Ο πολιτισμός και η τέχνη ως φάρμακα
Σήμερα υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα και κλινικές μελέτες που αποδεικνύουν την ευεργετική επίδραση της τέχνης (μουσική, χορός, δράμα, εικαστικές τέχνες). Οι παρεμβάσεις μέσω τέχνης μπορούν σε κλινικό επίπεδο να μειώσουν το άγχος και το καταθλιπτικό συναίσθημα, να ανακουφίσουν τον πόνο, για παράδειγμα η ακρόαση χαλαρωτικής-ονειρικής μουσικής μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση και τους καρδιακούς παλμούς ασθενών οι οποίοι νοσηλεύονται στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Τεκμηριωμένες μελέτες δείχνουν ότι μέσα από έκθεση στην τέχνη μπορεί να ελαττωθεί η διάρκεια νοσηλείας στο νοσοκομείο μετά από χειρουργικές παρεμβάσεις. Επίσης οι παρεμβάσεις μέσω τέχνης μπορούν να διευκολύνουν την επικοινωνία του ασθενή με το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, να αυξήσουν την εμπιστοσύνη του ασθενή στους γιατρούς, να βελτιώσουν τη συμμόρφωση των ασθενών στις θεραπευτικές οδηγίες. Ακόμη η έκθεση και δημιουργική συμμετοχή των ασθενών σε παρεμβάσεις μέσω τέχνης μπορεί να οδηγήσει, μέσω της απελευθέρωσης της δημιουργικής έκφρασης και της ελάττωσης του άγχους και της κατάθλιψης, σε ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος
Το νοσοκομείο μέχρι σήμερα συνδέθηκε με θλίψη και θεωρήθηκε ως ένας δυσάρεστος τόπος στον οποίο οδηγείται κανείς με αυξημένη πιθανότητα να πεθάνει και όχι να ζήσει. Έτσι κανείς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την αρχιτεκτονική των νοσοκομείων ώστε να γίνονται περισσότερο ευχάριστα στον πάσχοντα. Σήμερα όμως (κυρίως στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ) αποδίδεται πλέον μεγάλη σημασία στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό των σύγχρονων νοσοκομείων και ιδιαίτερα στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Η παρουσία φυσικού φωτός και η οπτική επαφή του ασθενή με το φυσικό περιβάλλον, η δυνατότητα ακρόασης μουσικής μέσω ακουστικών, η ενσωμάτωση video walls, η κυριαρχία του ξύλου στην κατασκευή φαίνεται ότι στοχεύουν σε έναν «εξανθρωπισμό» του νοσοκομείου ώστε να είναι πλέον φιλικό και ευχάριστο στον πάσχοντα.
*Η μουσική που ακούγεται στο podcast είναι του Θανάση Δρίτσα
