podlist.gr

40 χρόνια με το AIDS: Δύο χρήσιμα βιβλία

Στα περίπου 40 χρόνια που γνωρίζουμε για την ύπαρξή του HIV, περισσότεροι από 77 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μολυνθεί από τον ιό και περισσότερα από 35 εκατομμύρια έχουν πεθάνει από ασθένεια που σχετίζεται με το AIDS. Είναι μια επιδημία που έχουμε την τάση να την ξεχνάμε, παρότι δεν έχει εξαλειφθεί, συνεχίζει να επηρεάζει με πολλούς τρόπους τη ζωή χιλιάδων οροθετικών στη χώρα μας, ενώ οι νέες μολύνσεις κάθε χρόνο είναι εκατοντάδες. Σήμερα όμως, χάρη στις καινοτόμες αντιρετροϊκές θεραπείες, από καταληκτική ασθένεια είναι πια μια χρόνια νόσος, δηλαδή οι πάσχοντες που λαμβάνουν θεραπεία έχουν το ίδιο προσδόκιμο ζωής και την ίδια ποιότητα ζωής με τους μη νοσούντες. Επιπλέον σήμερα έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι η αντιρετροϊκή αγωγή μπορεί να καταστήσει το ιικό φορτίο μη ανιχνεύσιμο στον οργανισμό των φορέων του HIV. Όταν το ιικό φορτίο είναι μη ανιχνεύσιμο ο HIV δεν μπορεί να μεταδοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο, ακόμα και στην περίπτωση της ερωτικής επαφής χωρίς προφύλαξη.

Περισσότερα επεισόδια

«Μάθε, παιδί μου, γράμματα» – γιατί (δεν) διαβάζουν τα παιδιά μας

Μιλάμε για το βιβλίο του καθηγητή Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Μάθε, παιδί μου, γράμματα» (εκδ. Πεδίο), συνοπτική παρουσίαση της μεγάλης έρευνας «Παιδί και ανάγνωση». Θα βρούμε σχεδιαγράμματα, πίτες, θα δούμε πώς συσχετίζεται η οικονομική κατάσταση των γονιών με το πόσο και πώς διαβάζει ένα παιδί, αν σχετίζεται ή όχι το επάγγελμά τους, πόση σημασία έχει αν ζουν στην Αθήνα ή στην περιφέρεια, σε...

Πυρηνική ενέργεια; ΝΑΙ, παρακαλώ

Σε μια ανθρωπότητα 8 δισεκατομμυρίων με τεράστιες ενεργειακές ανάγκες τις οποίες ο ψηφιακός κόσμος αυξάνει, το να αρνείσαι τη μοναδική λύση που μπορεί να δώσει άφθονη, φτηνή και πρακτικά ακίνδυνη ενέργεια, είναι σκέτος παραλογισμός. Είπα, ακίνδυνη; Μα, φυσικά. Οι θάνατοι από πυρηνικά ατυχήματα, δεκαετίες τώρα, δεν συγκρίνονται ούτε με τους θανάτους από ατυχήματα στο σπίτι μέσα σε έναν μήνα....

Μαντάμ Μποβαρί, μια γυναίκα που διέρρηξε τα όρια

Η Μαντάμ Μποβαρί είναι η ιστορία μιας γυναίκας που τσακίστηκε πάνω στα κοινωνικά και ηθικά όρια που της επέβαλε η εποχή της, τα οποία προσπάθησε να υπερβεί. Ο Γκιστάβ Φλομπέρ δεν γράφει όμως για να δικαιώσει ή να καταγγείλει, αλλά για να καταδείξει. Τον ενδιαφέρουν, εκτός από την ψυχολογία της ηρωίδας του, πολλά άλλα πράγματα, εξού και ο υπότιτλος «Ήθη της επαρχίας». Μια φράση του μας λέει...