωράκη και Λοϊζο στη διαπασών, κοκκινοπράσινα φέιγ-βολάν σε έλουζαν σαν κομφετί… Το εκλογικό κέντρο της Νέας Δημοκρατίας βρισκόταν στην Ακαδημίας, απέναντι από την οδό Κανάρη. Εκεί...

11 λεπτά

Εκτός από ένα τρομερό μεθύσι στο σπίτι μ’ έναν συμμαθητή του, τη πρώτη φορά που έμεινε σπίτι μόνος στα 15 του, ο Χρήστος Χωμενίδης δεν βρήκε κάτι αξιοσημείωτο στην ελευθερία του, μέχρι που έκανε κάτι τρελό. Τηλεφώνησε στη Λένα Πλάτωνος, που μόλις είχε κυκλοφορήσει το «Σαμποτάζ» και τον περνούσε 15 ολόκληρα χρόνια. Πήγαν στο “Καφεθέατρο” να ακούσουν τον Βαγγέλη Γερμανό - μια βραδιά που δεν θα...

10 λεπτά

Ο Χρήστος Χωμενίδης δεν έχει δίπλωμα οδήγησης. Κόπηκε, κάποτε, στα σήματα και δεν προσπάθησε ποτέ ξανά. Αγαπάει, άλλωστε τις ιστορίες των ταξιτζήδων και απολαμβάνει να διαβάζει στα ταξίδια με το ΚΤΕΛ στην επαρχία. Θυμάται, όμως, ότι μια φορά, μετά από γερό ξενύχτι στον Τόλη Βοσκόπουλο και υπό την επήρεια της μέθης και του έρωτα, αποφάσισε να οδηγήσει και κάπως έτσι βρέθηκε με τη σύνοδό του στο...

10 λεπτά

Ο πιο εκκεντρικός άνθρωπος που γνώρισε ο Χρήστος Χωμενίδης, βρέθηκε μετανάστης στη Χιλή κι από κει στην Ελλάδα για να αναλάβει υποχρεώσεις που δεν είχε φανταστεί. Στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη μοιραζόταν το καθιστικό με κλουβιά που είχαν 20 πουλιά, ενώ αποθήκευε κιούπια με λάδι, εξαιτίας κατοχικού συνδρόμου. Στην κηδεία του όλοι αποχαιρέτησαν συγκινημένοι έναν ηλικιωμένο εργένη μέχρι που μια...

11 λεπτά

Ο Χρήστος Χωμενίδης διαπιστώνει ότι περάσαμε δεκαετίες κάνοντας ζάπινγκ σε έρωτες, συναναστροφές, ταξίδια, μόδες, σε ένα νευρωτικό κυνήγι του ολοένα και πιο έντονου, πιο εντυπωσιακού, πιο δελεαστικού. Και στην πιο δύσκολη στιγμή μας, στην εποχή του κορονοϊού, κρεμόμαστε από τα χείλη ενός ανθρώπου ο οποίος δεν έχει τίποτα απολύτως το φανταχτερό, το υπερφωτισμένο, το πιασάρικο. Κι όποιος τολμήσει...

10 λεπτά

Στον αντίποδα των πολιτικών τραγουδιών που έμοιαζαν με συνθήματα, τα ρεμπέτικα έφερναν έναν μποέμικο αέρα και αμφισβητούσαν τις μικροαστικές συμβάσεις. Οι γυναίκες στα τραγούδια ήταν ανυπότακτες, χειραφετημένες, μάγισσες. Οι άντρες πλάνητες, τυχοδιώκτες, αγρίμια. Το 1983 η εξαιρετική τηλεοπτική σειρά “Μινόρε της Αυγής, του Κώστα Φέρρη αγαπήθηκε και έκανε γνωστή την ιστορία του ρεμπέτικου στο...

12 λεπτά

Είχε ανταλλάξει χειραψία με τον Στάλιν και είχε χορέψει βαλς με την Πασιονάρια. Ο παππούς του Χρήστου Χωμενίδη, ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς, δεν θέλησε να εμπνεύσει αγωνιστικό αριστερό φρόνημα στον εγγονό του, προτιμούσε τις αφηγήσεις για την εξωτική Αίγυπτο και τα απλά μαθήματα Αστρονομίας. Κι όταν του χάρισε μια αγκαλιά βιβλία του Ιούλιου Βερν, έβαλε το θεμέλιο για τη γέννηση ενός συγγραφέα.

11 λεπτά

«Τον Ιανουάριο του 1979, ο πατέρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο. Κάνοντας μαύρο χιούμορ θα έλεγα ότι διαγνώστηκε καρκίνος με ολίγη από πατέρα. Η μάνα μου έδωσε στον δικό της επίλογο μια αύρα ηρωισμού...». Ο Χρήστος Χωμενίδης θυμάται δύσκολες αλλά και φωτεινές στιγμές σε νοσοκομεία, εκεί που είδε τη ζωή «να βγάζει γλώσσα στον θάνατο» και το υγιές σώμα «να θυμάται την αξία του».

10 λεπτά

Ο πατέρας του κάπνιζε παντού: στο κρεβάτι, στην τουαλέτα, στο σινεμά, στην αίθουσα του δικααστηρίου πριν αγορεύσει, με το παιδί αγκαλιά. Ο Χρήστος Χωμενίδης θυμάται ένα-ένα τα σημαντικά τσιγάρα που τον συντρόφεψαν στις πιο ηδονικές αλλά και στις πιο οδυνηρές στιγμές της ζωής του. Μιλάει για την πλήρη απεξάρτησή του και αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό που κρύβει στο ψυγείο του.

10 λεπτά

Συνομήλικοι έζησαν σαν κυνηγιάρικα σκυλιά, κυνηγώντας στην ουσία την ουρά τους και άλλοι από αχαλίνωτοι έφηβοι μεταμορφώθηκαν εν μια νυκτί σε κακόκεφους οικογενειάρχες. Για τον Χρήστο Χωμενίδη, κάθε κορίτσι είναι μια κινούμενη υπόσχεση ευτυχίας, ένα θαύμα που σε καλεί να το δοξάσεις.

10 λεπτά