podlist.gr

Ο μύθος του Πύραμου και της Θίσβης - Αποσυμβολισμός και Ψυχολογικές Προεκτάσεις.

Ένας μύθος «προάγγελος» του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Ο Πύραμος και η Θίσβη ήταν ερωτευμένοι, αλλά οι οικογένειές τους απαγόρευαν την ένωσή τους.

Αυτή η παλιά ιστορία, έγινε της μόδας ακόμα και στα θρηνητικά τραγούδια του Μεσαίωνα καθώς και πολλοί ποιητές σε πολλές εποχές έκαναν υπαινιγμούς σε αυτήν την περιπέτεια, ο Σαίξπηρ για παράδειγμα εμπνεύστηκε τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα αλλά υπάρχουν και αναφορές στο έργο του «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας». Στην ιστορία αυτή υπάρχει τόσο μυθολογικό όσο και υπερφυσικό στοιχείο. Είναι μια από τις πιο γνωστές αρχαίες ελληνικές τραγωδίες που σχετίζεται με την έννοια της τραγικής αγάπης και της απόλυτης αφοσίωσης. Η ιστορία αυτή αναδύεται μέσα από την αντίθεση μεταξύ της εικονικής αγνότητας του έρωτα και της μοίρας που ενδεχομένως να τον καταστρέψει. Αν και ο μύθος περιλαμβάνει μια απλή ιστορία που τείνει προς την καταστροφή, ο αποσυμβολισμός του, καθώς και οι ψυχολογικές του προεκτάσεις, είναι βαθύτατες και μιλούν για τα όρια του ανθρώπινου ψυχισμού, της συναισθηματικής εξάρτησης και των απογοητεύσεων του έρωτα.

Η Ιστορία του Πύραμου και της Θίσβης

Ο μύθος του Πύραμου και της Θίσβης προέρχεται από την Ανατολική Μυθολογία (κυρίως την περσική και τη Βαβυλωνιακή παράδοση) και έχει διαφοροποιήσεις σε διάφορες εκδοχές. Στη πιο δημοφιλή εκδοχή της, οι δύο νέοι, ο Πύραμος και η Θίσβη, ήταν ερωτευμένοι και ζούσαν σε γειτονικά σπίτια. Οι οικογένειές τους, όμως, ήταν αντίπαλοι και δεν ήθελαν να επιτρέψουν την ένωση τους. Έτσι, οι νέοι καταφεύγουν στην κρυφή επικοινωνία και συνεννοούνται να συναντηθούν σε έναν τάφο έξω από την πόλη, κοντά σε μια βελανιδιά.

Ωστόσο, κατά την αναμονή της Θίσβης, εμφανίζεται ένα λιοντάρι και, τρομοκρατημένη, η Θίσβη το ‘βαλε στα πόδια και αφήνει το πέπλο της πίσω. Το λιοντάρι ξέσκισε με τα γαμψά του νύχια το πέπλο. Η Θίσβη βρισκόταν χωμένη σ΄ ένα βαθούλωμα ενός βράχου τρέμοντας από τον φόβο της. Όταν ο Πύραμος φτάνει και βρίσκει το ρούχο, πιστεύει ότι η Θίσβη έχει πεθάνει, θύμα του άγριου θηρίου. Έτσι αυτοκτονεί με το σπαθί του, δεν θέλει να ζήσει χωρίς τη γυναίκα που λατρεύει. Όταν η Θίσβη επιστρέφει και βλέπει το σώμα του Πύραμου, παίρνει το ματωμένο σπαθί και αυτοκτονεί κι αυτή. Το αίμα των δύο νέων ανακατεύτηκε και πλημύρισε τη γη. Σ’ εκείνο το σημείο υπήρχε μια μουριά που έκανε λευκούς καρπούς , αλλά επειδή οι ρίζες της ποτίστηκαν με το αίμα των δυο εραστών άρχισε να βγάζει κόκκινα μούρα, σαν το αίμα τους. Άλλες παραδόσεις λένε πως ο Πύραμος έγινε ποταμός και η Θίσβη πηγή που βρισκόταν στην Κιλικία.

Οι δύο νέοι είναι τελικά ενωμένοι στον θάνατο, μια αλληγορία της αιώνιας αγάπης που υπερβαίνει τη ζωή και τον θάνατο.

