podlist.gr

Οι Ισλανδοί παρότι έχουν πλούσια προ-χριστιανική μυθολογία, έχουν και τη μετα-Χριστιανική η οποία βασίζεται στην... πονηριά του λαού της.

-----------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Περιέχει προσομοίωση αυτοκτονίας

-----------------------

Επισκεφθείτε μας: www.karakaxa.org

Τίτλοι αρχής: กระต่ายเต้น ระนาดเอก από τον χρήστη chat080222 μέσω pixabay.com

Ηχητικά εφέ: freesound.org

-----------------------

ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ο Γκρίζος

Κάποτε, σ΄ έναν τόπο μακρινό, ζούσε ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα στο κάστρο τους κι ένας γέρος χωρικός με τη γυναίκα του στο καλυβάκι τους. Ο βασιλιάς είχε πολλά ζωντανά και γη και μια μονάκριβη κόρη που ζούσε με τις κοπέλες της Αυλής της σε ένα φανταχτερό σπίτι στον κήπο του βασιλιά. Ο χωρικός ήταν φτωχός χωρίς παιδιά και το μόνο που είχε να ζει αυτόν και τη γυναίκα του ήταν μια αγελάδα.

Μια μέρα ο χωρικός πήγε στην εκκλησία. Ο ιερέας μίλησε για την αξία της προσφοράς στους συνανθρώπους μας και πώς αυτό θα ανταπέδιδε χίλια δυο καλά στο κοντινό μέλλον. Σαν ο γέρος επέστρεψε σπίτι του μετά τη λειτουργία, η γυναίκα του τον ρώτησε τι καλά πράγματα είχε ακούσει. Εκείνος της απάντησε πως ο ιερέας είπε ότι, όποιος ήταν γενναιόδωρος θα του επέστρεφε πίσω το καλό που έκανε και μάλιστα επί χίλια. Η γυναίκα κοίταξε τον άντρα της και του είπε πως μάλλον λάθος θα είχε καταλάβει. Αλλά ο άνδρας ήταν ανένδοτος. Έτσι οι δυο τους λογομάχησαν για λίγο πάνω σε αυτό, ο καθένας εμμένοντας στη θέση του.

Την επόμενη μέρα ο άνδρας προσέλαβε αρκετούς άνδρες για να του χτίσουν έναν στάβλο τόσο μεγάλο που να μπορεί να χωρέσει ίσα και με χίλιες αγελάδες. Στη γυναίκα του αυτό δεν άρεσε καθόλου, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα για να τον σταματήσει.

Σαν χτίστηκε ο στάβλος, ο γέρος άνδρας άρχισε να σχεδιάζει πού να δώσει την αγελάδα του για να του επιστραφούν χίλιες ως ανταμοιβή για το καλό που θα έκανε και μετά από λίγη σκέψη αποφάσισε πως ο βασιλιάς θα ήταν ο καλύτερος στόχος. Ντρεπόταν και φοβόταν όμως να παρουσιαστεί μπροστά του, έτσι φτωχός που ήταν, και είπε να πάει πρώτα στον ιερέα ο οποίος ζούσε κι αυτός μέσα στα πλούτη: “Σίγουρα ο ιερέας δεν θα πάρει πίσω τον λόγο του”, σκέφτηκε ο άνδρας.

Έβαλε ένα σκοινί γύρω από τον λαιμό της αγελάδας του και τράβηξε για τον ιερέα μη δίνοντας σημασία στις προειδοποιήσεις της γυναίκας του για το κακό που θα τους έβρισκε αν έχαναν τη μοναδική τους αγελάδα. Βρήκε τον ιερέα και του έδωσε την αγελάδα. Εκείνος τον ρώτησε τι σκοπό είχε αυτή η χειρονομία του κι αυτός με τη σειρά του του εξήγησε γιατί το έκανε. Ο ιερέας τότε ενοχλήθηκε και μάλωσε τον φτωχό χωρικό: “Δεν κατάλαβες λέξη από αυτά που είπα”, του είπε και τον έστειλε πίσω σπίτι του με την αγελάδα του.

Ο άνδρας γύρισε σπίτι του σχεδόν σέρνοντας την αγελάδα, τραβώντας την από τον λαιμό σε όλη τη διαδρομή, στενοχωρημένος με την αντίδραση του ιερέα. Στον δρόμο που πήγαινε τον βρήκε μια τρομερή χιονοθύελλα με μαύρο χιόνι και τόσο σκοτείνιασαν όλα γύρω του, που σύντομα έχασε τον δρόμο του και φοβήθηκε πως θα έχανε, όχι μόνο την αγελάδα του, αλλά και τη ζωή του.

