podlist.gr

Οι Λαμούτ, από τους παλιότερους λαούς της Σιβηρίας και άμεσοι απόγονοι των Τσάκτσι, μας λένε μια ιστορία για την απληστία και τη διάθεση να αλλάξει κανείς τους τρόπους του.

-----------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Περιέχει ανθρωποφαγία, παιδοκτονία

-----------------------

Επισκεφθείτε μας: www.karakaxa.org

Τίτλοι αρχής: กระต่ายเต้น ระนาดเอก από τον χρήστη chat080222 μέσω pixabay.com

Ηχητικά εφέ: freesound.org

-----------------------

ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ιστορία του Τσάουν

Κάποτε, στον τόπο του Τσάουν, ήταν ένα άνδρας Λαμούτ ο οποίος ταξίδεψε μέχρι το Ανατολικό Ακρωτήρι να βρει δέρματα φώκιας. Πήγαινε και πήγαινε, μέχρι που έφτασε στο τέρμα της χώρας. Μαζί του είχε τη γυναίκα του και τον γιο του, ένα νεαρό και ζωηρό παιδί. Όλος ο τόπος ήταν πέρα για πέρα έρημος και δεν φαινόταν άλλος άνθρωπος πουθενά. Ο νεαρός τότε είπε στους γονείς του:

Θα πάω να βρω και άλλους ανθρώπους.

Όχι, μην πας γιε μου, τον ξόρκισε ο πατέρας του. Θα χαθείς και στο κάτω κάτω δεν θα βρεις και κανέναν άλλον άνθρωπο.

Κι εγώ σου λέω ότι θα βρω και μάλιστα θα πάρω για γυναίκα μου και μια από τις κόρες τους.

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του με τα παγοπέδιλά του και μετά από πολύ καιρό έφτασε μπροστά σ΄ έναν ποταμό που του ήταν τελείως άγνωστος. Εκεί βρήκε και μια μεγάλη κατασκήνωση. Υπήρχαν πολλές σκηνές στημένες σε δυο ομάδες. Σε μια από αυτές τις σκηνές ζούσε κι ένας άνδρας που είχε μια μονάκριβη κόρη. Ο νεαρός μπήκε στη σκηνή αυτή και έζησε μαζί τους ως ο υιοθετημένος γαμπρός. Μια μέρα ο πεθερός του του είπε: “Πάμε στο ποτάμι να πιάσουμε ψάρια!”.

Ο ποταμός σ΄ ένα κομμάτι του γινόταν ιδιαίτερα φαρδύς και το νερό εκεί κυλούσε άφθονο. Για εκεί κατευθύνθηκαν και μιας και ο νεαρός ήταν γεμάτος ενέργεια, έφτασε πρώτος στο σημείο αυτό. Χωρίς καθυστέρηση, έριξε την καθετή του στο ποτάμι και πολύ σύντομα ένιωσε κάτι βαρύ να τραβά την άκρη της. Την τράβηξε από το νερό και τότε είδε πως είχε πιάσει ένα μικρό παιδί που του φαινόταν για ανθρώπινο. Φοβήθηκε πολύ και έριξε το παιδί πίσω στο νερό. Μετά από λίγο ξαναέριξε την καθετή του στον ποταμό και να σου πάλι αμέσως τράβηξε έξω άλλο ένα ανθρώπινο παιδί. Το πέταξε κι αυτό πάλι στο νερό, ενώ στο μεταξύ άρχισαν να καταφτάνουν και οι υπόλοιποι ψαράδες:

Γιατί πετάς τα ψάρια πίσω στο νερό αφού τα έπιασες; τον ρώτησε ο πεθερός του θυμωμένα. Με αυτόν τον τρόπο θα φέρεις κακοτυχία στην ψαριά μας και να ξέρεις ότι από αυτήν ζούμε. Θα καταστραφούμε!

Ω, είπε σαστισμένα ο νεαρός, μα έπιασα ένα ανθρώπινο παιδί και φοβήθηκα!

Τι να σου πω τώρα, τι ανθρώπινο παιδί και βλακείες, ψάρι έπιασες! Δεν ντρέπεσαι να μας κοροϊδεύεις έτσι; Καλύτερα να φύγεις. Έκανα λάθος γιατί σε νόμιζα αξιόπιστο άτομο’’. Άντε, δρόμο, δεν είσαι πια γαμπρός μου!

Έριξαν τότε κι αυτοί τις καθετές τους στα νερά του ποταμού και μετά από λίγο έβγαλαν κι αυτοί ένα μικρό ανθρώπινο παιδί. Το έβγαλαν και το μαγείρεψαν στη φωτιά. Έπειτα έκατσαν και έφαγαν καλά και σαν τελείωσαν γύρισαν στην κατασκήνωση.

Ο νεαρός γαμπρός θύμωσε πολύ. Ξαναέριξε την καθετή του με την ελπίδα να πιάσει αρκετά ψάρια. Πράγματι, έπιανε πολλά το ένα μετά το άλλο και όλα τα ψάρια που έπιανε ήταν ανθρώπινα. Σύντομα είχε μαζέψει ένα σωρό από δαύτα. Τα κάλυψε με κλαδιά και πέτρες και αργά πια το βράδυ γύρισε στη σκηνή του πεθερού του:

Μα που ήσουν και τι έκανες όλη τη μέρα; τον ρώτησε εκείνος αυστηρά.

Ψάρευα όλη μέρα.

Και λοιπόν; Έπιασες τίποτα;

Έπιασα πολλά, ένα σωρό και τα κάλυψα με κλαδιά και πέτρες.

