podlist.gr

Οι Ατσομάουι που αλλιώς θα τους βρούμε και ως Ατσουγκέουι, έρχονται από τη δυτική ακτή των Η.Π.Α., μεταξύ Καλιφόρνια και Όρεγκον. Μας λένε μια ιστορία που μας εξηγεί πως άλλαξαν οι ίδιοι τους κανόνες, όταν ο μάγος τους, τους έκανε παγαποντιές!

-----------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Περιέχει έντονες σκηνές βίας, βρεφοκτονία, ανθρωποφαγία

-----------------------

Επισκεφθείτε μας: www.karakaxa.org

Τίτλοι αρχής: กระต่ายเต้น ระนาดเอก από τον χρήστη chat080222 μέσω pixabay.com

-----------------------

ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ο Άνθρωπος Γεράκι

Ο Ήλιος είχε μια γυναίκα, την Κοχύλω. Είπε μια μέρα στον άνδρα της: “Ζουν δυο αρχηγοί εκεί πέρα. Γιατί δεν στέλνουμε τα παιδιά μας να τους παντρευτούν;” και ο Ήλιος συμφώνησε. Πήγε τότε η Κοχύλω και είπε στα παιδιά της: “Πηγαίνετε εκεί πέρα, στον τόπο αυτόν υπάρχουν πολλοί αρχηγοί που έχουν πολλά τρόφιμα. Εσείς να βρείτε το Κουνάβι-Του-Πεύκου, είναι ο καλύτερος όλων τους”.

Οι αδερφές ετοιμάστηκαν. Γέμισαν τα σακίδιά τους με κοχύλια, σολομό, ψωμί από αλεύρι βελανιδιών και μούρα μανζανίτα και κατέβηκαν από τα δυτικά, αφού πέρασαν τον Ποταμό-Που-Πέφτει. Σαν έφτασαν κάτω και βγήκαν από το δάσος προς την κοιλάδα, μπροστά τους είδαν το Κογιότ που έκαιγε ένα δέντρο. Η μικρότερη αδερφή αμέσως τον αναγνώρισε και η μεγαλύτερη αμέσως τον ερωτεύτηκε παράφορα. Η μικρότερη όμως της είπε: “Συνέχισε να περπατάς, μη σταματάς! Αυτός είναι το Κογιότ, προχώρα!”. Το Κογιότ που τις είχε δει, μονολόγησε τότε: “Αχ, μακάρι να μην ήξεραν ποιος είμαι” και άρχισε να τρέχει μπροστά ζητώντας να του δοθούν κάθε λογής όμορφες φορεσιές. Πράγματι, από το πουθενά, άρχισαν να εμφανίζονται ρούχα άριστης ποιότητας τα οποία το Κογιότ φόρεσε αμέσως. Μέχρι και το χαρακτηριστικό του λακκάκι κατάφερε να αλλάξει. Περίμενε τις αδερφές λίγο παρακάτω, μα σαν τον είδε η μικρότερη αμέσως τον αναγνώρισε πάλι και είπε: “Δεν σταματάμε, ας συνεχίσουμε, αυτό είναι το Κογιότ!” και συνέχισαν.

Προχώρησαν και προχώρησαν μέχρι που στο βάθος είδαν καπνό να υψώνεται: “Κάποιος μένει κατά ΄κει. Ας πάμε για επίσκεψη και για να μάθουμε προς τα πού να συνεχίσουμε”. Έτσι πλησίασαν τον καπνό, ο οποίος έβγαινε από ένα σπίτι, μπήκαν στο σπίτι και μέσα του βρήκαν τον Άνθρωπο-Γεράκι. Ήταν σαμάνος και ήταν ξαπλωμένος με την πλάτη γυρισμένη στη φωτιά:

Από πού έρχεστε; τις ρώτησε. Πού πηγαίνετε;

Ο πατέρας και η μητέρα μάς είπαν να πάμε να βρούμε τον Πλατ θταού Ικα, είπε η μεγαλύτερη, στα αδέρφια Κουνάβι-Του-Πεύκου που μόνο κοχύλια (dentalium) αφοδεύουν, εκεί πρέπει να πάμε.

Α! τους είπε ο Άνθρωπος-Γεράκι, μάλλον εμένα εννοούσαν. Εγώ είμαι ο Άνθρωπος-Γεράκι και αφοδεύω μόνο χάντρες. Είμαι κι εγώ αρχηγός. Βγαίνω έξω και κυνηγώ και στέλνω και τον λαό μου έξω να κυνηγήσει και να φέρει ξύλα. Και τι είδους σπίτι έχει αυτός που σας έστειλε ο πατέρας σας να βρείτε;

Έξω από το σπίτι, σ΄ ένα πάσσαλο κρέμεται το τομάρι μιας αρκούδας, έτσι μας είπαν, εξήγησε η μεγαλύτερη αδερφή.