Εκείνη τη στιγμή της απελπισίας του, τον πλησίασε ένας άνδρας μ΄ έναν μεγάλο σάκο στην πλάτη. Ρώτησε τον χωρικό τι δουλειά είχε έξω σέρνοντας την αγελάδα με τέτοια κακοκαιρία και ο χωρικός του εξήγησε.

“Είναι σχεδόν σίγουρο πως θα χάσεις την αγελάδα σου με αυτόν τον καιρό και μάλλον ούτε κι εσύ θα καταφέρεις να βγεις από εδώ σώος και αβλαβής”, του είπε ο ξένος. Και συνέχισε: “Νομίζω πως είναι προτιμότερο να μου δώσεις εμένα την αγελάδα και να πάρεις εσύ αυτόν τον σάκο που μέσα του έχει σάρκα και οστά. Θα τον κουβαλήσεις πολύ πιο εύκολα μέχρι το σπίτι σου”.

Η συμφωνία έκλεισε. Ο ξένος έφυγε με την αγελάδα του χωρικού και ο αυτός έμεινε να κουβαλά τον σάκο, ο οποίος δεν ήταν και τόσο ελαφρύς. Όταν έφτασε σπίτι του, είπε στη γυναίκα του τι είχε συμβεί στον δρόμο του και της έδειξε τον σάκο. Η γυναίκα του έγινε έξω φρενών και ήταν έτοιμη να τον μαλώσει για τα καλά, αλλά ο άντρας της της ζήτησε να βάλει την κατσαρόλα στη φωτιά και να μην θυμώνει. Εκείνη έκανε όπως της είπε και γέμισε μια κατσαρόλα με νερό ενώ ο άντρας της άρχισε να λύνει τον σάκο. Με το που τον έλυσε τελείως, από μέσα ξεπήδησε ένας ολόκληρος άνδρας ντυμένος στα γκρίζα από πάνω μέχρι κάτω και τους είπε πως καλύτερα να έβρισκαν κάτι άλλο να μαγειρέψουν.

Ο γέρος χωρικός έμεινε άφωνος με αυτό το θέαμα, αλλά η γυναίκα του αμέσως γύρισε στο μέρος του και του είπε θυμωμένα: “Όχι μόνο έδωσες το μοναδικό μας ζώο σε κάποιον ξένο, αλλά μου κουβάλησες κι άλλο στόμα να ταΐσω!”.

Ο χωρικός και η γυναίκα του τότε άρχισαν να μαλώνουν και να φωνάζουν ο ένας στον άλλο, μέχρι που ο Γκρίζος τους διέκοψε λέγοντας πως θα έβγαινε εκείνος έξω να βρει κάτι να φάνε και οι τρεις τους. Βγήκε τότε μέσα στη μαύρη νύχτα και πολύ σύντομα επέστρεψε φέρνοντας μαζί του ένα παχύ κριάρι: “Σφάξτε το και μαγειρέψτε το να το φάμε”, τους είπε.

Αυτό το κρέας τους έθρεψε αρκετές μέρες και έτρωγαν όλοι καλά και σαν τελείωσε αυτό, ο Γκρίζος έφερε κι άλλο ένα και μετά κι άλλο κι άλλο. Έτσι είχαν πάντα αρκετό αρνίσιο κρέας που τους κράτησε πολλούς μήνες.

Όσο συνέβαιναν αυτά, ο βοσκός του βασιλιά άρχισε να παρατηρεί ότι τα κριάρια άρχιζαν να λιγοστεύουν στο κοπάδι. Μιας και δεν καταλάβαινε τι το προκαλούσε αυτό, πήγε στον βασιλιά και του είπε πως πέντε κριάρια είχαν εξαφανιστεί από το κοπάδι.

“Δεν ξέρω πώς συνέβη κάτι τέτοιο”, είπε ο βοσκός, “χάθηκαν το ένα μετά το άλλο. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως μάλλον υπάρχουν κλέφτες στην περιοχή”.

