Η σύνδεση «Νους-Σώμα» στην υγεία
Όσο κατανοούμε σήμερα πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος και ότι δεν είναι μια στατική δομή αλλά ένα συνεχώς διαμορφούμενο όργανο μέσα από τις εμπειρίες μας (έχουμε σήμερα κατανοήσει την έννοια της πλαστικότητας του εγκεφάλου) τόσο αποδεχόμαστε πόσο δίκιο είχαν οι αρχαίοι έλληνες που αναγνώρισαν ότι δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το Νου από το Σώμα όταν θέλεις να δώσεις έναν ορισμό της έννοιας της Υγείας. Το πρόβλημα του διχασμού της σωματικής και της μη-σωματικής εμπειρίας είχε πολύ εσφαλμένα δημιουργήσει ο φιλόσοφος Καρτέσιος πριν από μερικούς αιώνες (διαίρεση ψυχής και σώματος). Σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι η ολιστικά θεωρούμενη έννοια της υγείας δεν ξεχωρίζει Νου και Σώμα.
Δυστυχώς οι περισσότεροι γιατροί ακόμη και σήμερα έχουν παραμείνει σε μια παρωχημένη «οργανιστική» αντίληψη της ιατρικής και παραβλέπουν την σύνδεση Νους-Σώμα. Θεωρούν ότι ιατρική σημαίνει αποκλειστικά να δίνεις φάρμακα ή να κάνεις μηχανικές παρεμβάσεις. Όμως οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές πχ στα προγράμματα αποκατάστασης ασθενών μετά από καρδιαγγειακά επεισόδια η αναγνώριση και η θεραπεία της κατάθλιψης, του θυμού, του χρόνιου στρες πρέπει να αποτελούν εξ ίσου σημαντικό τμήμα της αποκατάστασης όσο η αντιμετώπιση των κλασικών παραγόντων κινδύνου (υψηλή χοληστερόλη, διαβήτης, υπέρταση, κάπνισμα).
Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ψυχή και το σώμα ως συγκοινωνούντα δοχεία. Όλα τα νοσήματα είναι ουσιαστικά ψυχοσωματικά και ο όρος «ψυχοσωματικό νόσημα» δείχνει την αμηχανία πολλών αιώνων πάνω στην αποδοχή της σύνδεσης Νους-Σώμα.
