podlist.gr

«Παναγία η Παραμυθία»

Ο Δεκαπενταύγουστος είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Από τις αρχές του μήνα οι άνθρωποι νηστεύουν προς τιμήν της Παναγίας, αυτής της Μεγάλης Μητέρας του θεανθρώπου. Λέγεται πως αυτός ο μήνας είναι το «Πάσχα του Καλοκαιριού». Στην Παναγία έχουν δοθεί πάρα πολλά ονόματα, που φανερώνουν τις ιδιότητές Της, να είναι κοντά, να ευλογεί, να κάνει θαύματα, να παρηγορεί. Ένα από αυτά, είναι και «η Παραμυθία», δηλαδή η Παρηγορήτρια. Λένε πως είναι αυτή που παρηγορεί τους θλιβομένους, παραμυθεί τους ολιγοψύχους, παρακινεί σε μετάνοια, «πληροφορεί» τους ευχομένους. Και είναι εύλογο το όνομα, γιατί άλλωστε, αυτό δεν κάνουν και τα παραμύθια;
Στην εικόνα Της, μία τοιχογραφία του 14ου αιώνα, κρύβεται μία ιστορία για ένα θαύμα που έγινε τα πολύ παλιά χρόνια στη Μονή Βατοπαιδίου…
Αφήγηση: Γιώργος Ευγενικός
Έρευνα - Επιμέλεια Κειμένων: Χριστίνα Βερβερίδου
Παραγωγή: Παραμυθόφωνο

Πηγή: https://podcasters.spotify.com/pod/show/-9911/episodes/ep-ehcq3e

Περισσότερα επεισόδια

Ροδόπη - Η Ελληνίδα Σταχτοπούτα της Αρχαίας Αιγύπτου

Η Ροδόπη κατέβηκε στον Νείλο. Έβγαλε τα σανδάλια της και κάθισε στην όχθη. «Δεν είναι για μένα οι βασιλικοί χοροί…» ψιθύρισε μονάχη της. Εκείνη την ώρα, μια σκιά ξαφνικά σκέπασε τη Ροδόπη. Ένα πελώριο γεράκι με πλατιά φτερά πετούσε από πάνω της και έκανε κύκλους. Ήταν ο θεός-γεράκι Ώρος. Πέταξε πιο χαμηλά, άρπαξε το ένα σανδάλι με τα γαμψερά του νύχια και με δυνατά φτερουγίσματα έφυγε μακριά....

Ο θεός Ρέιβεν και οι Ινουίτ (Αρκτικός κύκλος)

Στον Αρκτικό Κύκλο, όταν ο κόσμος ήταν ακόμασκοτεινός και άδειος, ένα μυστηριώδες πουλί-θεός πετάει με τα πελώρια φτερά του και με ένα χραπ! φέρνει το φως. Έπειτα φτιάχνει τα βουνά και τα νερά και πετά σπόρουςστη γη για να φυτρώσουν δέντρα και φυτά. Από έναν σπόρο ξεπετάγεται και ο πρώτος άνθρωπος. «Ποιος είσαι εσύ;» ρωτά ο Ρέιβεν και τον κοιτά παράξενα. «Εσύ ποιος είσαι;» αποκρίνεται ο...

Χινεμόα και Τουτανεκάι (Νέα Ζηλανδία)

«Πότε θα σε ξαναδώ;» ρώτησε ο Τουτανεκάι τη Χινεμόα όταν όλοι οι Μαορι κάθονταν γύρω από τη φωτιά. «Θα έρθω να σε βρω εγώ. Πες μου μονάχα πώς θα ξέρω ότι με περιμένεις» του απάντησε εκείνη.Η Χινεμόα ήξερε πως κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου εύκολο, όμως ήταν έξυπνη και θαρρετή, και σίγουρη πως θα έβρισκε κάποιον τρόπο για να τα καταφέρει.«Όσο με ακούς να παίζω φλάουτο, σημαίνει πως θα σε περιμένω»...