Ο βασιλιάς αργότερα έμαθε πως υπήρχε ένα νέο μέλος στο καλύβι του φτωχού χωρικού και της γυναίκας του αλλά κανείς δεν ήξερε να του πει κάτι γι΄ αυτόν τον άνδρα. Έτσι έστειλε μήνυμα να παρουσιαστεί μπροστά του αμέσως ο Γκρίζος, και αυτός το έκανε. Σαν επέστρεψε στην καλύβα του χωρικού, εκείνος και η γυναίκα του τον υποδέχτηκαν θερμά και τον ρώτησαν τι τον ήθελε ο βασιλιάς:

Ο βασιλιάς με κατηγόρησε πως του έκλεψα πέντε κριάρια από το κοπάδι του, αλλά είναι διατεθημένος να με συγχωρέσει αν καταφέρω να κλέψω και το πεντάχρονο βόδι του αύριο όταν θα βγει να βοσκήσει στο λιβάδι. Αν δεν τα καταφέρω, είπε, θα με κρεμάσει.

Συμφορά μας! Τι μπορούμε να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε;

Αύριο το πρωί να έχετε απλά έτοιμο για μένα ένα σκοινί, τους απάντησε ο Γκρίζος και πήγε για ύπνο.

Το επόμενο πρωί, ο Γκρίζος πήρε το σκοινί και κατευθύνθηκε προς τους λόφους. Ήξερε ότι από εκεί θα περνούσαν οι άνδρες του βασιλιά και κρεμάστηκε από έναν γκρεμό, στο μονοπάτι ανάμεσα στους λόφους. Δεν πέρασε και πολλή ώρα, φάνηκαν και οι άνδρες του βασιλιά που, σαν είδαν τον Γκρίζο κρεμασμένο είπαν: “Να ο Γκρίζος, κάποιος τον κρέμασε κιόλας. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε πια μήπως και μας κλέψει το βόδι”. Και συνέχισαν τον δρόμο τους χωρίς να τον ξανακοιτάξουν.

Όταν χάθηκαν από τα μάτια του, ο Γκρίζος κατέβηκε από τον γκρεμό και πήρε κάτι μυστικούς δρόμους και μονοπάτια μέχρι που βρέθηκε πάλι να προπορεύεται των ανδρών του βασιλιά. Για άλλη μια φορά κρεμάστηκε από τον γκρεμό που έβλεπε στο μονοπάτι και περίμενε. Οι άνδρες του βασιλιά, σαν πλησίασαν και τον είδαν πάλι να κρέμεται, αναφώνησαν όλο έκπληξη: “Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο Γκρίζοι; Ας πάμε πάλι πίσω να δούμε αν ο άλλος είναι ακόμη εκεί”.

Έδεσαν το βόδι σ΄ έναν μεγάλο βράχο και κίνησαν να πάνε από εκεί που είχαν έρθει. Μα σαν χάθηκαν στη στροφή, ο Γκρίζος λύθηκε, πήδηξε στο έδαφος, έλυσε και το βόδι και το πήγε μέχρι το καλύβι του χωρικού και της γυναίκας του. Τους είπε να σφάξουν το βόδι, να το γδάρουν χωρίς να χαλάσουν το δέρμα και από το λίπος του να φτιάξουν κεριά. Το ζευγάρι ενθουσιασμένο ακολούθησε τις οδηγίες του.

Οι άνδρες του βασιλιά δεν βρήκαν τον Γκρίζο στην πρώτη θέση όπου τον είχαν δει κρεμασμένο. Πήγαν τότε και στη δεύτερη αλλά ούτε τον Γκρίζο είδαν ούτε και το βόδι. Μην έχοντας τι άλλο να κάνουν, πήγαν στον βασιλιά και του είπαν τι κόλπο τους είχε παίξει ο Γκρίζος. Ο βασιλιάς τότε φώναξε τον Γκρίζο να ξαναπαρουσιαστεί μπροστά του:

Εσύ πήρες το βόδι μου;

Εσείς με προκαλέσατε να το πάρω Υψηλότατε, δεν θυμάστε; του απάντησε ο Γκρίζος.

Θα σε συγχωρέσω αν απόψε καταφέρεις να κλέψεις τα σεντόνια του κρεβατιού που κοιμάμαι εγώ με τη βασίλισσα. Αν δεν τα καταφέρεις, η ζωή σου μου ανήκει.

