Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: «Υπό την βασιλικήν δρυν»
Το ελληνικό Πάσχα συμπίπτει πάντοτε με μιαν άνοιξη εκρηκτική, μεθυστική, ανθοφορούσα. Η έλευση και σταδιακή επικράτηση της χριστιανικής θρησκείας στον τόπο αυτόν μπολιάστηκε με μια παγανιστική παράδοση που είχε τις ρίζες της σε έναν κόσμο βαθύτερο και παλιότερο, ακόμη κι από τον κόσμο των Ελλήνων. Η πίστη στον έναν και μοναδικό θεό δεν παραμέρισε ποτέ ολοκληρωτικά αυτόν τον αρχαϊκό κόσμο, που παρέμεινε μαγεμένος, μυστηριώδης και γεμάτος εκπλήξεις. Πουθενά αλλού οι δυο αυτοί κόσμοι, ο παγανιστικός, αρχαϊκός κόσμος της ελληνικής υπαίθρου, και ο κόσμος της χριστιανικής λατρείας, με τα ιουδαϊκά ήθη και έθιμα, δεν συνυπάρχουν με τόση αρμονία και βαθύτητα όσο στην πεζογραφία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.