«Η ερωμένη της»: Το πιο τολμηρό αθηναϊκό ρομάντζο του Μεσοπολέμου
Το μυθιστόρημα «Η ερωμένη της» της Ντόρας Ρωζέττη, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1929 και επανακυκλοφόρησε το 2024 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, αποτελεί ένα πρωτοποριακό έργο για τα ελληνικά γράμματα, καθώς πραγματεύεται μια ερωτική σχέση μεταξύ δύο γυναικών.
Το βιβλίο, μέσα από τη μορφή ημερολογιακών καταγραφών, περιγράφει τη ζωή μιας νεαρής φοιτήτριας στην Αθήνα του Μεσοπολέμου, αναδεικνύοντας το φεμινιστικό και φοιτητικό κίνημα, τις κοινωνικές αντιφάσεις που βίωναν οι γυναίκες και τις δυσκολίες μιας ζωής εκτός κοινωνικών προτύπων.
Είναι πολύτιμο όχι μόνο για την τολμηρή θεματική του, αλλά και ως έκφραση μιας επαναστατικής, μοντέρνας συνείδησης της δεκαετίας του ’20 στην Ελλάδα. Αν και παραμένει άγνωστο ποια ήταν η συγγραφέας, η συζήτηση γύρω από το έργο αποκαλύπτει πολλά για τη λογοτεχνία και την κοινωνική ατμόσφαιρα του Μεσοπολέμου.
Η Παναγιώτα Βογιατζή είναι υποψήφια διδακτόρισσα στο Πανεπιστήμιο του Birmingham (Τμήμα Σύγχρονων Γλωσσών/Συγκριτικών Σπουδών). Οι προπτυχιακές της σπουδές πραγματοποιήθηκαν στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου ολοκλήρωσε επίσης και τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Νέα Ελληνική Φιλολογία. Ο τίτλος της διδακτορικής της διατριβής είναι: «Representations of queer women in French and Greek literature (1880-1940): A comparative reading». Μελετά συγκριτικά τις δύο λογοτεχνικές παραγωγές, αναζητώντας σημεία σύγκλισης και απόκλισης στους λόγους και στις μορφές γνώσης που κάθε πολιτισμικό περιβάλλον διαμόρφωσε και διέδωσε σχετικά με τη γυναικεία ομοερωτική επιθυμία.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη συγκριτική λογοτεχνία και τη μετάφραση, καθώς και στη σύνδεσή τους με τις φεμινιστικές και queer θεωρίες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνει στη μελέτη των μηχανισμών εξουσίας που συμβάλλουν στη διαμόρφωση έμφυλων προσδοκιών σε συγκεκριμένα πολιτισμικά και ιστορικά πλαίσια, καθώς και στην ανάδειξη και την κριτική ανάλυση των «τιμωριών» απέναντι σε «απείθαρχες θηλυκότητες» που ανέτρεψαν κανονιστικά πρότυπα: την αορατότητα, την αποσιώπηση, την παράβλεψη της ύπαρξής τους ή και του έργου που παρήγαγαν από κάθε «εθνική» και «επίσημη» γραμμή Ιστορίας.