Ο Γκρίζος επέστρεψε τότε στην καλύβα του γέρου χωρικού και αυτός και η γυναίκα του πολύ χάρηκαν που τον είδαν ζωντανό. Ο Γκρίζος τότε πήρε κάμποσο αλεύρι και το έδωσε στη γυναίκα του χωρικού λέγοντάς της να του φτιάξει έναν πυχτό χυλό. Όταν εκείνη τον ετοίμασε, ο Γκρίζος τον έβαλε σ΄ έναν κουβά και τον έκλεισε καλά με ένα καπάκι για να μην κρυώσει. Πήρε τότε τον χυλό, τρύπωσε στο παλάτι χωρίς να τον δει κανείς και κρύφτηκε σε μια σκοτεινή γωνιά.

Όλες οι σκοπιές του παλατιού ήταν σ΄ επιφυλακή για τον ερχομό του Γκρίζου και είχαν εντολή να τον συλλάβουν αν φαινόταν πουθενά. Μα σαν οι αυλικοί, ο βασιλιάς και η βασίλισσα κοιμήθηκαν ο Γκρίζος ξεγλύστρησε από την κρυψώνα του, έφτασε μέχρι την κάμαρη του βασιλιά και κατέβασε τα νυχτικά του και αυτά της βασίλισσας μέχρι τη μέση τους. Έπειτα έχυσε τον χυλό ανάμεσά τους και κρύφτηκε σε μια σκοτεινή γωνιά του δωματίου.

Μόλις η βασίλισσα αισθάνθηκε τον χυλό να την αγγίζει τρόμαξε και ξύπνησε αμέσως τον βασιλιά: “Μα τι είναι αυτό που έκανες στο κρεβάτι μας;”, τον ρώτησε. Ο βασιλιάς της είπε ότι δεν είχε ιδέα τι είχε συμβεί μα, μιας και τα σεντόνια ήταν πια βρώμικα, τα έβγαλε και τα πέταξε στο πάτωμα. Σύντομα μετά, βασιλιάς και βασίλισσα τους είχαν πάλι αποκοιμηθεί.

Ο Γκρίζος πήρε τα σεντόνια, τα δίπλωσε κάτω από τη μασχάλη του και προσεκτικά βγήκε από το παλάτι, μέχρι που έφτασε πάλι στην καλύβα του χωρικού. Είπε σε αυτόν και τη γυναίκα του να βράσουν τα βασιλικά σεντόνια για να καθαρίσουν και να τα χρησιμοποιήσουν στο δικό τους το κρεβάτι.

Το επόμενο πρωί, όταν ο βασιλιάς και η βασίλισσα ξύπνησαν και είδαν ότι τα σεντόνια τους έλειπαν, ο βασιλιάς κατάλαβε ότι σίγουρα αυτό ήταν δουλειά του Γκρίζου και έστειλε να του τον φέρουν μπροστά του. Αυτή τη φορά ο χωρικός και η γυναίκα του ήταν σίγουροι πως ο Γκρίζος ήταν χαμένος και, καθώς ο Γκρίζος αναχώρησε για το παλάτι, εκείνοι έμειναν να τον αποχαιρετούν για πάντα.

Ο Γκρίζος παρουσιάστηκε μπροστά στον βασιλιά, ο οποίος τον ρώτησε:

Εσύ ήσουν που έκλεψες τα σεντόνια από το κρεβάτι το δικό μου και της βασίλισσας χτες το βράδυ;

Μα Μεγαλειότατε, αν θυμάστε, εσείς με προκαλέσατε να σας τα κλέψω αλλιώς θα με θανατώνατε.

Θα σε συγχωρέσω τότε μόνο αν απόψε από το κρεβάτι μας κλέψεις εμένα τον ίδιο και τη βασίλισσα, του είπε ο βασιλιάς, σίγουρος πως ο Γκρίζος αυτή τη φορά θα αποτύγχανε.

Πάλι ο χωρικός και η γυναίκα του χάρηκαν πολύ σαν είδαν τον Γκρίζο να επιστρέφει σώος και αβλαβής στο καλύβι τους. Όταν έπεσε η νύχτα, ο Γκρίζος φόρεσε το καπέλο του χωρικού που ήταν ψηλό με πλατύ γείσο. Έπειτα άνοιξε πολλές τρύπες σε ολόκληρο το καπέλο και μέσα τους έχωσε τα κεριά που είχαν φτιαχτεί από το λίπος του βοδιού. Έβαλε κεριά και στο υπόλοιπο σώμα του, από πάνω μέχρι κάτω. Έτσι, φορώντας το καπέλο και φορτώνοντας τον σάκο από το τομάρι του βοδιού στον ώμο του, μπήκε στην αυλή του βασιλιά και στο εκκλησάκι του κάστρου. Εκεί απόθεσε τον σάκο δίπλα στο ιερό της εκκλησίας, άναψε όλα τα κεριά που είχε πάνω του και βάλθηκε να χτυπάει δυνατά τις καμπάνες.

