podlist.gr

Βικτόρια Χίσλοπ: «Μια νύχτα του Αυγούστου»

Δεκατέσσερα χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του Νησιού στη χώρα μας και δέκα χρόνια μετά την προβολή της τηλεοπτικής σειράς, στο σενάριο της οποίας συνεργάστηκε στενά η συγγραφέας, έχουμε τη συνέχεια του συναρπαστικού αυτού μυθιστορήματος. Ένα μυθιστόρημα που έφερε στο φως μια παραμελημένη σελίδα της ελληνικής Ιστορίας και έκανε διάσημη σε όλο τον κόσμο τη Σπιναλόγκα, ένα μικρό νησί λίγο πάνω από την Ελούντα, στην ανατολική Κρήτη. Η Βικτόρια Χίσλοπ έγραψε το «Μια νύχτα του Αυγούστου» στο σπίτι όπου είχε παλαιότερα συγγράψει και το Νησί, κατά τη διάρκεια της καραντίνας και σε συνθήκες απομόνωσης και φόβου. Στο ίδιο διάστημα, έχασε την αγαπημένη της μητέρα στερούμενη τη δυνατότητα του αρμόζοντος αποχαιρετισμού. Ποιος είπε ότι μέσα από τις δυσκολίες δεν μπορεί να γεννηθεί κάτι φωτεινό; Ο Στέλιος Μάινας, ο «Γιώργης» από το Νησί, διαβάζει αποσπάσματα από το βιβλίο αλλά απευθύνει κι ένα προσωπικό μήνυμα στην «δική μας Βικτόρια», που εδώ και λίγους μήνες είναι και τυπικά Ελληνίδα.

Περισσότερα επεισόδια

«Μάθε, παιδί μου, γράμματα» – γιατί (δεν) διαβάζουν τα παιδιά μας

Μιλάμε για το βιβλίο του καθηγητή Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Μάθε, παιδί μου, γράμματα» (εκδ. Πεδίο), συνοπτική παρουσίαση της μεγάλης έρευνας «Παιδί και ανάγνωση». Θα βρούμε σχεδιαγράμματα, πίτες, θα δούμε πώς συσχετίζεται η οικονομική κατάσταση των γονιών με το πόσο και πώς διαβάζει ένα παιδί, αν σχετίζεται ή όχι το επάγγελμά τους, πόση σημασία έχει αν ζουν στην Αθήνα ή στην περιφέρεια, σε...

Πυρηνική ενέργεια; ΝΑΙ, παρακαλώ

Σε μια ανθρωπότητα 8 δισεκατομμυρίων με τεράστιες ενεργειακές ανάγκες τις οποίες ο ψηφιακός κόσμος αυξάνει, το να αρνείσαι τη μοναδική λύση που μπορεί να δώσει άφθονη, φτηνή και πρακτικά ακίνδυνη ενέργεια, είναι σκέτος παραλογισμός. Είπα, ακίνδυνη; Μα, φυσικά. Οι θάνατοι από πυρηνικά ατυχήματα, δεκαετίες τώρα, δεν συγκρίνονται ούτε με τους θανάτους από ατυχήματα στο σπίτι μέσα σε έναν μήνα....

Μαντάμ Μποβαρί, μια γυναίκα που διέρρηξε τα όρια

Η Μαντάμ Μποβαρί είναι η ιστορία μιας γυναίκας που τσακίστηκε πάνω στα κοινωνικά και ηθικά όρια που της επέβαλε η εποχή της, τα οποία προσπάθησε να υπερβεί. Ο Γκιστάβ Φλομπέρ δεν γράφει όμως για να δικαιώσει ή να καταγγείλει, αλλά για να καταδείξει. Τον ενδιαφέρουν, εκτός από την ψυχολογία της ηρωίδας του, πολλά άλλα πράγματα, εξού και ο υπότιτλος «Ήθη της επαρχίας». Μια φράση του μας λέει...