Τελικά να είσαι ή να μην είσαι το καλό παιδί;
Σήμερα θα αναπτύξω την έννοια το «καλό παιδί», πότε είναι κάτι που μας βοηθάει και μας εξελίσσει, αλλά και πότε μας καταρρακώνει και μας εμποδίζει. Και για να το κάνω αυτό, χρειάζεται πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ορισμένες έννοιες.
Τι ακριβώς σημαίνει «καλό παιδί»;
Αν αναφερόμαστε σε παιδιά που λένε πάντα ναι και πάνε με τα νερά των άλλων για να μην έχουν φασαρίες, τιμωρίες και να πάρουν το σ’ αγαπώ και το μπράβο των γονιών τους, τότε μιλάμε ένα σίγουρο δρόμο προς την χαμηλή αυτοεκτίμηση, και τις ψυχικές δυσλειτουργίες που οδηγούν σε υποτιμητικές σχέσεις, ακατάλληλες επιλογές, και αργότερα σοβαρά προβλήματα υγείας.
Το φαινόμενο του «καλού παιδιού» είναι ευθύνη των γονέων
Στις μέρες μας, συχνά οι γονείς, μέσα στην δική τους ανάγκη και αγωνία να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σωστά, φροντίζουν τα σχολεία, τα πρακτικά θέματα, τα εξωσχολικά και τα υλικά αγαθά περισσότερο από την σε βάθος κατανόηση του παιδιού τους. Τρέχουν με μια πιεσμένη καθημερινότητα και υπεραπαίτηση το παιδί να «χωρέσει» σ’ ένα φορτωμένο πρόγραμμα που του αφήνει ελάχιστο χρόνο για επικοινωνία και παιχνίδι, με αποτέλεσμα συχνά να γίνονται έντονες συγκρούσεις που δημιουργούν στο παιδί φόβο. Και για να τις αποφύγει, αναγκάζεται να σκύβει το κεφάλι, να λέει «ναι» σε όλα καταπιέζοντας τις φυσιολογικές παιδικές του ανάγκες, και με αυτή την παρακαταθήκη εξελίσσεται σαν ενήλικας.
Τι ακριβώς σημαίνει «καλός άνθρωπος»;
Τι καταλαβαίνετε όταν ακούτε αυτόν τον χαρακτηρισμό; Αναφερόμαστε σ’ έναν άνθρωπο που υποχωρεί πάντα μπροστά στα θέλω των άλλων, είναι αυτός που λέει πάντα «ναι», ο “people pleaser” που θέλει πάντα να ευχαριστεί τους άλλους, παραμερίζοντας τον εαυτό του και τις δικές του ανάγκες.
Πώς μπορείτε αν είστε ένας άνθρωπος με έντονη τάση για «καλό παιδί» να αλλάξετε;
Το πρώτο που χρειάζεται είναι να το αναγνωρίσετε. Παρατηρήστε τον εαυτό σας πώς σκέφτεται και πώς λειτουργεί όταν οι άλλοι του ζητούν χάρες, ή ποια είναι η αίσθηση για τον εαυτό σας μέσα στις βασικές σας σχέσεις: νιώθετε ότι δίνετε περισσότερα απ’ ότι παίρνετε; Νιώθετε ότι οι άλλοι δεν σέβονται τις ανάγκες σας; Μήπως συχνά σας φορτώνουν με έξτρα καθήκοντα γιατί είστε βολικοί και δεκτικοί; Και μήπως όλα αυτά σας στριμώχνουν & σας αφήνουν με την αίσθηση του ριγμένου, του λιγότερου, του κατώτερου;
Ξεκινήστε να λέτε «όχι» και να βάζετε όρια.
Στην αρχή θα παραξενευτούν οι άλλοι γιατί τους έχετε μάθει αλλιώς και θα αντιδράσουν, αλλά στην πορεία θα δείτε ότι θα αρχίσουν να σας υπολογίζουν περισσότερο και να σας σέβονται επίσης περισσότερο! Κι αν κάποιοι απομακρυνθούν επειδή δεν τους βολεύετε πια, τότε να χαρείτε γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν για σας, και αφήνουν χώρο για εκείνους που σας ταιριάζουν και σας τιμούν.
Ισορροπείστε αποφεύγοντας τα άκρα
Δεν θα πάτε από ένα τελείως «καλό παιδί» στο άλλο άκρο, να γίνετε «bitch» και να λέτε πάντα όχι. Αναρωτηθείτε ποιος άνθρωπος θέλετε να είστε, αξιολογήστε τις καταστάσεις και κρίνετε πότε θα δεχτείτε να κάνετε μια χάρη ή μια έξτρα δουλειά, και πότε θα βάλετε το όριό σας. Ένας πολύ καλός δείκτης είναι οι δικές σας αξίες και οι δικές σας προτεραιότητες. Γιατί και η βοήθεια και η υποστήριξη που δίνετε στους ανθρώπους σας είναι κι αυτές αξίες και μέσα στη φύση σας.
