podlist.gr

Γιάννης Ξανθούλης: «Ο μεγάλος θανατικός»

Ο Μεγάλος Θανατικός του Γιάννη Ξανθούλη είναι το πιο αναρχικό, παλαβό, αληθινά καρναβαλικό μυθιστόρημα που έχει γραφτεί στην ελληνική γλώσσα, ίσως από τα χρόνια της Πάπισσας Ιωάννας, του Ροΐδη. Το κατάμαυρο χιούμορ, η μηδενιστική ματιά στα ιερά και τα όσια της Μεταπολίτευσης, ο παντοκράτωρ ηδονισμός και η τάση προς σπαρταριστά λογοπαίγνια και ουρανοκατέβατες μεταφορές, καθηλώνουν ή και σοκάρουν τον ανυποψίαστο αναγνώστη. Η γλωσσική ευφορία και επινοητικότητα υποστηρίζουν έναν αφηγητή έντονα θεατρικό, που ίσως θυμίσει σε κάποιους τη ραδιοφωνική περσόνα του Ξανθούλη, την αξέχαστη Σιλάνα Σαλιάγκου. Όμως ο ήρωας του Μεγάλου Θανατικού διαθέτει και τη στόφα των μεγάλων μυθιστορηματικών ηρώων. Στη νέα αυτή επετειακή έκδοση τονίζεται η κόμικ αισθητική του μυθιστορήματος με τα εμπνευσμένα ολοσέλιδα σκίτσα του Θανάση Δήμου που εικονογραφούν κορυφαίες στιγμές της πλοκής. Ένα αληθινό δώρο για τους πολυάριθμους φίλους του συγγραφέα. Αλλά κι ευκαιρία για νεότερες γενιές αναγνωστών να γνωρίσουν ένα βιβλίο που θα τους φανεί σαν να γράφτηκε… αύριο.

Περισσότερα επεισόδια

Μια χούφτα βιβλία για τις γιορτές

Ο Κώστας Κατσουλάρης προτείνει 10 φτενά πλην ζουμερά βιβλιαράκια που χωράνε όλα μαζί στη χούφτα του ενός χεριού. Το μεγαλύτερο είναι 100 σελίδες και το μικρότερο 40, ορισμένα είναι μικρά και στο ύψος, ενώ η ράχη τους, και των 10 μαζί, με δυσκολία φτάνει τα 10 εκατοστά. Κι όμως, το καθένα από αυτά είναι ένα διαμαντάκι στο είδος του.

«Ο ήχος της σιωπής της» του Δημοσθένη Κούρτοβικ

Η λύση του προσωπικού μυστηρίου («τι ήθελε να μου πει η μητέρα με τα τελευταία λόγια της;») συναντά την υπαρξιακή αγωνία («ποιος είμαι, πού είναι το σπίτι μου;») καθώς το αίσθημα μιας συλλογικής απώλειας αναδεικνύεται μέσα από ανθρωπότυπους που χάνονται μαζί με την εποχή τους. Ο μανάβης των Σεπολίων και οι στρατιωτικοί που χορεύουν ζεϊμπέκικο αντικριστά συναντούν μορφές της αθηναϊκής ζωής. Ένα...

Θανάσης Βαλτινός (1932-2024): μερικές σκέψεις, ένας αποχαιρετισμός

Έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, στα 92 του χρόνια, ο Θανάσης Βαλτινός. Πεζογράφος με πολλές περγαμηνές, μεταφραστής αρχαίων κειμένων που ανέβηκαν από τον Κουν, σεναριογράφος βραβευμένος στις Κάννες, διέπρεψε σε ό,τι καταπιάστηκε. Παράλληλα, υπήρξε άνθρωπος που δεν δίσταζε να αναλαμβάνει δημόσιους ρόλους: Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων κατ’ εξακολούθηση, Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, Μέλος...