Αποσυμβολισμός του Μύθου:

Ο Έρωτας και η Ώρα της Μοίρας: Ο έρωτας του Πύραμου και της Θίσβης είναι τραγικός ακριβώς επειδή η αγάπη τους είναι εξαιρετικά αθώα και αγνή, αλλά παρόλα αυτά ανατρέπεται από τη μοίρα. Η μοίρα τους φαίνεται να είναι καταδικασμένη και τα δύο πρόσωπα οδηγούνται στον θάνατο χωρίς να φταίνε, μόνο και μόνο επειδή οι εξωτερικές συνθήκες (οι οικογένειες, η κοινωνία) είναι εναντίον τους. Η αγάπη τους αναγνωρίζεται ως μια δύναμη που αντιστέκεται στη λογική και την κοινωνία, αλλά η καταστροφή τους δείχνει την ανικανότητα του ανθρώπου να ελέγξει τη μοίρα του.

Η Συμβολική Ένωση στον Θάνατο: Ο θάνατος του Πύραμου και της Θίσβης είναι η απόλυτη ένωση του έρωτα, αφού μετά το θάνατό τους οι δύο είναι ενωμένοι, χωρίς να υπάρχουν κοινωνικά όρια ή αντιφάσεις. Ο θάνατος εδώ δεν είναι απλώς τραγικός, αλλά συμβολίζει την ιδέα της αιώνιας αγάπης, που δεν εξαρτάται από τις συνθήκες της ζωής, αλλά βρίσκεται πέρα από αυτές, στην ενότητα που προσφέρει η θυσία.

Η Λανθασμένη Αντίληψη: Η λανθασμένη αντίληψη του Πύραμου για τον θάνατο της Θίσβης, καθώς και η αυτοκτονία της Θίσβης όταν ανακαλύπτει το σώμα του, αντανακλά μια κοινή ψυχολογική σύγκρουση: την αδυναμία του ανθρώπου να δει την πραγματικότητα με καθαρή ματιά και τη σύγχυση που προκαλεί η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Η αντίδραση τους...

Πηγή: https://staging2.angeligeorgia.gr/the-myth-of-pyramus-and-thyssvi-deconversion-and-psychological-implications-me-angeli-georgia-

Περισσότερα επεισόδια

Ο Άγιος Γεώργιος Ο καβαλάρης του φωτός

Γεννήθηκε σε τόπους με ανοιχτούς ορίζοντες – Καππαδοκία και Παλαιστίνη – τόπους που φυτεύουν στην ψυχή τη γνώση του άστρου και του αίματος. Ο πατέρας του μαρτύρησε για την πίστη του, η μητέρα του τον έθρεψε με την παράδοση της ελπίδας. Και εκείνος μεγάλωσε με δύο ξίφη: το ένα της ανδρείας, το άλλο της καρδιάς.Ο Άγιος Γεώργιος έγινε στρατιώτης του κόσμου, αλλά παρέμεινε πολίτης του Θεού. Δεν...

Ιούδας Ο προδότης ή το τραγικό πρόσωπο του Θείου Σχεδίου

Ανά τους αιώνες, το όνομα «Ιούδας» έγινε συνώνυμο της προδοσίας, της δολιότητας και της απόλυτης αποστασίας. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους Δώδεκα Μαθητές του Ιησού Χριστού, έμεινε στην ιστορία ως εκείνος που Τον πρόδωσε με ένα φιλί, παραδίδοντάς Τον στους σταυρωτές Του έναντι τριάντα αργυρίων. Όμως, πίσω από αυτή τη σκοτεινή πράξη διαφαίνεται μια πιο σύνθετη και τραγική μορφή — ένας...

Έσκυψε Εκείνος ο Θεός να πλύνει πόδια κι εγώ;

Δεν είμαι θεολόγος, δεν έχω σπουδάσει τα Ιερά Γράμματα. Είμαι μια απλή γυναίκα, που αγαπά τον Ιησού Χριστό με όλη την καρδιά της. Διαβάζω καμιά φορά την Καινή διαθήκη και πιο πολύ προσπαθώ να νιώσω όσα διαβάζω, να τα καταλάβω με την ψυχή μου. Και κάθε φορά που φτάνω στο σημείο εκείνο, λίγο πριν το Πάθος, που ο Ιησούς Χριστός πλένει τα πόδια των μαθητών Του, συγκλονίζομαι. Δεν είναι απλώς ένα...