podlist.gr

Γιάννης Ξανθούλης: «Ο μεγάλος θανατικός»

Ο Μεγάλος Θανατικός του Γιάννη Ξανθούλη είναι το πιο αναρχικό, παλαβό, αληθινά καρναβαλικό μυθιστόρημα που έχει γραφτεί στην ελληνική γλώσσα, ίσως από τα χρόνια της Πάπισσας Ιωάννας, του Ροΐδη. Το κατάμαυρο χιούμορ, η μηδενιστική ματιά στα ιερά και τα όσια της Μεταπολίτευσης, ο παντοκράτωρ ηδονισμός και η τάση προς σπαρταριστά λογοπαίγνια και ουρανοκατέβατες μεταφορές, καθηλώνουν ή και σοκάρουν τον ανυποψίαστο αναγνώστη. Η γλωσσική ευφορία και επινοητικότητα υποστηρίζουν έναν αφηγητή έντονα θεατρικό, που ίσως θυμίσει σε κάποιους τη ραδιοφωνική περσόνα του Ξανθούλη, την αξέχαστη Σιλάνα Σαλιάγκου. Όμως ο ήρωας του Μεγάλου Θανατικού διαθέτει και τη στόφα των μεγάλων μυθιστορηματικών ηρώων. Στη νέα αυτή επετειακή έκδοση τονίζεται η κόμικ αισθητική του μυθιστορήματος με τα εμπνευσμένα ολοσέλιδα σκίτσα του Θανάση Δήμου που εικονογραφούν κορυφαίες στιγμές της πλοκής. Ένα αληθινό δώρο για τους πολυάριθμους φίλους του συγγραφέα. Αλλά κι ευκαιρία για νεότερες γενιές αναγνωστών να γνωρίσουν ένα βιβλίο που θα τους φανεί σαν να γράφτηκε… αύριο.

Περισσότερα επεισόδια

Όταν ο Στέφαν Τσβάιχ αποστρεφόταν τον χορό, το ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο

Γιατί αποστρεφόταν ο Στέφαν Τσβάιχ τους σύγχρονους χορούς, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο; Πού συναντιώνται οι φόβοι για ομογενοποίηση στα χρόνια της παρακμής της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας με τις σημερινές εθνικιστικές τάσεις; Οι ανησυχίες που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση, ή η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, έχουν αληθινές βάσεις και δεν πρέπει να υποτιμούνται από τις ελίτ ή τους κοσμοπολίτες...

«Μάθε, παιδί μου, γράμματα» – γιατί (δεν) διαβάζουν τα παιδιά μας

Μιλάμε για το βιβλίο του καθηγητή Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Μάθε, παιδί μου, γράμματα» (εκδ. Πεδίο), συνοπτική παρουσίαση της μεγάλης έρευνας «Παιδί και ανάγνωση». Θα βρούμε σχεδιαγράμματα, πίτες, θα δούμε πώς συσχετίζεται η οικονομική κατάσταση των γονιών με το πόσο και πώς διαβάζει ένα παιδί, αν σχετίζεται ή όχι το επάγγελμά τους, πόση σημασία έχει αν ζουν στην Αθήνα ή στην περιφέρεια, σε...

Πυρηνική ενέργεια; ΝΑΙ, παρακαλώ

Σε μια ανθρωπότητα 8 δισεκατομμυρίων με τεράστιες ενεργειακές ανάγκες τις οποίες ο ψηφιακός κόσμος αυξάνει, το να αρνείσαι τη μοναδική λύση που μπορεί να δώσει άφθονη, φτηνή και πρακτικά ακίνδυνη ενέργεια, είναι σκέτος παραλογισμός. Είπα, ακίνδυνη; Μα, φυσικά. Οι θάνατοι από πυρηνικά ατυχήματα, δεκαετίες τώρα, δεν συγκρίνονται ούτε με τους θανάτους από ατυχήματα στο σπίτι μέσα σε έναν μήνα....