Μπράβο, είσαι στ’ αλήθεια άξιος για γαμπρός μου, του είπε τότε ο γέρος άνδρας όλο χαρά.

Σιγά σιγά ερχόταν και η άνοιξη. Όπου υπήρχε χιόνι, το κάλυπτε ένα σκληρό στρώμα από πάγο. Ο γέρος άνδρας είπε μια μέρα: “Ας πάμε να κυνηγήσουμε νεαρούς άγριους τάρανδους”. Βγήκαν με τα παγοπέδιλά τους και βρέθηκαν σ΄ ένα δάσος. Ο άντρας είπε τότε στον γαμπρό του: “Εσύ να περιμένεις εδώ, κρυμμένος πίσω από αυτό το δέντρο. Εμείς θα οδηγήσουμε τους τάρανδους προς το μέρος σου κι εσύ τότε θα τους σκοτώσεις έναν έναν”. Ο νεαρός υπάκουα, κρύφτηκε πίσω από το δέντρο κι ετοίμασε το τόξο του. Μετά από λίγο, με μεγάλη έκπληξη, είδε να περνάνε από δίπλα του δυο γίγαντες, γυμνοί με μαλλιά που έφταναν μέχρι το έδαφος. Τόσο πολύ φοβήθηκε ο καημένος που δεν τόλμησε να τους ρίξει.

Ήρθαν τότε και οι άλλοι κυνηγοί:

Λοιπόν; ρώτησε ο γέρος άνδρας τον νεαρό. Τους σκότωσες;

Μα ποιον να σκοτώσω; δυο γίγαντες πέρασαν από εδώ και οι δυο τους γυμνοί με κάτι μαλλιά μέχρι κάτω, δεν τόλμησα να τους ρίξω…

Αχ! είπε θυμωμένος ο πεθερός του. Αυτοί δεν ήταν γίγαντες, ήταν νεαροί τάρανδοι. Κοίτα τώρα, μας χάλασες το κυνήγι μας. Από αυτό ζούμε, δεν καταλαβαίνεις; Φύγε από μπροστά μου, είχα άδικο που σε νόμιζα έμπιστο άτομο. Δεν είσαι πια γαμπρός μου, να φύγεις και από το σπίτι μου και να μην ξαναπλησιάσεις την οικογένειά μου.

Και οι κυνηγοί πήγαν σπίτια τους. Ο νεαρός είχε τώρα γίνει έξω φρενών. Έτρεξε όλο πείσμα πίσω στο δάσος και άρχισε να ψάχνει μήπως και αυτοί οι ανθρώπινοι τάρανδοι είχαν αφήσει πίσω τους χνάρια. Τα βρήκε και τα ακολούθησε. Μετά από αρκετή διαδρομή είδε επιτέλους μπροστά του τους γιγάντιους γυμνούς άνδρες. Ήταν ξαπλωμένοι στο έδαφος, δίπλα σε κάτι δέντρα και κοιμόντουσαν βαθιά. Προσεχτικά, ώστε να μην κάνει τον παραμικρό θόρυβο, ο νεαρός τους πλησίασε και έδεσε τα μαλλιά τους στα κοντινά δέντρα. Στη συνέχεια μάζεψε μπόλικα χλωρά και ξερά φύλλα και άναψε φωτιά, φροντίζοντας ο άνεμος να κατευθύνει τον καπνό επάνω στους γίγαντες. Έτσι και αυτοί πέθαναν από τον καπνό.

Αργά το βράδυ, ο νεαρός γύρισε σπίτι του:

Πού ήσουν όλη την ημέρα και τι έκανες; τον ρώτησε ο πεθερός του.

Βρήκα αυτούς τους τάρανδους και τους σκότωσα και τους δύο.

Όλη η φυλή χάρηκε πολύ με αυτά τα νέα. Τώρα είχαν όλοι τους άφθονο φαγητό μα ο νεαρός δεν ήθελε να φάει ούτε μια μπουκιά. Έτσι έσφαζαν γι αυτόν αληθινούς τάρανδους και του έδιναν να φάει. Μια μέρα η γυναίκα του, του είπε:

Ξέρεις, όλοι έχουν θυμώσει πολύ μαζί σου που πρέπει να σφάζουν συνέχεια τάρανδους για να τρως μόνο εσύ. Σχεδιάζουν να σκοτώσουν κι εσένα. Νομίζω ήρθε καιρός να γυρίσεις πίσω στον τόπο σου.

Κι εσύ; Θέλεις να έρθεις μαζί μου;

Ναι θέλω.

Και τι θα τρως στον δικό μου τον τόπο;

Θα τρώω ψάρια και τάρανδους, δεν θέλω πια να τρώω ανθρώπινη σάρκα.

Έτσι, μια μέρα που η γυναίκα είχε αναλάβει να προσέχει το κοπάδι των τάρανδων που έβοσκε, απογυμνώθηκε τελείως και πήγε στη σκηνή του πατέρα της όπου και βρήκε καινούρια ρούχα. Τα φόρεσε και μαζί με τον άντρα της έφυγαν τρέχοντας από την κατασκήνωση. Ταξίδεψαν και ταξίδεψαν μέχρι που έφτασαν στο πατρικό του νεαρού. Ο πατέρας του έβαλε την κοπέλα να περπατήσει τρεις φορές γύρω από τη φωτιά κι έτσι να αλλάξει μυαλά. Μετά από αυτό, ο νεαρός και η γυναίκα του έφυγαν κι από εκεί και πήγαν και εγκαταστάθηκαν αλλού, ακόμη πιο μακριά όπου και έζησαν για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.