podlist.gr

Lifo Mini – Series
Lifo Mini – Series

Οι μαγικές αναμνήσεις των κυριακάτικων τραπεζιών

Το να μαγειρεύεις και να τρως μαζί με αγαπημένους σου ανθρώπους, με αυτούς και αυτές που νιώθεις «οικογένεια», είναι βάλσαμο. Είναι δείγμα αγάπης, φροντίδας, είναι μοίρασμα.

Τα «οικογενειακά τραπέζια», είτε μιλάμε για τα «κυριακάτικα» είτε για τα «εορταστικά», ξεκίνησαν ως μια κοινωνική ανάγκη να βρίσκονται μαζί γονείς, παιδιά και οι στενοί συγγενείς. Άλλαξαν μέσα στα χρόνια, καθώς η έννοια της οικογένειας δεν είναι ίδια με αυτή που ήταν 60 χρόνια πριν, αλλά η ουσία τους, καθώς και η ζεστασιά που χαρίζουν, παραμένει αναγκαία ακόμα και σήμερα.

Αυτά είναι τα θέματα που συζητά η Κωνσταντίνα Βούλγαρη με τον CEO της LiFO Μιχάλη Μιχαήλ, τον καλλιτέχνη και ηθοποιό Άγγελο Παπαδημητρίου, τον συγγραφέα, ερευνητή και αναπληρωτή καθηγητή Κοινωνιολογίας στο ΕΚΠΑ Παναγή Παναγιωτόπουλο και τον μάγειρα Παναγιώτη Οικονόμου.

Μνήμες, μαγειρικές συμβουλές, αναλύσεις και τρυφερότητα είναι τα συστατικά αυτού του επεισοδίου.

Περισσότερα επεισόδια

Μαρία Κάλλας: Οι ηρωίδες της ζωής της

Όταν η Μαρία Καλλας ανέβαινε στη σκηνή, ήταν απόλυτα υποταγμένη στον συνθέτη. Ο πρωταρχικός σκοπός ήταν ένας: να μεταμορφωθεί στην εκάστοτε ηρωίδα και να βιώσει το δραματικό πεπρωμένο της. Η κορυφαία τραγουδίστρια του 20ού αιώνα όμως δεν έδωσε μόνο φωνή στις παρτιτούρες. Αγάπησε βαθιά τις γυναίκες που τραγούδησε και υποδύθηκε. Ταυτίστηκε μαζί τους σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και σήμερα, 100...

Μαρία Κάλλας: Τα αθηναϊκά χρόνια

Η Μαρία Κάλλας ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1937, βίαια αποκομμένη από τη γενέτειρά της, τη Νέα Υόρκη. Μαζί της είχε τρία καναρίνια, δώρο του πατέρα της, τα λιγοστά, φτωχικά της υπάρχοντα, τα άχαρα ρούχα της, τις φιλοδοξίες, τις δικές της και κυρίως της μαμάς της, η οποία διψούσε για κοινωνική καταξίωση, και τις εφηβικές αγωνίες μιας κοπέλας που δεν είχε εισπράξει αγάπη ως τότε. Στη Νέα...

Μαρία Κάλλας: H γυναίκα πίσω από τον μύθο

Η Μαρία Κάλλας ήταν μια επιβλητική παρουσία. Ήταν ψηλή, είχε πελώρια, εκφραστικά καστανά μάτια με τα οποία κάρφωνε ό,τι ήθελε να μαγνητίσει. Tο πρόσωπό της ακτινοβολούσε όταν γελούσε και η φωνή της, εκτός σκηνής, είχε μια ευγένεια και μια συστολή. Τα χέρια της, που μικρή δεν ήξερε τι να τα κάνει, μεγαλώνοντας αποφάσισε να τα εντάξει στα εκφραστικά της εργαλεία κι έγιναν κι αυτά ένα ακόμα...