podlist.gr

Ματ Χέιγκ: «Μεσάνυχτα στη βιβλιοθήκη»

Υπάρχουν ορισμένα μυθιστορήματα που καλό είναι να τα διαβάζει κανείς χωρίς να έχει πρώτα προϊδεαστεί υπερβολικά για την εξέλιξη της πλοκής τους, και το «Μεσάνυχτα στην Βιβλιοθήκη» (εκδ. Ψυχογιός) του Ματ Χέιγκ είναι ένα από αυτά. Πέρα από το προφανές βιβλιοφιλικό μήνυμα, ότι με κάθε βιβλίο που διαβάζουμε είναι σαν να ζούμε μια ακόμη ζωή, υπάρχει εδώ βάθος και φιλοσοφική ακρίβεια που αφορά τις τυχαίες ή όχι επιλογές μας στη ζωή, για το τι κάνει τον καθέναν μας μοναδικό, αν είναι προτιμότερο να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε ή να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι, και άλλα πολλά. Στο τέλος, κάθε αναγνώστης θα βρει τις δικές του απαντήσεις, τις οποίες μάλιστα κάτι μας λέει ότι θα φλέγεται να τις μοιραστεί με άλλους αναγνώστες. Κάπως έτσι έγινε τούτο το μυθιστόρημα το αγαπημένο των αναγνωστών της πλατφόρμας Goodreads για το 2020. Αποσπάσματα από το βιβλίο διαβάζει η Γωγώ Μπρέμπου. 

Περισσότερα επεισόδια

«Μάθε, παιδί μου, γράμματα» – γιατί (δεν) διαβάζουν τα παιδιά μας

Μιλάμε για το βιβλίο του καθηγητή Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Μάθε, παιδί μου, γράμματα» (εκδ. Πεδίο), συνοπτική παρουσίαση της μεγάλης έρευνας «Παιδί και ανάγνωση». Θα βρούμε σχεδιαγράμματα, πίτες, θα δούμε πώς συσχετίζεται η οικονομική κατάσταση των γονιών με το πόσο και πώς διαβάζει ένα παιδί, αν σχετίζεται ή όχι το επάγγελμά τους, πόση σημασία έχει αν ζουν στην Αθήνα ή στην περιφέρεια, σε...

Πυρηνική ενέργεια; ΝΑΙ, παρακαλώ

Σε μια ανθρωπότητα 8 δισεκατομμυρίων με τεράστιες ενεργειακές ανάγκες τις οποίες ο ψηφιακός κόσμος αυξάνει, το να αρνείσαι τη μοναδική λύση που μπορεί να δώσει άφθονη, φτηνή και πρακτικά ακίνδυνη ενέργεια, είναι σκέτος παραλογισμός. Είπα, ακίνδυνη; Μα, φυσικά. Οι θάνατοι από πυρηνικά ατυχήματα, δεκαετίες τώρα, δεν συγκρίνονται ούτε με τους θανάτους από ατυχήματα στο σπίτι μέσα σε έναν μήνα....

Μαντάμ Μποβαρί, μια γυναίκα που διέρρηξε τα όρια

Η Μαντάμ Μποβαρί είναι η ιστορία μιας γυναίκας που τσακίστηκε πάνω στα κοινωνικά και ηθικά όρια που της επέβαλε η εποχή της, τα οποία προσπάθησε να υπερβεί. Ο Γκιστάβ Φλομπέρ δεν γράφει όμως για να δικαιώσει ή να καταγγείλει, αλλά για να καταδείξει. Τον ενδιαφέρουν, εκτός από την ψυχολογία της ηρωίδας του, πολλά άλλα πράγματα, εξού και ο υπότιτλος «Ήθη της επαρχίας». Μια φράση του μας λέει...