podlist.gr

«Η Φύση είναι η συνθήκη που κάνει κάθε άλλη συνθήκη να φαντάζει σπιθαμιαία», καταλήγει ο [Ραλφ Γουάλντο] Έμερσον. Ο Τζον Γουίλιαμς, αν και θεωρεί τη δική του μυθοπλαστική Φύση ως μια τέτοιου είδους συνθήκη, φαίνεται να διαχωρίζει τη θέση του ως προς το αν η Φύση είναι «άκακη». Θα λέγαμε πως Το Πέρασμα του Μακελάρηπεριγράφει μια περιπέτεια που ωθεί τον κεντρικό της χαρακτήρα, τον Γουίλιαμ Άντριους, να διερευνήσει εξωτερικά και εσωτερικά τοπία, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα τα όρια της ανθρώπινης φύσης – τη σκοτεινή και συχνά όχι τόσο άκακη πλευρά της. Και αυτό αναδιπλώνεται κινηματογραφικά, άλλοτε επώδυνα και άλλοτε με εκλάμψεις συνειδητοποίησης και αυτογνωσίας.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσει την περιπέτειά του ο Γουίλιαμ Άντριους, με πηγαία κίνηση και όρεξη για όσα συχνά παραμένουν άγνωστα και ανερμήνευτα. Και κάπως έτσι, βυθίζεται ο ίδιος σε μια δοκιμασία που ενέχει κακουχίες, αιφνίδια συμβάντα αλλά και πρωτόγνωρες δραστηριότητες· όλα αυτά, με φόντο τη δυσκολία αντίληψης του χρόνου που κυλά, διαχείρισης της αναμονής και της αναβλητικότητας για εκείνη την πολυπόθητη επιστροφή και προβολής μιας ουσίας στο μετά.

Ο Γουίλιαμς μεγάλωσε στη Δύση και, ενώ έγραφε Το Πέρασμα του Μακελάρη συχνά κατασκήνωνε στα δάση, στα βουνά. Τα στοιχεία αυτά, δεν καθιστούν το μυθιστόρημα απαραιτήτως αυτοβιογραφικό. Αποτελούν όμως απόδειξη της ανάγκης του ίδιου του συγγραφέα να δοκιμάσει συνθήκες και όρια που διέτρεχαν σταθερά τη ζωή του. Και αυτό αναζητά, καθώς επινοεί μια ιδιαίτερη παρέα χαρακτήρων.

Ίσως για αυτό ο Άντριους έρχεται (αλλά και φεύγει) ως ταξιδιώτης κάποιας γουέστερν ταινίας, ως ένας μοναχικός επισκέπτης  που σταδιακά όμως επιδιώκει την ενσωμάτωσή του στο περιβάλλον. Δεν παύει να διατηρεί βέβαια την αυτονομία του που συνταιριάζεται με την περιέργεια και το ξάφνιασμα. Και πόσο μάλλον σε ένα περιβάλλον που μεταβαίνει από συνθήκες αφόρητης ζέστης σε χιονοθύελλες, καταιγίδες και πίσω πάλι στις σπίθες της φωτιάς. Ίσως και να μην έχει τόση σημασία τελικά ο αρχικός στόχος αλλά η αναγνώριση της διαδικασίας και η αναχώρηση για το επόμενο άγνωστο σημείο – διαρκώς μετακινούμενοι.

Κειμενο/ Επιμέλεια: Γιάννης Ανδρονικίδης
Post-production: Βαγγέλης Γκουντώνης

Tracklist:

1. Bohren & Der Club Of Gore – Constant Fear
2. efdemin – Oh, Lovely Appearance of Death
3. Einstürzende Neubauten – The Garden
4. Michelle Gurevich – Where Goes the Night
5. Saâda Bonaire – Joanna
6. SQÜRL, Jozef Van Wissen – Sola Gratia (Pt.2)
7. Leonard Cohen – Avalanche