Είμαστε τελικά μια παραστρατημένη κυψέλη;- 19/03/21
O Σταύρος Θεοδωράκης θυμάται την ιστορία της Κατερίνας, που έβαλε τις κυψέλες της σε μια πλαγιά με θυμάρια. Οι μέλισσες όμως έφευγαν και πήγαιναν σε ένα εργοστάσιο χυμών και να ρουφήξουν επικίνδυνες φτηνές γλυκαντικές ουσίες, αδιαφορώντας για το κακό που έκαναν στην ίδια τους την κυψέλη. Μπορούμε άραγε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για δικές μας παρόμοιες συμπεριφορές; Μήπως πρέπει να πάψουμε να λέμε «έλα μωρέ σε εμένα θα συμβεί»; «Ζούμε την ευφορία της προσωρινότητας», όπως είπε ένας μάχιμος γιατρός. Νομίζουμε δηλαδή ότι ο κορονοϊός είναι μια περαστική μπόρα. Μήπως όμως είναι καιρός, για να σωθεί η κυψέλη μας, να κινηθούμε αντίθετα στο ρεύμα που μας οδηγεί σε συνεχείς απερισκεψίες πολλαπλασιάζοντας τις διασωληνώσεις και τους θανάτους. Σαν σμήνος ξανά να διορθώσουμε την πορεία μας. Πολίτες και πολιτικοί. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν έχουμε και άλλη λύση.