Α, τότε, απάντησε ο Άνθρωπος-Γεράκι, σίγουρα είμαι αυτός που ήρθατε να βρείτε, να, εκεί κρέμεται το τομάρι της αρκούδας. Περιμένετε λίγο και θα σας αποδείξω πως εγώ είμαι αυτός που ψάχνατε. Βγάλτε τα καπέλα σας και κρατήστε τα ανάποδα.

Τα κορίτσια έκαναν όπως τους είπε και έβγαλαν τα καπέλα τους. Εκείνος πήγε και αφόδευσε μέσα σε αυτά. Μάλιστα αφόδευσε κροταλίες. Μετά τους είπε: “Κλείστε τα μάτια σας” και τα κορίτσια έκλεισαν αμέσως τα μάτια τους. Τότε άκουσαν τους κροταλίες και νόμισαν πως μέσα στα καπέλα τους υπήρχαν όντως κοχύλια γιατί αναγνώρισαν τον ίδιο θόρυβο που έκαναν κι αυτά. Τους είπε τότε ο Άνθρωπος-Γεράκι: “Πάμε σπίτι μου λοιπόν!” κι αυτές τον ακολούθησαν.

Φόρεσαν τα σακίδια τους και ξεκίνησαν όλοι μαζί: “Εσείς να πηγαίνετε αργά, εγώ θα πηγαίνω μπροστά”. Και συνέχισαν έτσι. Ο Άνθρωπος-Γεράκι πήγαινε πιο γρήγορα κι έτσι έφτασε στον προορισμό τους πρώτος. Ο πάσσαλος με το τομάρι αρκούδας ήταν στημένος στο απέναντι σπίτι από το δικό του, μα εκείνος το έβγαλε και το στερέωσε μπροστά στο δικό του πριν να φτάσουν τα κορίτσια. Σαν έφτασαν και οι αδερφές και είδαν σε ποιο σπίτι απέξω στεκόταν ο πάσσαλος με το τομάρι σε αυτό μπήκαν και έβγαλαν από την πλάτη τα σακίδιά τους. Ο Άνθρωπος-Γεράκι όμως είχε ήδη γυναίκα αλλά πρόλαβε να της πει να πάει να σταθεί στην άλλη μεριά του σπιτιού και αντί για άνδρα της να τον φωνάζει γιο της. Εκείνη το υποσχέθηκε. Έτσι, μόλις μπήκαν στο σπίτι οι αδερφές, ο Άνθρωπος-Γεράκι τους είπε να πάνε κάτσουν στη θέση της συζύγου και αυτές το έκαναν.

Στο χωριό εντωμεταξύ άρχισαν να καταφτάνουν οι κυνηγοί με τα ελάφια τους, τα οποία κι άρχισαν να στοιβάζουν σε έναν σωρό. Έστειλαν ένα αγόρι να πάει να ειδοποιήσει τον Άνθρωπο-Γεράκι και όταν το αγόρι έφτασε στο σπίτι του, εκείνος πήρε κάτι ξερά χορτάρια να κάνει θόρυβο να μην ακούσουν οι γυναίκες τι θα του έλεγε το παιδί. Στη συνέχεια γύρισε και είπε στις δυο τους: “Πάω να πάρω τη μοιρασιά μου από το κρέας. Εγώ παλιά έπαιρνα μόνο για εμένα μιας και δεν είχα γυναίκα, αλλά τώρα θα πρέπει να ζητήσω περισσότερο”. Βγήκε λοιπόν παίρνοντας μαζί του κι ένα καλάθι. Πήγε εκεί που βρίσκονταν όλοι τους και έκατσε στο χώμα με το στόμα ανοικτό. Καθώς οι άλλοι έτρωγαν το κρέας τους, του πετούσαν τα κόκκαλα κατευθείαν στο στόμα κι αυτός τα κατάπινε ολόκληρα. Άρχισαν τότε να τον κοροϊδεύουν λέγοντας: “Άκουσα πως κατέφτασαν στην πόλη δυο κορίτσια, του λόγου σου ήρθαν να παντρευτούν;” και όλοι τους έβαλαν τα γέλια.

Όταν τελείωσαν και έφυγαν όλοι, έκανε το ίδιο και ο Άνθρωπος-Γεράκι. Πήγε και κρύφτηκε στην πίσω μεριά του σπιτιού του και χωρίς να τον δει κανείς έκοψε δυο μεγάλα κομμάτια από τα μπούτια του και τα έβαλε στο καλάθι. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα , το πήγε σπίτι και το έδωσε στις γυναίκες του να το μαγειρέψουν. Παρόλο που βρωμούσε και είχε απαίσια γεύση το έφαγαν, αφού νόμισαν πως ήταν ελάφι. Έπειτα έπεσαν να κοιμηθούν.

