podlist.gr

Γιάννης Ξανθούλης: «Ο μεγάλος θανατικός»

Ο Μεγάλος Θανατικός του Γιάννη Ξανθούλη είναι το πιο αναρχικό, παλαβό, αληθινά καρναβαλικό μυθιστόρημα που έχει γραφτεί στην ελληνική γλώσσα, ίσως από τα χρόνια της Πάπισσας Ιωάννας, του Ροΐδη. Το κατάμαυρο χιούμορ, η μηδενιστική ματιά στα ιερά και τα όσια της Μεταπολίτευσης, ο παντοκράτωρ ηδονισμός και η τάση προς σπαρταριστά λογοπαίγνια και ουρανοκατέβατες μεταφορές, καθηλώνουν ή και σοκάρουν τον ανυποψίαστο αναγνώστη. Η γλωσσική ευφορία και επινοητικότητα υποστηρίζουν έναν αφηγητή έντονα θεατρικό, που ίσως θυμίσει σε κάποιους τη ραδιοφωνική περσόνα του Ξανθούλη, την αξέχαστη Σιλάνα Σαλιάγκου. Όμως ο ήρωας του Μεγάλου Θανατικού διαθέτει και τη στόφα των μεγάλων μυθιστορηματικών ηρώων. Στη νέα αυτή επετειακή έκδοση τονίζεται η κόμικ αισθητική του μυθιστορήματος με τα εμπνευσμένα ολοσέλιδα σκίτσα του Θανάση Δήμου που εικονογραφούν κορυφαίες στιγμές της πλοκής. Ένα αληθινό δώρο για τους πολυάριθμους φίλους του συγγραφέα. Αλλά κι ευκαιρία για νεότερες γενιές αναγνωστών να γνωρίσουν ένα βιβλίο που θα τους φανεί σαν να γράφτηκε… αύριο.

Περισσότερα επεισόδια

Πυρηνική ενέργεια; ΝΑΙ, παρακαλώ

Σε μια ανθρωπότητα 8 δισεκατομμυρίων με τεράστιες ενεργειακές ανάγκες τις οποίες ο ψηφιακός κόσμος αυξάνει, το να αρνείσαι τη μοναδική λύση που μπορεί να δώσει άφθονη, φτηνή και πρακτικά ακίνδυνη ενέργεια, είναι σκέτος παραλογισμός. Είπα, ακίνδυνη; Μα, φυσικά. Οι θάνατοι από πυρηνικά ατυχήματα, δεκαετίες τώρα, δεν συγκρίνονται ούτε με τους θανάτους από ατυχήματα στο σπίτι μέσα σε έναν μήνα....

Μαντάμ Μποβαρί, μια γυναίκα που διέρρηξε τα όρια

Η Μαντάμ Μποβαρί είναι η ιστορία μιας γυναίκας που τσακίστηκε πάνω στα κοινωνικά και ηθικά όρια που της επέβαλε η εποχή της, τα οποία προσπάθησε να υπερβεί. Ο Γκιστάβ Φλομπέρ δεν γράφει όμως για να δικαιώσει ή να καταγγείλει, αλλά για να καταδείξει. Τον ενδιαφέρουν, εκτός από την ψυχολογία της ηρωίδας του, πολλά άλλα πράγματα, εξού και ο υπότιτλος «Ήθη της επαρχίας». Μια φράση του μας λέει...

Είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη, ηλίθιε

Το σκάφος που λέγεται «ανθρωπότητα στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης» έχει απογειωθεί προς άγνωστη κατεύθυνση και στο πιλοτήριο είτε δεν βρίσκεται κανείς είτε βρίσκονται τόσοι πολλοί ταυτόχρονα ώστε το σκάφος να κινείται πρακτικά ακυβέρνητο. Απ’ όσα κατάλαβα διαβάζοντας το κατατοπιστικό βιβλίο του Γιώργου Χατζηβασιλείου «Η φιλοσοφία της Τεχνητής Νοημοσύνης» (εκδ. Διόπτρα), η ταχύτητα των...