Ο βασιλιάς και η βασίλισσα ξύπνησαν από τον ήχο των καμπάνων και βγήκαν στο παράθυρό τους να δουν τι συμβαίνει. Είδαν τότε στην είσοδο της εκκλησίας μια παράξενη και φωτεινή φιγούρα. Νομίζοντας πως είχε κατέβει άγγελος από τους ουρανούς για να τους επισκεφτεί, έβαλαν τα καλά τους και κατέβηκαν αμέσως κάτω, γονάτισαν μπροστά του και του ζήτησαν να τους δώσει τη χάρη του και να τους δείξει έλεος.

Εκείνος αποκρίθηκε πως αυτό μπορούσε να το κάνει μόνο στο ιερό της εκκλησίας κι έτσι ο βασιλιάς και η βασίλισσα τον ακολούθησαν μέσα στον ναό. Όταν έφτασαν μπροστά στο ιερό, ο “άγγελος” τους είπε προς έπρεπε να ταπεινωθούν μπροστά στα μάτια του θεού και να δεχτούν να μπουν μέσα στο σακί από ζώο που βρισκόταν δίπλα τους: “Αυτό δεν είναι και τίποτα το τρομερό”, σκέφτηκαν και ευθύς χωθήκαν και οι δυο τους μέσα στον σάκο. Σαν μπήκαν και οι δυο για τα καλά μέσα, ο Γκρίζος έδεσε το άνοιγμα και τους έκλεισε. Ο βασιλιάς τότε ρώτησε τι σήμαιναν όλα αυτά. Ο “άγγελος” του είπε: “Ξέρετε, δεν είμαι άγγελος, είμαι ο Γκρίζος. Τώρα έχω κλέψει και εσάς και τη βασίλισσα”. Άρχισε τότε να σέρνει τον σάκο στο πάτωμα της εκκλησίας και πρόσθεσε: “Αν κάνετε ό,τι σας ζητήσω, μόνο τότε θα σας αφήσω να βγείτε από τον σάκο”. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα τον διαβεβαίωσαν πως θα έκαναν ό,τι τους ζητούσε και ο Γκρίζος τότε τους ελευθέρωσε: “Θέλω να παντρευτώ την κόρη σου, το μισό βασίλειο και να κρατήσω στο πλευρό μου τον χωρικό και τη γυναίκα του”. Ο βασιλιάς το υποσχέθηκε και μάλιστα έκαναν και γραπτή συμφωνία για να μην ξεχαστεί ποτέ αυτή η υπόσχεση, ειδικά από τον βασιλιά.

Ο Γκρίζος τότε γύρισε πίσω στον χωρικό και τη γυναίκα του, ντύθηκαν με τα καλύτερα ρούχα και πήγαν όλοι στο παλάτι. Τους υποδέχτηκαν με τιμές και ο Γκρίζος παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά και πήρε και το μισό βασίλειο.

Στο γαμήλιο γλέντι ανακοίνωσε μπροστά σε όλους τους καλεσμένους πως ήταν ο γιος του βασιλιά της γειτονικής χώρας και πως ο ιερέας του είχε διηγηθεί τι είχε συμβεί με τον χωρικό και την αγελάδα του και τον είχε παρακαλέσει να του κάνει αυτή τη χάρη για να μη βγει ψεύτης. Γυρίζοντας τότε στον γερο-χωρικό, του είπε: “Είδες που το δώρο της αγελάδας σου, σου επιστράφηκε χίλιες φορές;”

Ο Γκρίζος έζησε μια μακρά και καλή ζωή με τη γυναίκα του, πήρε και το υπόλοιπο βασίλειο σαν πέθανε ο πεθερός του και βασίλεψε σοφά και καλοσυνάτα μέχρι τον θάνατό του. Ο γέρος χωρικός και η γυναίκα του έζησαν στο πλευρό του ευτυχισμένοι και με όλες τις ανέσεις μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.