podlist.gr

Φόλκερ Κούτσερ: «Βωβός Θάνατος»

Το παρακμιακό προπολεμικό Βερολίνο, με την εύθραυστη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, αποτελούν ιδανικό σκηνικό για μια δυνατή αστυνομική ιστορία, με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις, καθώς το Αυγό του Φιδιού έχει αρχίσει να επωάζεται. Στον «Βωβό θάνατο» βρισκόμαστε στις αρχές του 1930. Η μέχρι τότε ακμάζουσα βιομηχανία του κινηματογράφου έχει δεχτεί ένα ισχυρό πλήγμα, που τη διχάζει και την κλονίζει: την έλευση του ομιλούντος. Η προσαρμογή παραγωγών και αιθουσαρχών, σκηνοθετών και ηθοποιών σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα δεν θα είναι εύκολη ούτε αναίμακτη. Σε αυτό το κλίμα ανασφάλειας και έντασης, στα γυρίσματα μιας από τις πρώτες ταινίες του ομιλούντος στη Γερμανία, ένας προβολέας πέφτει και αφήνει νεκρή την πρωταγωνίστρια. Την υπόθεση αναλαμβάνει βεβαίως ο γνωστός μας από το πρώτο βιβλίο της σειράς αστυνόμος Ρατ, κι όπως σύντομα θα διαπιστώσει, ο θάνατός της δεν οφειλόταν σε ατύχημα.

Περισσότερα επεισόδια

Θανάσης Βαλτινός (1932-2024): μερικές σκέψεις, ένας αποχαιρετισμός

Έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, στα 92 του χρόνια, ο Θανάσης Βαλτινός. Πεζογράφος με πολλές περγαμηνές, μεταφραστής αρχαίων κειμένων που ανέβηκαν από τον Κουν, σεναριογράφος βραβευμένος στις Κάννες, διέπρεψε σε ό,τι καταπιάστηκε. Παράλληλα, υπήρξε άνθρωπος που δεν δίσταζε να αναλαμβάνει δημόσιους ρόλους: Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων κατ’ εξακολούθηση, Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, Μέλος...

«Η κούκλα»: η πολύτροπη και άγνωστη Δάφνη ντι Μωριέ

«Η κούκλα», είναι ένα ολιγοσέλιδο διήγημα, από τα πρώτα που δημοσίευσε. Μαρτυρά τις επιρροές της, όχι τόσο από τη μεγάλη της αγάπη, τη νεοζηλανδή Κάθριν Μάνσφιλντ, όσο από τον Αμερικανό προπάτορά της Έντκαρ Άλαν Πόε, ενώ στο βάθος διαφαίνεται ο Γκυ ντε Μωπασάν. Το διήγημα είναι ιδανική εισαγωγή στο έργο της Δάφνης ντι Μωριέ, όχι μονάχα επειδή το έγραψε στα είκοσί της, αλλά κι επειδή διαθέτει,...

Το καλύτερο ελληνικό νουάρ είναι deepfake

Το Deepfake έχει τον αέρα των καιρών, με συναίσθηση των ρηγμάτων που κλονίζουν το αίσθημα της πραγματικότητας γύρω μας, όχι μονάχα σε ό,τι αφορά τις αναπαραστάσεις της μέσα από τα Μέσα ή την Τέχνη, αλλά και μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Στο σύμπαν αυτό, οι επινοήσεις ενός φαρσέρ αντιμετωπίζονται με τη σοβαρότητα που αρμόζει στην υψηλή τέχνη. Οι καλές μέρες είναι πίσω, όπως και κάθε συλλογικός...