podlist.gr

Βιρτζίνια Γουλφ: «Τρεις γκινέες»

Στο σημερινό επεισόδιο ο Κώστας Κατσουλάρης προτείνει ένα βιβλίο της Βιρτζίνια Γουλφ λιγότερο γνωστό, αλλά πολύ σημαντικό. Παραμονές του B' Παγκοσμίου Πολέμου ένας πανεπιστημιακός έστειλε επιστολή στη διάσημη τότε συγγραφέα ρωτώντας την τι κατά τη γνώμη της θα έπρεπε να «κάνουμε ώστε να αποφύγουμε τον πόλεμο». Η εκτενέστατη απάντησή της είχε τον τίτλο «Τρεις γκινέες» κι αποτελεί ένα φεμινιστικό και αντιμιλιταριστικό μανιφέστο που ακόμη και σήμερα φαντάζει τολμηρό και ρηξικέλευθο. Τι νόημα έχει να ρωτάς μια γυναίκα με ποιο τρόπο να αποφύγεις έναν πόλεμο που, είναι πια φανερό, πρόκειται να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή; Από πότε, διερωτάται η Γουλφ, ο πόλεμος έγινε δουλειά των γυναικών; Οι γυναίκες, σύμφωνα με τη Γουλφ, πρέπει αυτονοήτως να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες, ίσες ευκαιρίες και ίσες αμοιβές, αλλά δεν θα έπρεπε να τους ακολουθήσουν στις κενόδοξες παράτες που διοργανώνουν ούτε στους παρανοϊκούς πολέμους τους. Αποσπάσματα από το βιβλίο διαβάζει η Γωγώ Μπρέμπου.

Περισσότερα επεισόδια

Θανάσης Βαλτινός (1932-2024): μερικές σκέψεις, ένας αποχαιρετισμός

Έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, στα 92 του χρόνια, ο Θανάσης Βαλτινός. Πεζογράφος με πολλές περγαμηνές, μεταφραστής αρχαίων κειμένων που ανέβηκαν από τον Κουν, σεναριογράφος βραβευμένος στις Κάννες, διέπρεψε σε ό,τι καταπιάστηκε. Παράλληλα, υπήρξε άνθρωπος που δεν δίσταζε να αναλαμβάνει δημόσιους ρόλους: Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων κατ’ εξακολούθηση, Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, Μέλος...

«Η κούκλα»: η πολύτροπη και άγνωστη Δάφνη ντι Μωριέ

«Η κούκλα», είναι ένα ολιγοσέλιδο διήγημα, από τα πρώτα που δημοσίευσε. Μαρτυρά τις επιρροές της, όχι τόσο από τη μεγάλη της αγάπη, τη νεοζηλανδή Κάθριν Μάνσφιλντ, όσο από τον Αμερικανό προπάτορά της Έντκαρ Άλαν Πόε, ενώ στο βάθος διαφαίνεται ο Γκυ ντε Μωπασάν. Το διήγημα είναι ιδανική εισαγωγή στο έργο της Δάφνης ντι Μωριέ, όχι μονάχα επειδή το έγραψε στα είκοσί της, αλλά κι επειδή διαθέτει,...

Το καλύτερο ελληνικό νουάρ είναι deepfake

Το Deepfake έχει τον αέρα των καιρών, με συναίσθηση των ρηγμάτων που κλονίζουν το αίσθημα της πραγματικότητας γύρω μας, όχι μονάχα σε ό,τι αφορά τις αναπαραστάσεις της μέσα από τα Μέσα ή την Τέχνη, αλλά και μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Στο σύμπαν αυτό, οι επινοήσεις ενός φαρσέρ αντιμετωπίζονται με τη σοβαρότητα που αρμόζει στην υψηλή τέχνη. Οι καλές μέρες είναι πίσω, όπως και κάθε συλλογικός...