Την επόμενη μέρα ο Άνθρωπος-Γεράκι βγήκε πάλι από το σπίτι λέγοντας πως θα πήγαινε για κυνήγι. Αντ΄ αυτού όμως έκοψε κι άλλη από τη σάρκα του και αυτή τη φορά μέχρι και κάποια από τα έντερα του έβαλε στο καλάθι. Σαν επέστρεψε το σούρουπο, πάλι οι γυναίκες του μαγείρεψαν το κρέας και το έφαγαν. Κάπου τότε έφτασε και το αγόρι να τον ειδοποιήσει, και αυτός πάλι έκανε τον θόρυβο με τα ξερόχορτα να καλύψει τη φωνή τού παιδιού. Σαν πήγε κι έκατσε μαζί με τους άλλους, του πετούσαν πάλι κόκκαλα και όλο και τον κορόιδευαν, όπως και την προηγούμενη μέρα.

Στο μεταξύ όμως, η μικρότερη αδερφή τον είχε ακολουθήσει και τα είχε δει όλα. Γύρισε στο πλευρό της αδερφής της και της είπε: “Έτσι είσαι πάντα, ξεροκέφαλη και δεν παίρνεις συμβουλή από κανέναν. Είμαι σίγουρη τώρα πως ο αρχηγός που ήτανε να παντρευτούμε μένει απέναντι κι όχι εδώ. Τούτος εδώ μας ξεγέλασε και πήρε το τομάρι από την πόρτα του άλλου και το έβαλε στη δική του”. Σαν γύρισε ο Άνθρωπος-Γεράκι πρόσφερε στις γυναίκες το κρέας που είχε φέρει, μα εκείνες δεν έφαγαν τίποτα.

Το πρωί ο άνδρας βγήκε πάλι έξω να κυνηγήσει. Οι αδερφές τότε, σκότωσαν τα παιδιά τους, έβαλαν τα καλά τους, γέμισαν τα σακίδιά τους και βγήκαν από το σπίτι. Πήγαν στο απέναντι σπίτι και σαν μπήκαν και είδαν τον Κουνάβι-Του-Πεύκου έκατσαν στο πλευρό του. Άρχισαν αργότερα να καταφτάνουν και οι άνδρες που ένας ένας άφηναν τα ελάφια που είχαν σκοτώσει εκείνη την ημέρα. Τα έγδαραν και τα έκοψαν προσεκτικά, τα έβαλαν στη φωτιά και έφαγαν το δείπνο τους. Ο Νυφίτσα όμως δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος που αυτές οι δυο γυναίκες είχαν κάτσει δίπλα στον αδερφό του, τον Κουνάβι-Του-Πεύκου. Εκείνον όμως δεν τον πείραζε καθόλου, απλά καθόταν ήσυχα και κάπνιζε την πίπα του.

Στο μεταξύ, ο Άνθρωπος-Γεράκι είχε γυρίσει σπίτι του και είδε πως οι γυναίκες του είχαν φύγει. Θύμωσε πάρα πολύ και αμέσως πήρε και φόρεσε ένα σαμάνικο μενταγιόν γύρω από τον λαιμό του. Άρχισε να χορεύει και να τραγουδά:

Κετγ Κετγί ουινίνο

Κετγ Κετγιά ουινίνο

Και αμέσως άρχισε να βρέχει.

Ο Νυφίτσα που το παρατήρησε πρώτος, ειδοποίησε και τους άλλους. Όλο το βράδυ έβρεχε. Το νερό ανέβαινε κι ανέβαινε μέχρι που άρχισε να μπαίνει από την πόρτα: “Πες σε αυτές τις δυο γυναίκες να πάνε από εκεί που ήρθαν, ο Άνθρωπος-Γεράκι θα μας πνίξει όλους!”. Αλλά ο Κουνάβι-Του-Πεύκου παρέμεινε σιωπηλός μέχρι το πρωί. Τότε μόνο είπε: “Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η κατάσταση. Πού θα βρεθεί κάποιος θαρραλέος; Να πάει και να σκοτώσει τον Άνθρωπο-Γεράκι!”. Ένας από τους πολεμιστές βγήκε μπροστά και πήρε ένα μαχαίρι και μια ασπίδα.

Ο Άνθρωπος-Γεράκι τώρα χόρευε ακόμη πιο έντονα με περισσότερη μανία, τόση που όποτε χοροπηδούσε το κεφάλι του φαινόταν από την τρύπα του καπνού στο σπίτι του. Ο πολεμιστής πολύ ήσυχα πλησίασε και πλησίασε και όταν ήταν πια σίγουρος πως ο Άνθρωπος-Γεράκι δεν τον έβλεπε, μεμιάς του έκοψε το κεφάλι. Έτσι απότομα σταμάτησε και η βροχή, τα σύννεφα διαλύθηκαν και το νερό υποχώρησε. Είπαν τότε οι άνθρωποι μεταξύ τους: “Όταν ο σαμάνος μας δεν είναι καλός, τότε μπορούμε κι εμείς να τον ξεφορτωνόμαστε. Έτσι θα γίνεται από δω και μπρος”. Και πήγαν πάλι να κυνηγήσουν.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.